Coldplay - A Rush of Blood to the Head (2002)

Fijne plaat, op Clocks na...

Ik moet bij deze titel altijd denken aan the smiths

Verder is dit een uitstekende plaat met veel classics waarbij ik green eyes het hoogtepunt vind.

A Rush and a Push...

Absoluut het beste album van de heren. 4*

Politik (5:18) --- 3,5
In My Place (3:48)  --- 4,0
God Put a Smile upon Your Face (4:57)  --- 3,5
The Scientist (5:09)  --- 4,5
Clocks (5:07)  --- 4,5
Daylight (5:27) --- 3,5
Green Eyes (3:43) --- 3,0
Warning Sign (5:31) --- 3,5
A Whisper (3:58) --- 2,5
A Rush of Blood to the Head (5:51) --- 3,0
Amsterdam (5:19) --- 3,5

Coldplay was ooit goed, ongelooflijk!

Maar serieus echt een heel gaaf album wat wel ligt beïnvloed wordt door nostalgie voor mij.

Politik vind ik nog steeds de beste song van de heren. Maar ik vind dit niet hun beste album, dat is wat mij betreft X&Y.

Coldplay, de iconische Britse band, is opgericht in 1996 en heeft sindsdien de muziekwereld veroverd met hun unieke sound en diepgaande teksten. De band, bestaande uit Chris Martin, Jonny Buckland, Guy Berryman en Will Champion, heeft talloze hits en albums uitgebracht die zowel commercieel als kritisch succes hebben behaald. Hun muziek is een mix van alternatieve rock, pop en elektronische invloeden, wat hen onderscheidt van vele andere bands. Coldplay staat bekend om hun emotioneel geladen nummers en energieke liveoptredens, die fans over de hele wereld blijven betoveren.

A Rush of Blood to the Head, uitgebracht in 2002, is zonder twijfel een van Coldplay's meest invloedrijke albums. De complexiteit van dit album is een testament aan de evolutie van de band sinds hun debuutalbum Parachutes. Elk nummer op dit album is een meesterwerk op zich, doordrenkt met emotie en muzikale innovatie.

Het album opent met Politik , een nummer dat als een wervelstorm binnenkomt. De krachtige akkoorden en intense vocalen van Chris Martin zetten meteen de toon voor de rest van het album. Het is een anthem dat zowel muzikaal als lyrisch raakt, en de boodschap van urgentie en verlangen naar verandering is onmiskenbaar. Het nummer voelt als een oproep tot ontwaken, een schreeuw naar de wereld om wakker te worden en de urgentie van onze tijd onder ogen te zien

In My Place volgt als een anthemisch juweeltje, vol met melancholie en een meeslepende melodie die je niet loslaat. De gitaarlick van Jonny Buckland is simpel maar effectief, en de tekst resoneert diep. Martin's zang is hier bijzonder sterk, met een tederheid die het nummer naar een hoger niveau tilt.Het is een perfecte mix van introspectie en emotionele uitbarsting, wat het tot een favoriet maakt bij zowel fans als critici.

Met God Put a Smile upon Your Face slaat Coldplay een iets andere weg in. Hoewel het minder direct krachtig is dan de openingsnummers, biedt het toch een aangename mix van ritme en lyrische diepgang. De tekst, vol met mysterie en filosofische vragen, wordt versterkt door de ritmische gitaar en drums. Het nummer roept een gevoel van introspectie en zelfonderzoek op. Het is een nummer dat groeit bij elke luisterbeurt.

The Scientist is een van de meest iconische nummers van het album, en misschien wel van Coldplay's hele oeuvre. De eenvoudige maar hartverscheurende pianomelodie, gecombineerd met Martin's soulvolle zang, maakt dit nummer tot een diep emotioneel hoogtepunt. Het verhaal van verlies en spijt wordt op zo'n manier verteld dat het bijna tastbaar wordt.

Clocks is een nummer dat terecht een wereldhit werd. De hypnotiserende pianoriff en de opbouwende intensiteit maken het tot een onvergetelijk muzikaal moment. Het is een perfect voorbeeld van hoe Coldplay complexe emoties weet te vangen in hun muziek, terwijl ze toch een gevoel van hoop en opwinding behouden. Het nummer is zowel episch als introspectief, wat de veelzijdigheid van Coldplay aantoont.

Daylight biedt een frisse wending met zijn mooie strijkarrangementen die een dromerige sfeer creëren. Het is een nummer dat een gevoel van hoop en vernieuwing oproept, wat een mooi contrast vormt met de meer melancholische nummers op het album.

Green Eyes is een ingetogen pareltje dat misschien minder opvalt, maar toch een diepe indruk achterlaat. Het is een eerlijke en eenvoudige liefdesverklaring, verpakt in een melodie die rustgevend en troostend werkt.

Warning Sign is een ander ingetogen nummer dat opvalt door zijn oprechte emotie en subtiele schoonheid. Een nummer dat zich richt op het thema van gemiste kansen en de pijn van het loslaten. De rustige melodie en de introspectieve teksten maken het tot een van de verborgen juweeltjes van het album.

Met A Whisper voegt Coldplay een vleugje rock toe aan het album. Het is een energiek nummer dat de luisteraar een adrenalinestoot geeft, terwijl het toch trouw blijft aan de emotionele kern van het album.

De titelsong A Rush of Blood to the Head is een fascinerende mix van kracht en kwetsbaarheid. Hoewel het niet het meest opvallende nummer van het album is, draagt het bij aan de coherente thematische en muzikale reis die het album biedt.

Het album sluit af met Amsterdam, een nummer dat misschien niet noodzakelijk was, maar toch een passend einde biedt. Het laatste deel van het nummer brengt een gevoel van afsluiting en reflectie, wat de luisteraar achterlaat met een gevoel van vervulling.

Samenvattend is A Rush of Blood to the Head een album dat de luisteraar meeneemt op een emotionele reis. Het is een bewijs van Coldplay's vermogen om diepgaande en meeslepende muziek te maken die zowel introspectief als episch is. Het album blijft een essentieel onderdeel van hun discografie en een must-listen voor elke muziekliefhebber.

Eerder verschenen op www.jorros-muziekkeuze.nl

Ik was zo verschrikkelijk Coldplay moe dat ik deze plaat jaren links heb laten liggen.

Na X&Y had ik het (op een paar nummers na) wel gehoord met alle releases na die 3e plaat.
Coldplay werd een heeeehoooo stadion band, maar helaas hun nummers werden daar ook op geschreven. Alle nieuwe muziek die ik tegenwoordig van ze hoor vind ik echt zo makkelijk, en raakt me op geen enkele manier meer. Sterker nog, het zit wat in mijn irritatiezone.

Toch vandaag dit album weer opgelegd, en gelukkig hoor ik hier weer die band die me destijds wel raakte. Muzikanten die kwaliteitsmuziek maakten. Wat een fijne plaat blijft dit. Ik ging in 2002 naar de show in Ahoy, (3 dagen na Prince gezien te hebben op dezelfde plek) en dat was echt een goed moment om de mannen live te kunnen zien. Nog net voor ze explodeerden als echt grote band, en gewoon bevlogen muzikanten die er lol in hadden. Dat laatste zullen ze nog steeds wel hebben, maar ondertussen is Chris Martin een beetje de nieuwe Bono geworden, en zijn ze die bevlogenheid wel echt kwijt.

Gelukkig hebben we de 1e 3 platen nog als mooie herinnering,

Het klinkt bekend voor mij.
Deze en Parachutes hebben hier ook jaren verstoft gelegen ivm teleurgesteld zijn.
Ik had Coldplay in die tijd graag live willen meemaken, al is de dvd uit die tijd ook lekker met knallende opener Politik.
Jammer de knaken het van de bevlogenheid overnam.

Mijn oog viel net op de top 250 en dit album staat inmiddels op 64 in de lijst. Als oude MuMe user kan ik mij herinneren dat dit album op de 2e plek stond met veel punten. Het kan snel gaan met roem. Niet altijd eeuwig.

Haha ja moest ik laatst nog aan denken. Volgens mij stond Coldplay toen 2x in de top 10, met ook Parachutes.

De roem niet, zeker gezien een paar van de albums die volgden. Alleen blijven de eerste 2 albums de kunstwerken die ze al waren.

Heeft het met die andere commerciële koers hierna te maken dat users hun waardering voor de eerste 2 platen hebben verlaagd? Je zou eigenlijk puur de mooie muziek een waardering moeten geven, lijkt mij?

Zo inderdaad, ik zit op waybackmachine te kijken en in 2010 stond deze plaat nog op plek 4 met maar liefst 3000 'punten'.
Nu nog maar 59 actievelingen die deze in de top 10 hebben staan. Alle Coldplay fans hebben deze site verlaten.

Nu zit alleen nog maar de Radiohead fanclub er, de albums zijn goed maar niet zo goed om de lijst te domineren. Pink Floyd delft het onderspit en zelfs een album als Hotel California van The Eagles is hier geen eens in de lijst terug te vinden.
Bijzonder zeg ik maar

Ik denk dat dit wel te verklaren is, ook ik vond het een leuke band, maar na X&Y is het één grote eenheidsworst geworden qua muziek. En ik denk dat velen, waaronder ook ik, Coldplay moe zijn. Het aanbod is groot, en zwaar ondermaats.
Ik draai de 1e 2e echt goede platen ook nog echt weinig. En voor mij is bovenstaande de reden.
U2 net zo overigens.