Wovenhand - Consider the Birds (2004)

nadat ik 'mosaic' van hem hoorde deze ook maar eens geluisterd.
meer van hetzelde geen enkel probleem alleen het mist wat van de intensiteit van 'mosaic' dat is prima want dat betekent dat hij progressie maakt

een 4.0!

Wat mij betreft is dit juist het meest intense werk wat ik Edwards tot nu toe heb horen voortbrengen. In een traag en meeslepend tempo lijkt hij op deze plaat letterlijk bezig met bidden en het bezweren van het kwade, op z'n knieën door het stof voor de Almachtige.

Het éne nummer komt nog krachtiger over dan het andere. Al worstelend, mediterend, prevelend en prijzend wordt je meegenomen naar de verschillende hoeken van Edwards' geest.
Zoals al vaker gememoreerd: "je hoort dat ie het meent", en die oprechtheid weet hier zeer treffend toe te slaan.
Dit zorgt voor een groot aantal kippenvelmomenten: de vrij stevige gitaarstukken op Sparrow Falls en Down in Yon Forest, het donkere strijkwerk op Oil on Panel, de fragiele pianoklanken op Into the Piano en telkens weer het bezwerende stemgeluid Dave Eugene. Stuk voor stuk pareltjes voor de oren.

Er is toch een klein minpuntje, wat eigenlijk voor al het werk van Woven Hand geldt. Het is teveel een éénmans visie die op deze albums voorbij komt drijven. Bij een band als Sixteen Horsepower waren er toch meer mensen die hun licht over een plaat lieten schijnen en dientengevolge hadden die releases toch net wat meer variatie in zich. In dit geval zou dat waarschijnlijk ten koste van de intensiteit zijn gegaan, dus dat vergeef ik 'm graag.

Ik ga ook verhogen. Het overstijgd toch zeker de middenmoot en kan zich meten met het beste 16HP werk.

zeer sterke plaat van eugene , doe zo voort man

Ik heb regelmatig kippevel tijdens het luisteren.
Een echte favoriet of minder nummer heb ik (nog) niet.
Het is wel mooi intens en bezwerend. Heerlijk, maar als je meer variatie wil (zoals eerder vermeld) dan kan je altijd nog 16HP opzetten.
Dit album was het laatste wat ik nog niet kon van Woven Hand, maar zeke ook niet het minste.

Kan het niet helpen, als Edwards zijn strot opentrekt ga ik volledig voor de bijl. Zeldzaam goede zanger. Donker, somber, melancholisch, dwingend. Onlangs zijn Blush Music opgewaarderd naar de maximale score. Consider The Birds volgt vandaag.
Dit is BALSEM VOOR DE ZIEL. Duipe buiging.

Gisteren het genoegen gehad om deze aparte artiest live te kunnen bewonderen. Een overdonderend geheel, dat mag gezegt zijn. Op basis van dit album had ik wel wat anders verwacht. Hier komt de zang toch wel wat beter naar voren en is er subtiel gebruik gemaakt van de distortion microfoon, wat live m.i. toch wel wat overheersend aanwezig was. Jammer op zich, want Eugene heeft een pracht van een stem.
Hoe het ook zij, dit is een sterk staaltje van zijn kunnen en weet over het geheel de aandacht goed vast te houden. Na Ten Stones is dit het tweede album dat ik van Woven Hand geluisterd heb, maar zeker niet de laatste. T.o.v. Ten Stones, vind ik dit wel wat meer overtuigen dan Ten Stones, hoewel die van mij, ook nog wel een halfje omhoog mag, maar dan nog, dit ligt dicht tegen de volle mep aan. Met trouwens live een massieve uitvoering van The Speaking Hands

Nummer 3 en nummer 10 zijn in de Nederlandse speelfilm Win/Win te horen!

Straffe plaat van een straffe muzikant. David Eugene Edwards ken ik vooral van 16 Horsepower, de band waarmee hij in het verleden enkele erg goeie platen maakte. Woven Hand is een soort voortzetting, met Edwards nog prominenter aan het roer, wat maakt dat de Woven Hand-platen iets minder gevarieerd zijn, maar voor het overige blijft al het goede van 16 Horsepower ook te horen in deze plaat; met op kop die geweldige stem van Edwards, die de luisteraar echt mee weet te trekken als geen ander.

Ik ben geen religieus man, maar muziek met religieuze invloeden heb ik wel altijd interessant gevonden. Eugene Edwards (bekend van 16 Horsepower) brengt met zijn band Woven Hand intrigerende muziek die je nog het beste kan omschrijven als gotische gospelfolk. Edwards brengt donkere muziek met een onheilspellende sfeer. De zware en donkere klanken grijpen je direct vast en het sleurt je mee in de diepste krochten van Edwards zijn ziel. Eugene preekt als een predikant en bestrijdt met zijn bezwerende stem al het kwaad van deze wereld. Best verslavende plaat die ik na elke luisterbeurt nog een keer wil draaien. Edwards heeft mijn zieltje alvast gewonnen.

Jezus.

Wat een fantastisch nummer is Oil On Panel toch. Een van zijn beste.

Mooie ingetogen plaat, het pianospel doet me denken aan Cave (denk bv aan The Carny) en dat is een compliment.
Weet nog goed dat ik 16HP in het voorprogramma van Grant Lee Buffalo zag spelen, was meteen verkocht, dat was nog voor Sackloth n Ashes, nog steeds voor mij zijn beste werk.
Voorlopig een 4

Ingetogen en (opnieuw) bezwerend album van Wovenhand waarvan een ontzettende kalmerende werking uitgaat.David Eugene Edwards bestrijdt hier op een intense manier zijn demonen en dat levert een erg mooie en erg goede plaat op in het Folk/roots genre,iets wat overigens voor de meeste geldt waarbij de man bij betrokken is.
Qua sound verschilt het allemaal niet zoveel van elkaar al hoor ik hier op een nummer als To Make a Ring zelfs wat oosterse invloeden terug.Maar ook dat gaat de band prima af.
Het song materiaal op Consider the Birds is dan ook zonder uitzondering van een erg hoog niveau en twee favorieten aanwijzen zou alleen de overige nummers te kort doen.
Of dit de beste is van Wovenhand,daar ben ik nog niet uit maar het is zeker een nieuw hoogtepunt in het oeuvre van deze indrukwekkende band.
Klasse plaat.

Album wat het net als de voorganger niet haalt bij het debuut. Ik vind de composities gewoon minder. Ook opvolger Mosaic vind ik sterker, want geraffineerder. Kan ook geen favo's benoemen.
3,5*