Dead Can Dance - Into the Labyrinth (1993)
mijn stem
181 stemmen
Australië
Wereld / Pop
Label: 4AD
-
Yulunga (Spirit Dance) (6:56)
-
The Ubiquitous Mr. Lovegrove (6:17)
-
The Wind That Shakes the Barley (2:49)
-
The Carnival Is Over (5:28)
-
Ariadne (1:54)
-
Saldek (1:07)
-
Towards the Within (7:06)
-
Bird * (5:00)
-
Tell Me About the Forest (5:42)
-
The Spider's Stratagem (6:42)
-
Spirit * (4:59)
-
Emmeleia (2:04)
-
How Fortunate the Man with None (9:15)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur:
55:20
(1:05:19)
1
geplaatst: 26 november 2023, 21:07 uur
Nitsfan schreef:
Na al die loftuitingen wil ik een ander geluid laten horen. En overdrijving is een stijlfiguur.
Overigens kan ik ook af en toe niet tegen Hofstede's stem. Met dat steenkolen-Engels van hem. Soms schreeuwt hij ook zo (An Eating House). Hofstede kent iig. zijn beperkingen. Bij Perry twijfel ik daaraan.
(quote)
Na al die loftuitingen wil ik een ander geluid laten horen. En overdrijving is een stijlfiguur.
Overigens kan ik ook af en toe niet tegen Hofstede's stem. Met dat steenkolen-Engels van hem. Soms schreeuwt hij ook zo (An Eating House). Hofstede kent iig. zijn beperkingen. Bij Perry twijfel ik daaraan.
Zou je als lakmoestest de laatste 2 studio albums van Dead Can Dance willen aanraden: als je kritiek mbt de vocale prestaties van Lisa vs Brendan dan nog overeind staat, is geen redding meer mogelijk. Met haar gedrag - ook on stage - heb ik af en toe het gevoel dat ze de warp-factor heeft aangeslingerd om naar hyperspace te gaan. Nee Lisa valt al tijden niet meer in het bereik van de gewone sterveling. Opvallend was ook de interactie - liever gezegd het gebrek daaraan - between the two of them tijdesn de laatste concerten.
0
geplaatst: 26 november 2023, 22:41 uur
Mjuman schreef:
Zou je als lakmoestest de laatste 2 studio albums van Dead Can Dance willen aanraden: als je kritiek mbt de vocale prestaties van Lisa vs Brendan dan nog overeind staat, is geen redding meer mogelijk. Met haar gedrag - ook on stage - heb ik af en toe het gevoel dat ze de warp-factor heeft aangeslingerd om naar hyperspace te gaan. Nee Lisa valt al tijden niet meer in het bereik van de gewone sterveling. Opvallend was ook de interactie - liever gezegd het gebrek daaraan - between the two of them tijdesn de laatste concerten.
Zou je als lakmoestest de laatste 2 studio albums van Dead Can Dance willen aanraden: als je kritiek mbt de vocale prestaties van Lisa vs Brendan dan nog overeind staat, is geen redding meer mogelijk. Met haar gedrag - ook on stage - heb ik af en toe het gevoel dat ze de warp-factor heeft aangeslingerd om naar hyperspace te gaan. Nee Lisa valt al tijden niet meer in het bereik van de gewone sterveling. Opvallend was ook de interactie - liever gezegd het gebrek daaraan - between the two of them tijdesn de laatste concerten.
Mmja... Ik word op deze manier wel nieuwsgierig. Had Dead Can Dance uit het oog verloren sinds Toward The Within, dat vriendin en ik een nogal teleurstellend live-album vonden. Later hoorde ik In Concert, dat ik een stuk beter te pruimen vond (na 1 of 2 keer luisteren). Vanmiddag na tijden weer eens geluisterd naar The Serpent's Egg en Aion. De vocale bijdrage van Brendan Perry bleek groter dan in mijn herinnering.
Maar Lisa Gerrard, wauw... Next level, wat mij betreft. Zij kon zo meedoen met het wereldberoemde Trio Bulgarka. Eat your heart out, Yanka Rupkina! (Oké, ik sla -weer- een beetje door.) En La Lisa heeft haar hand overspeeld? Divatrekjes? Grootheidswaan? Minachting van haar partner in crime?
1
geplaatst: 27 november 2023, 02:31 uur
Ik zag toevallig vanavond een interview met beide helden nav van Anastasis waarbij Lisa de toegankelijkheid en vriendelijkheid zelve was en Brendan zich gedroeg als een gediplomeerde nurks. Zo zie je maar weer. Twee topzangers op hun eigen manier, dat vind ik wel.
0
geplaatst: 27 november 2023, 08:51 uur
Nitsfan schreef:
Och, wat stonden mijn vriendin en ik te juichen toen er in 1995 (dus na dit album) een solocd van Lisa Gerrard uitkwam. Eindelijk een plaat zónder stoorzender Brendan Perry!
Hij had ons inziens ook danig zijn hand overspeeld door niet alleen (zoals gebruikelijk) de crooner uit te hangen, maar ook nog als een doorgewinterde, doch flink aan lager wal geraakte soulzanger flink uit te halen. Aargh! En dat ook nog in niet 1, niet 2, maar wel 4 nummers.
Het moge duidelijk zijn, ik ben geen liefhebber van 's mans vocale diarree. Gatverdamme.
Ik heb een hekel aan die stem.
Och, wat stonden mijn vriendin en ik te juichen toen er in 1995 (dus na dit album) een solocd van Lisa Gerrard uitkwam. Eindelijk een plaat zónder stoorzender Brendan Perry!
Hij had ons inziens ook danig zijn hand overspeeld door niet alleen (zoals gebruikelijk) de crooner uit te hangen, maar ook nog als een doorgewinterde, doch flink aan lager wal geraakte soulzanger flink uit te halen. Aargh! En dat ook nog in niet 1, niet 2, maar wel 4 nummers.
Het moge duidelijk zijn, ik ben geen liefhebber van 's mans vocale diarree. Gatverdamme.
Ik heb een hekel aan die stem.
Grappig, voor mij is het juist de combinatie van stemmen die het mooi maakt, sterker, zonder zijn stem zou ik DCD niets vinden. Ik heb dit altijd bij The Walkabouts, prachtige nummers, geweldige zangeres maar de zanger vind ik verschrikkelijk.
1
geplaatst: 27 november 2023, 17:08 uur
Nitsfan schreef:
Grappig, voor mij is het juist de combinatie van stemmen die het mooi maakt, sterker, zonder zijn stem zou ik DCD niets vinden. Ik heb dit altijd bij The Walkabouts, prachtige nummers, geweldige zangeres maar de zanger vind ik verschrikkelijk.
Grappig, voor mij is het juist de combinatie van stemmen die het mooi maakt, sterker, zonder zijn stem zou ik DCD niets vinden. Ik heb dit altijd bij The Walkabouts, prachtige nummers, geweldige zangeres maar de zanger vind ik verschrikkelijk.
Bij The Walkabouts vind ik de stemmen samen ook beter klinken. Véél beter dan afzonderlijk. Die van Carla Torgerson vind ik nogal onvast, die van Chris Eckman eenvormig (maar dat beetje hese van hem klinkt in de langzame en/of gedragen nummers wel sfeervol).
Ach, vroeger was ik al gefascineerd door vrouwenstemmen. Ik kan ze ook beter velen dan mannenstemmen. Zelfs die van Björk als ze gilt, knort en schreeuwt en die van Alison Shaw (Cranes), die toch klinkt alsof haar lichaam lucht omzet in lachgas. Of is hier een topic over?
* denotes required fields.
* denotes required fields.