menu

Kent - Tigerdrottningen (2014)

mijn stem
3,73 (30)
30 stemmen

Zweden
Rock
Label: Universal

  1. Mirage (5:35)
  2. Var är VI Nu? (4:20)
  3. Skogarna (3:51)
  4. La Belle Epoque (3:58)
  5. Svart Snö (4:08)
  6. Allt Har Sin Tid (5:12)
  7. Innan Himlen Faller Ner (3:52)
  8. Din Enda Vän (4:19)
  9. Godhet (4:22)

    met Beatrice Eli

  10. Simmaren (3:55)
  11. Den Andra Sidan (5:04)
totale tijdsduur: 48:36
zoeken in:
avatar van Pinsnider
3,5
Vanmiddag kwam hij dan eindelijk binnen en zojuist de eerste draaibeurt gemaakt...
De eerste indruk:
mwâh....
En dat is bijzonder voor een Kent plaat (in mijn geval althans).
Het is een goede plaat. Er staan zeker goede nummers op. Net als Pat hierboven heb ik zeer veel bewondering voor de manier waarop de heren toch weer weten te verrassen. Maar ook hier:.... het weet me (nog) niet zo te raken....
En: ik krijg een beetje de indruk dat het een soloplaat van de heer Berg is....
Het klinkt allemaal voorgeprogrammeerd, de overige bandleden hoor je amper en dit was juist altijd hun kracht en de reden dat ik zo met ze wegliep. Vooral de laatste jaren was de combi tussen elektronica en echte instrumentatie juist magisch. Op deze plaat echter geen ronkende bas, weinig gitaar (maar dan wel weer aardige drums en fijne piano hier en daar)....
Niet geheel toevallig (denk ik) komt de magie wel weer terug bij het enige nummer waar de heer Sköld aan mee heeft geschreven en waar gitaar en bas wél weer een prominentere plek innemen (Den Andra Sidan).
Natuurlijk: ook bij Tilbaka Til Samtiden duurde het even voor het kwartje viel en Kent-nummers zijn vaak als een goede wijn gebleken (even laten rijpen), maar mijn eerste indruk is gereserveerd. Het mist op het eerste gehoor inderdaad wat warmte.
Eens kijken hoe dat na de onherroepelijke volgende honderd luisterbeurten zal zijn....

avatar van Guinness1980
4,0
Een nieuwe Kent... Ai, helemaal gemist. Zometeen maar meteen bestellen

avatar van Guinness1980
4,0
Gisteravond het album besteld en nu op Spotify het luisteren.
Ben inmiddels halverwege maar ben tot nu toe lichtjes ontgoochelt.
Hopelijk kan ik van mening veranderen na meerdere luisterbeurten.

avatar van Pinsnider
3,5
De scepsis is hier in Glanerbrug na vijf luisterbeurten wat aan het bijdraaien. De typische gelaagdheid komt toch wel weer bovendrijven en geeft zich op deze plaat nog minder snel prijs dan op de vorigen. Krijg nu vooral de indruk dat e.e.a. vooral volledig dichtgeproduceerd is en het daarom lastig is om meteen een warm gevoel te krijgen...

Na wat luisterbeurten heb ik voor mijzelf wel opgemaakt dat dit op mijn donkere dagen playlijst komt te staan en niet iets is (voor mij) om nu met dit lekkere weer te luisteren. De meeste andere albums van Kent luister ik ook graag in de zomer.

Vind het wat jammer, misschien veranderd het nog, maar heel blij als bij vorige albums word ik er nog niet van. Althans niet om een hele cd achter elkaar te luisteren. Maar zoals Pinsnider al aangeeft kan het nog veranderen. Het is ook niet slecht ofzo, maar ik grijp er minder snel naar dan ik gewend ben.

avatar van SirNoodle
5,0
Het kwartje valt wel, de voorbije week heel wat tijd gehad om dit album echt goed te beluisteren, en de details zijn er, de gelaagdheid, de geweldige refreinen, de knappe vondsten enz... album blijft echt moeiteloos overeind en is vooral heel homogeen qua kwaliteit. Ik zie maar 2 'mindere' nummers: Mirage (maar da's ondertussen voor mij meer het ingangsticket voor wat komt) en Svart Snö (daar klikt het echt niet). Alle andere nummers zijn op zichzelf super, en als geheel ook. Vooral het drieluik Var är Vi Nu? / Skogarna / La Belle époque is fenomenaal.

En dan over dat gebrek aan warmte: het is volgens mij vooral de combinatie van veel effecten op zijn zangstem (zie bvb skogarna, zeker tot aan de eerste 'stanna stanna'), samen met contradictorisch genoeg ook de vrouwenkoortjes die heel klinisch klinken. Dus ja, het klinkt wat killer/koeler/onderkoelder, maar ik hou daar wel van. En toch zit er ook veel emotie in

Voor de twijfelaars: hoor die gitaar subtiel inkomen telkens aan het refrein van Var är Vi Nu?, of hoor de emotie in 'simmaren', prachtige zanglijn...

avatar van Pinsnider
3,5
Na zo'n twintig luisterbeurten heb ik nu wel het idee dat ik een mening over deze plaat heb:
Waar Heer Noedel twijfels over het nummer heeft vind ik dat de plaat toch wel heel erg goed opent met Mirage. Net als eerder door iemand anders aangehaald ben ik ook zeer onder de indruk van de opbouw aan het begin, waarna er zich een klassiek Kent-liedje ontrolt. Dan ga je er dan ook maar eens goed voor zitten, maar wat dan volgt is naar mijn bescheiden mening bijzonder wisselend van kwaliteit. La Belle Epoque is met zijn knallende beat en monotone opsomming een prachtnummer en ook Skogarna doet het erg goed. Godhet is zeer verdienstelijk. En dan zijn er nog de fraaie liedjes Allt Har Sin Tid en Din Ända Vän, maar daar had al zo veel meer in gezeten als er bijvoorbeeld een gitaartje aan toe was gevoegd. In het twijfelgebied zit Svart Snö, wat ik wel een aardig liedje vind, maar niet meer dan dat. Var Är Vi Nu, Innan Himlen Faller Ner en Simmaren vind ik, ondanks de inderdaad aardige zanglijn van laatstgenoemde, behoorlijk saai voor Kent-begrippen.... Maar dan is er aan het eind nog dat ene nummer dat voor mij de hele plaat toch nog naar een hoger plan tilt. Een nieuwe klassieker in het repertoir! En komt dat dan alleen maar omdat er ein-de-lijk eens duidelijk (en dan ook meteen maar GOED duidelijk) een gitaar te horen is..??? Ik weet het niet... Nummers als Gamla Ullevi en vooral Tontarna zijn meesterwerken zonder gitaarklanken... Komt het dan omdat de productie van het lied hier anders lijkt en je wat beter afzonderlijke instrumenten kan onderscheiden..??? Ik denk het niet, want Elefanten is ook volledig electronisch en dichtgeplamuurd maar nog wel van een andere planeet... Wat maakt dan dat deze plaat behalve het laatste nummer geen meesterwerk is? Ik heb er geen pasklaar antwoord op en misschien heeft Heer Noedel wel gelijk en mis ik de emotie die er wel is, maar het blijft in ieder geval zo dat ik met smart naar de volgende plaat ga uitkijken, ook deze nog vaak gedraaid gaat worden en Kent als laatste van mijn oude muziekhelden fier overeind blijft staan!

avatar van Jacobgallagher
5,0
Een nieuw Kent-album is voor mij het hoogtepunt van het jaar. En niet dat mijn leven saai is, nee, zeer zeker niet, maar Kent kan simpelweg mijn wereld beheersen. Zo ook nu weer. Lang heb ik uitgekeken naar Tigerdrottningen... en de anticipatie is het waard gebleken. Ik kán niet anders dan het (weer) een prachtplaat vinden.

La Belle Epoque stond vanaf 12 maart op repeat en kon ik enkele dagen daarna al dromen. Een wat atonale, gelaagde, maar épische song met enigzins te volgen Zweedse lyrics (meestal zijn Jocke's teksten juist wat poëtisch en meer gekozen om de woorden te laten rijmen bij de muziek dan om de inhoud) en een simpel, maar machtig en krachtig refrein. La Belle Epoque blijkt later tussen de andere songs van het album een tikkeltje een vreemde eend in de bijt te zijn.

De 'first listen' van Tigerdrottningen was in de nacht van 30 april op 1 mei. Ik was in Berlijn, had met moeite via Wi-Fi op mijn telefoon het album binnengehaald, en had die avond toevallig wat Zweedse gasten ontmoet in het hostel waar ik verbleef. We spraken over Kent en mijn enthousiasme reikte tot recordhoogte, zéker toen de download voltooid was. Ik zei mijn nieuwbakken 'vänner' goedenacht en liep met mijn oortjes in de Warschauer Brücke over en donker Berlijn in. Ik kan je vertellen - de perceptie die die nacht liet kleuren raakt iemand nooit meer kwijt.

Het intro van 'Mirage' met zijn electro-synth-beat gedijt goed op de donkere skyline van mijn lievelingsstad. Een brede grijns maakte zich meteen van mij meester en mijn hart klopte harder van enthousiasme en jongensachtig geluk, wat je misschien het ultieme genieten kunt noemen. 'Mirage' bleek meteen een voltreffer, het ultieme openingsnummer van een plaat - en concert.

'Vi är vi nu' volgde, en ik betrapte me erop dat ik al snel Jocke's typische dansbewegingen (die vanuit zijn middel) neigde te imiteren terwijl ik in de nacht over de Köpernicker Straße liep. Een wat makkelijk en toegankelijk nummer met veilige melodielijn en refrein (een perfécte radiovriendelijke single, dus), maar typisch Kent - en al na één luisterbeurt mee te zingen.

'Skogarna' opende met dikke electro, een element waarvoor ik Kent sinds 'Tillbaka Till Samtiden' éxtra om waardeer. Ik wist metéén dat de 'Stanna! Stanna!'-s het live goed zouden doen - de handjes wilden al meteen omhoog, en sindsdien steeds weer. STANNÁ, STANNÁ PA MIG!

Zoals gezegd was La Belle Epoque inmiddels een oude bekende en werd dit nummer in tegenstelling tot zijn 3 voorgangers op de plaat niet zozeer gekenmerkt door electronische elementen of dito beat, maar meer door instrumenten (piano/strijkers), gelaagdheid en uitgerekte samenzang.

'Svart Snö' kenmerkte in Berlijn de eerste dip, het eerste skipmomentje, omdat het een ballad is en daardoor even rust brengt na het overweldigende 'Skogarna'. Het leunt erg op een lieflijke zanglijn, achtergrondzangeressen en subtiele pianotoontjes. Later heb ik het nummer steeds meer weten te waarderen, wat vooral komt door de schitterende manier diezelfde pianolijntjes door het refrein geweven zijn - het lijkt op de achtergrond bijna een Beethoven-etude terwijl Jocke en zangeresjes "Det är fler än du & jag / Som förlorat nåt vi älskar i elden / Fler än du & jag / Som dansar för oss själva i mörkret / Som om det inte fanns nån morgondag/ Jag vill inte vara ensam" zingen. Subtiel en schitterend.

Terug naar de eerste nacht, terug naar Berlijn - op het eerste gehoor herkende ik meteen tot welke epische hoogte 'Allt har sin tid' kon reiken. Het synthesizer-intro met de hartslag-beat grijpt je meteen en blijft in je systeem zitten. Ook dit nummer kenmerkt zich door een samenzang, duet bijna, tussen Jocke en achtergrondzangeressen. Als het nummer bij 1:38 in opbouw versterkt en vervolgens uitmondt in een krachtige samenzang bereikt het haar volle potentie. De ultieme climax is bijna audiorgasmic: 'DIAMANTER! DIAMANTER! DIAMANTER!', waarbij je zelf bijna niet stil kunt blijven. Hoe het nummer dan weer tot rust komt en eindigt met de hartslag is schitterend en het past helemaal.

Achtergrondzangeressen en koortjes: het grote nieuwe kenmerk van Kent op Tigerdrottningen. Het is iets nieuws en het past, ik vind het zéker ook wat toevoegen bij de live-optredens van de afgelopen maand waarvan ik al diverse YouTube-filmpjes heb bekeken.

'Inna Himlen faller ner' is veruit het simpelste popliedje op deze plaat, maar daarom niet minder goed. De drumpartij is vol en overweldigend, het refrein lekker mee te brullen: 'Inna himlen faller NEHÉÉÉÉÉÉÉÉR'. 'Din enda vän' opent met een opvallende Engelstalige sample en ontvouwt zich na dit intro al meteen tot een briljant dansnummer wat wederom weer snoeistrak in elkaar blijkt te zitten. De (stel)regel "Spring, spring för ditt liv" doen je letterlijk de lucht inspringen, en de "ooohooohoooohoooooooooooh"-s in het refrein doen majestueus/groots Coldplayerig aan. Een live-favourite in the making, dus.

'Godhet' is wéér een duet met een vrouwelijke tweede stem. Waar ik de verses wat saai vind, zijn de slepende grootse refreinen daarentegen fenomenaal.

'Simmaren' kabbelt voort, mooi maar weinig opwindend. Ik betrap me erop dat ik het (na 'Tigerdrottningen' één maand non-stop te hebben geluisterd) nog steeds wil skippen. Het is qua saaiheid en onopwindendheid van hetzelfde niveau als 'Sömnen' van 'Tillbaka...' of de wat weinig enerverende van a-naar b-nummers op 'En Plats i Solen' - wat ik overigens een fe-no-me-nále plaat vind.

Toch spoed ik me liever meteen naar de afsluiter 'Den andra sidan'. Qua grootsheid wellicht ietwat onderdoend voor 'Mannen i den vita hatten' of '747' en wat leunend op een misschien íets te makkelijk en toegangelijk gitaarlijntje toch een schitterende afsluiter blijkt. Wat iedereen al is opgevallen en ook terecht prijst is de fenomenale inbreng van Sami's scheurende gitaar op 2:18 die het nummer opzweept en naar grootse hoogten en climax brengt, waarbij je al meteen voor je ziet hoe stadions vol Zweden meebrullen en deinen op de 'flagwaverige' uitbarstingen waarmee grootse en iedereen verenigende tekst en gitaarlijn op hen afgevuurd wordt. Een waardige Kent-afsluiter weer, in tegenstelling van de miskleun die ze met 'Hänsyn' op 'Jag är inte rädd for mörkret' maakten. En waar die plaat ook zeker fenomenale Kent-klassiekers bevatte ('Låt dom komma' en 'Petroleum' bijvoorbeeld), vind ik Tigerdrottningen als geheel een stuk sterker. Ik durf nog niet terug te grijpen op eerdere Kent-albums uit hun 'electro-periode' (van 2007 - nu) omdat ik Tigerdrottningen nog te nieuw, vers en opwindend vind, en misschien stiekem wel de allerbeste uit het rijtje.

Berlijn + nacht + sigaartje + witbiertje + Tigerdrottningen op de oren: doe het, en je weet hoe heerlijk leven kan zijn.

Standout tracks:
1. Mirage
2. Allt har sin tid
3. Skogarna

avatar van SirNoodle
5,0
een mooie review of reactie op deze site is een review of reactie die je aanzet om een album te beluisteren, of om een specifieke song toch nog eens te herbeluisteren, een nieuwe kans te geven. Na je prachtige review ben ik dus terug met nieuwe oren beginnen luisteren naar Svart Snö en Mirage

in het lijstje standout-tracks van dit album zou ik ze nog niet zetten, maar Mirage begint toch echt te klikken in mijn hoofd.

avatar van Jacobgallagher
5,0
Dat is ontzettend leuk om te horen! Ik hoop dat het mede daardoor nog verder mag klikken

Sinds gister heb ik 'Tigerdrottningen' op CD in bezit. Hij klinkt meteen een stuk voller. Nog steeds schitterend!

avatar van Marty73
3,5
Er zijn wenig bands die ik zo goed vind als Kent. Sinds hun engelse versie 'if you were' op MTV's Alternative Nation te zien was, was ik hooked. De zweedse albums vind de beste, de zang komt dan beter uit.
Ik kan maar weinig slechte nummers noemen, de trage tracks en ballads vind ik de vaak mindere..

Dit nieuwe album klinkt aardig, maar het klinkt wat flauw.

De 4 sterke tracks zijn"
• La Belle époque
• Svart Snö
• Godhet
• Den Andra Sidan
Deze track komt pas bij de gitaarsolo tot leven en gaat nog lekker lang door net als 'Bianca' van Isola. Een van mn alltime Kent favourites..

[EDIT]
Ik luister hem nu voor de 5e keer en hij wordt al beter.. Over het algemeen vind ik 75% van de tracks op een Kent album goed..

avatar van Pinsnider
3,5
Ja, het is inderdaad wel echt een interessante groeiplaat.
Mag ik trouwens nog even los gaan over Den Andra Sidan? Wat een fe-no-me-naal nummer is dat toch, die er even als toegift uitgeschud wordt als cadeautje aan de stokoude fans. En dan gaat het niet alleen om de al vaak (terecht) gememoreerde binnenkomst van het gitaartje, maar wat mij betreft vooral om het stuwende trommelwerk, het ondersteunende basje, de passende vocalen en de OK-Computer-achtige bliepjes op de achtergrond die het een prachtig en melancholisch geheel maken. Och heren van Kent, maak nog één keer één plaat vol van zulks....

avatar van Pinsnider
3,5
...sterker nog: misschien is het nummer wel het beste van Kent ooit...
De Arjen Robben van deze langspeler: de rest doet zijn best, maar haalt het niveau niet van die ene uitschieter. Maar de coach van het geheel weet er toch iets magisch van te smeden, dus is het toch weer een geweldige plaat

avatar van wizard
3,0
Bijna een half jaar na de release van Tigerdrottningen ben ik nog steeds bezig om echt onder de indruk van dit album te raken. Het lukt maar niet echt. Na Jeg Är Inte Räd För Mörkret is Tigerdrottningen toch wel een teleurstelling.

Het album begint echter goed met het langzaam opbouwende electronische geluid van Mirage. Ook Vär Är Vi Nu? mag er zijn, het nummer lijkt tekstueel een vervolg op Ruta Et van Jag Är Inte Räd. Na het eveneens prima Skogarna komt de single La Belle Epoque. Nu ik het nummer veel heb beluisterd, blijkt het teveel een opsomming om net zo overtuigend over te komen als bij de eerste luisterbeurten. Als maatschappijkritisch bedoeld is, dan mist het zijn kracht door teveel punten aan te stippen (waarvan mij, wellicht omdat ik geen Zweed ben, niet duidelijk is wat het probleem precies is).
Svart Snö is het eerste wat mindere nummer. Maar daarvan volgen er nog de nodige voor het album afgelopen is. Innan Himlen Faller Ner, Simmaren en Din Enda Vän vind ik alledrie zwakke nummers. Godhet wordt gelukkig nog enigszins gered door de bijdrage van Beatrice Eli. Het album wordt afgesloten door Den Andra Sidan, dat zo rond de twee minuten nog erg lekker op gang komt, maar toch ook niet het teleurstellende gevoel van de voorgaande nummers uit kan wissen.

Dat Kent wel degelijk goede electronische albums kan maken, bewees Röd in 2009, maar op Tigerdrottningen dooft ongeveer halverwege het vuur. Vier magere sterren voor nu. Daar kan later eventueel nog een halfje vanaf gaan.

4.0*

avatar van Guinness1980
4,0
Ik ben het helemaal met wizard heen!

avatar van El Stepperiño
4,0
Jacobgallagher schreef:
Een nieuw Kent-album is voor mij het hoogtepunt van het jaar. En niet dat mijn leven saai is, nee, zeer zeker niet, maar Kent kan simpelweg mijn wereld beheersen. Zo ook nu weer. Lang heb ik uitgekeken naar Tigerdrottningen... en de anticipatie is het waard gebleken. Ik kán niet anders dan het (weer) een prachtplaat vinden.

(modknip; geen lange reviews in zijn totaliteit quoten, graag.)


Toen ik een paar jaar geleden deze review las, en ik precies het beschreven gedeelte in Berlijn herkende, leek het mij ook wel eens leuk om 'Kent' op te zoeken. Zelf mag ik ook graag in mijn eentje Berlijn in gaan met goede muziek op, dus dit leek me dan wel een leuk experiment. Nu, genietend van het laatste album van Kent en een welgetelde 820 Kent-scrobbles verder voel ik mij een zeer verrijkt man. Bij deze dus nog even een hartelijk dankwoord, het is inderdaad zoals SirNoodle zegt een review dat aanzet om te gaan beluisteren!

avatar van Pinsnider
3,5
Van de week deze nog eens beluisterd na alle euforie over hun laatste plaat...
Wat is dit dan toch een platgeproduceerd geheel... Wat klinkt het hier en daar plichtmatig... En wat spreekt het weinig aan (behalve La Belle Epoque, dat de spijker behoorlijk op zijn kop weet te raken en steeds actueler wordt).
Zelfs Den Andra Sidan werkt steeds minder en klinkt flets nadat je de laatste weken verwend bent geweest met Då Som Nu For Altid....
Het blijft 4,0 omdat je de kwaliteit toch terughoort, maar misschien moet ik strenger zijn...

avatar van SirNoodle
5,0
Een chronologische review van Kent albums, met nieuwe indrukken & favorieten...
Album 11 dacht ik: Tigerdrottningen.

Een moeilijk geval. Een album waar je echt wat moeite voor moet doen. Het klinkt wat afstandelijk, maar er zit zoveel gelaagdheid in de muziek dat je ook kan blijven ontdekken. Het begin van het einde ook, ergens hier moeten ze beslist hebben dat het genoeg was voor hen.

Zo'n album dat je niet snel vastpakt en afspeelt, maar als je het doet en die intro van Mirage trekt zich op gang, dan ben je direct terug mee. Mirage, Var ar vi nu, Skogarna, La Belle Epoque, Godhet, Allt har sin tid, Den Andra Sidan... da's toch een mooi rijtje topsongs

avatar van wizard
3,0
Tigerdrottningen heeft zo z'n momenten, maar nu ik het voor het eerst in een tijdje weer hoor, valt het me toch wat tegen. Het begin is goed, maar de tweede helft is toch wat minder.

Halve ster eraf.

avatar van Pinsnider
3,5
Hierboven was ik al kritisch en ik haal er nog meer van af in de beoordeling. Het is te flets. Klinkt als een demo-versie van wat het had kunnen worden. Liedjes zijn ook verre van sterkl over de hele linie. Maar hier en daar hoor je toch wel de sporen van brilantie terug... Vreemde plaat eigenlijk... Misschien moet Steven Wilson hier eens de mix opnieuw voor doen hahaha.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:47 uur

geplaatst: vandaag om 11:47 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.