Bedankt Kaaasgaaf voor je uitgebreide en wel onderbouwde - ik mag wel zeggen - analyse van Heroes.
Naast de drie nummers die jij boven de middelmaat ziet uitstijgen, zie ik er heel wat meer:
Franz Ferdinand kan geweldige dansbare punkrock spelen en dat laten ze horen op het vlammende Call Me van Blondie.
The Hold Steady speelt Bruce Springsteen vanuit de grote teen: wat een prachtige versie van Atlantic City.
Hot Chip brengt Transmission van Joy Division op hun manier en ik vind dat erg prettig klinken. Beter nog dan het origineel.
Lily Allen met Mick Jones zetten een steendroge en heel directe Straight to Hell neer, die juist hier op War Child goed past.
De Yeah Yeah Yeahs met Sheena is een punk rocker, is wat te glad geproduceerd voor hun doen, maar blijft prettig om naar te luisteren.
Scissor Sistors met Do The Strand van Roxy Music is uitermate origineel weergegeven. Het swingt echt de pan uit: heerlijk!
Peaches, met Search and Destroy, en Beck zijn de hoogtepunten van dit album: wat een power, waanzinnig!
En zelfs Elbow is op zijn paasbest met een prachtige Running to Stand Still van U2.
Dat zijn toch echt meer dan drie hoogtepunten. Ik tel er tien.
En dan kan Duffy het nog niet eens helpen dat Paul McCartney ook hier weer eens faalt, door precies de verkeerde song voor haar uit te kiezen. En dan nog blijft haar stem - natuurlijk - prettig om naar te luisteren.
Kortom, mijn advies blijft: steun het goede doel door dit album te kopen en geniet van minstens een (flink) aantal muzikale hoogtepunten.