Chimaira - The Infection (2009)

Benieuwd wat dit gaat brengen... Allereerst een van wansmaak getuigende hoes, maar dat hoeft niets te betekenen. Die van The Impossibility of Reason was niet veel mooier.

Inderdaad, maar dat betekende in dat geval ook niet dat de muziek slecht was, dus ik wacht deze gewoon af.

Inmiddels staat 'Secrets of the Dead' op hun myspace en ik zit hem net te luisteren. Als dit representatief is voor het album, mag ik constateren dat er wel de nodige vernieuwing heeft plaatsgevonden. Niet dat het niet meer herkenbaar is als Chimaira, maar het is wel anders. Op zich een goede zaak, ik ben er alleen nog niet helemaal over uit hoe goed ik dit nummer vind. Even afwachten nog maar.

'Secrets of the Dead' is wel een erg strak nummer hoor! Ander geluid inderdaad, gaat meer de richting op van het gelijknamige album en 'The Impossibility of Reason' dan naar 'Resurrection' wat ik dus erg positief vind. Ook de zang vind ik vooruit gegaan, hij brengt er meer variatie in. Nog 2 weekjes wachten.

2009 wordt echt een topjaar. Naast deze nieuwe Chimaira ook nog een nieuwe August Burns Red, Threat Signal, DevilDriver en Spoil Engine.

Dat wacht ik nog maar af. Zo spectaculair vind ik het tot nu toe niet.

en is te pindakazen

En nu ook gewoon in zijn geheel te beluisteren op de Chimaira-myspace.

Op het eerste gehoor vind ik 'm wat minder dan zijn voorganger. Het is een beetje een kruising tussen The Impossibility... en Resurrection, met een flinke verlaging van het gemiddelde tempo.

Ik vind de schijf ook wat minder dan voorgaand werk (met uitzondering dan van het wat geforceerde Pass Out Of Existence- wat mij betreft hun minste album). De songs zijn door het lagere tempo logger en slepender, wat overwegend niet zo'n probleem is, maar in een aantal iets minder geïnspireerde tracks (zoals The Disappearing Sun en On Broken Glass) zorgt het wel voor wat saaiheid. Gelukkig zitten de meeste songs uitstekend in elkaar en groeit de plaat wel met iedere luisterbeurt. Ook het afsluitende instrumentale The Heart Of It All is erg fraai. Kan dus nog iets gaan stijgen qua score in de toekomst, maar voor nu een ruime voldoende, dus 3.5.

Tot nu toe is het ook voor mij wat minder dan voorgaande albums, maar het is nog zeker niet slecht. Ik geef hem voorlopig 3.5* maar dat zal na verloop van tijd na meerdere luisterbeurten wel veranderen.

Sorry, Chimaira. Ik ben niet onder de indruk. Hele krappe 3,0*

Toelichting nu: De aanpak van Chimaira is gedurfd, maar veel heb ik daar niet aan wanneer het qua sound/productie zo weinig soeps is. Het drumwerk lijkt wel uit een drumcomputer afkomstig en de gitaarproductie is zo clean dat je met een beetje opletten in de eerste luisterbeurt alle details eruit kunt vissen. Veel zijn dat er ook niet, want de riffs zijn vaak eenzijdig en het keyboardwerk blijft op de achtergrond. Bovendien heeft het omlaaggeschroefde tempo in combinatie met de saaie productie tot gevolg dat de pit er compleet uit is en dat een luisterbeurt meer een verplichting word. Men heeft trouwens met het gebruiken van de breakdown-basseffecten weer een cliché met zich. Heren van Chimaira, jullie gaan de verkeerde kant op.

Niet te vergeten, Ghost Of A Thousand, Gallows (erg strak trouwens ) , Your Demise , The Sorrow en Silent Civilian ( band van Johnny Santos , ex-spineshank singer. )

Geweldige nieuwe draai aan de muziek, wellicht hun beste album tot nu toe.

Tja, ik vind het een krappe 3.0. De nieuwe draai heeft er in mij inzicht niet veel op na gehouden. Dit album beukt niet meer zoals hun voorgangers deden. Erg jammer, ik heb hem dan ook niet graag meer in me platen speler.. de beuk/snelheid mag van mij wel weer opgeschroefd worden naar een wat hoger niveau.

Geen slechte metalcore plaat, maar ook geen topper (iets te eentonig). De opener The Venom Inside vind ik wel geweldig. Ook Frozen in Time en Destroy and Dominate zijn goede tracks.

Ik vind dat Impending Doom eigenlijk de meest representatieve track is voor het album. Chimaira heeft de stijl van meedogenloos beuken en jagen in dit album bijna volledig verlaten. De nadruk in het album is meer dan in voorgaande albums komen te liggen op thematiek. Ongelofelijk donkere thematiek, mag ik wel zeggen, voorbij deprimerend.

Het lage tempo, de omineuze samplings, de soms onverwachte variaties in Hunters' stem (die ik overigens niet altijd zo geweldig heb gevonden), zijn voor mij de pluspunten als ik kijk naar de invulling van die thematiek. Ik snap waar ze heen willen.

Het jammere alleen is, dat de thematiek zich vaak veel beter leent in een setting die bijvoorbeeld de doom metal en de sludge/groove/stoner hoek benadert. De poging van Chimaira om zich op deze gebieden te wagen, vervaagt gedeeltelijk door hun eigen metalcore-achtergrond en invloeden. Past dat of niet? Ik vind zelf dat ze daar half in geslaagd zijn. Het album zit vol met erg goede experimentele stukjes, maar over het algemeen is het gros opgevuld met vrij standaard metalcore-riffs en drums, alleen dan in een lager tempo. Tegelijkertijd kan ik ook niet ontkennen dat ik regelmatig aan hun oudere werk uit Pass Out Of Existence moet denken.

De vraag die resteert is of dit puur experimenteel blijft, of dat het een eerste stap is naar een nieuwe stijl. In het eerste geval geef ik het een 3,5, in het tweede geval wacht ik even op het volgende album.

Dit duistere sfeertje van Chimaira bevalt me eigenlijk wel, deze plaat klinkt meer 'evil' dan de rest van de discografie dat meer de nadruk op het beuken legt.
Ik denk alleen niet dat The Infection een lange houdbaarheids datum heeft...
Maar verder meer dan degelijk plaatje.