menu

Miles Davis - Ascenseur pour L'Échafaud (1958)

mijn stem
4,16 (211)
211 stemmen

Verenigde Staten
Score / Jazz
Label: Fontana

  1. Nuit Sur les Champs-Élysées [Take 1] *
  2. Nuit Sur les Champs-Élysées [Take 2] *
  3. Nuit Sur les Champs-Élysées [Take 3] *
  4. Nuit Sur les Champs-Élysées [Take 4] *
  5. Assassinat [Take 1] *
  6. Assassinat [Take 2] *
  7. Assassinat [Take 3] *
  8. Motel *
  9. Final [Take 1] *
  10. Final [Take 2] *
  11. Final [Take 3] *
  12. Ascenseur *
  13. Petit Bal [Take 1] *
  14. Petit Bal [Take 2] *
  15. Séquence Voiture [Take 1] *
  16. Séquence Voiture [Take 2] *
  17. Générique (2:50)
  18. L'Assassinat de Carala (2:11)
  19. Sur l'Autoroute (2:20)
  20. Julien Dans l'Ascenseur (2:10)
  21. Florence Sur les Champs-Élysées (2:53)
  22. Diner Au Motel (3:59)
  23. Évasion de Julien (0:54)
  24. Visite du Vigile (2:06)
  25. Bar du Petit Bac (2:54)
  26. Chez le Photographe du Motel (3:55)
toon 16 bonustracks
totale tijdsduur: 26:12
zoeken in:
3,0
neo
In 1957 ging Miles Davis naar Parijs om daar een plaat op te nemen. Regisseur Louis Malle, een groot fan, wist hiervan af en lag op de loer bij het vliegveld voor zijn aankomst. Meteen vroeg hij hem of hij de achtergrond muziek wilde doen voor zijn film. Die stemde meteen in. In een lange nacht in december van dat jaar werd alles opgenomen in een studio. De manier waarop de trompetist deze film scoorde was te vergelijken met Neil Young's enige score voor Dead Man. Die zat in een ruimte met alle instrumenten binnen handbereik de beelden te bekijken en trachtte zo een passende ondersteuning te kunnen klaarspelen. Zo verging het Davis ook, en het verrijkte hem, zo zei hij zelf een paar jaar daarna. Het feit dat je voor beeld een creatieve impulse kan krijgen en nu een sterke emotie aan beeld kan geven, sprak hem aan. Zonder zijn muziek was deze film waarschijnlijk blijven hangen in het sullige drama sfeertje.

avatar van Sandokan-veld
4,0
Met: Miles Davis (trompet); Barney Wilen (tenorsax); René Utreger (piano); Pierre Michelot (bas); Kenny Clarke (drums)

Davis’ hippe Amerikaanse jazz-sound komt samen met de bruisende Franse filmwereld van de jaren vijftig. Het resultaat is één van zijn meest sobere, meest integere studio-opnames, en misschien wel zijn beste lp tot dan toe.

Ik ben geen kenner of liefhebber van oude Franse crime noir, dus ik kan niets vertellen over de film, of over hoe goed de muziek erbij past. Hoe dan ook nam Davis de soundtrack op in een studio in Parijs (waar hij geregeld kwam: in zijn autobiografie schept hij op over zijn vriendschap met intellectuele geesten als Jean-Paul Sartre, en zijn stormachtige romance met actrice Juliette Greco), en wel in de nacht van 4 op 5 december 1957. Drie Franse jazzmusici staan hem bij, plus op drums Kenny Clarke, zijn oude maatje uit New York, die inmiddels naar Europa was geïmmigreerd.

De muziek werd goeddeels geïmproviseerd, op basis van muzikale schetsjes van Davis. Tijdens de opnames werden beelden van de film op de achtergrond geprojecteerd. De resulterende sessie is zo’n beetje in zijn geheel te horen op latere cd-uitgaves, zoals track 1 t/m 16 hierboven (in totaal werden er zeventien takes opgenomen, maar ‘L’interrogatoire de Julien’ wordt op veel uitgaven weggelaten).

Vervolgens werden tien van deze takes gebruikt voor de oorspronkelijke lp (in 1958 in Frankrijk uitgebracht door Fontana, en later in Amerika door Davis’ eigen label Columbia). De slordigheidjes werden weggepoetst, en er wordt een bak echo over de muziek heen gegooid. Achter deze tien verschillende titels zitten een paar doublures verstopt: zo zijn ‘Générique’ en ‘Florence Sur les Champs-Élysées’ feitelijk take 3 en 4 van ‘Nuit Sur les Champs-Élysées’ (voor precieze uitleg hoe en wat zie de pagina van Paul Losin, die overigens wel een paar foutjes bevat).

De muziek is spontaan, bijna achteloos, en dat komt vooral het spel van Davis ten goede. Gefocust, maar niet te veel gehinderd door grote ambities of meer getalenteerde sidemen, komt hij hier tot de kern zoals eigenlijk nooit tevoren. Zijn adembenemende trompetspel op tracks als ‘Générique’ en ‘Chez le Photographe du Motel’, borrelend van onderkoelde passie, zorgen dat Ascenseur bij vlagen het platonische ideaal voor een Miles Davis-plaat dreigt te benaderen.

Voor het eerst heb ik daarom serieus overwogen meer dan vier sterren aan een van zijn platen toe te kennen. Aan de andere kant heeft deze soundtrack ook wel een paar technische mankementen. Sommige nummers blijven wel érg schetsmatig, en Davis’ medespelers halen meestal niet hetzelfde hoge niveau (misschien ook omdat de voorbereidingstijd nihil was). Onder de streep is het lekker genoeg voor mij om dit binnenkort een keer op lp aan te schaffen, denk ik.

avatar van Film Pegasus
5,0
Ik kan me niet altijd vinden in het gevarieerde repertoire van Miles Davis, maar dit is toch wel zijn meesterwerk (voor zover ik zijn materiaal al beluisterd heb). Ik heb de film al gezien, maar ook zonder beelden is dit een geweldige muzikale trip. De opening met de trompet die al na een paar noten in een melancholie kruipt.

Ik las hier al dat de muziek de mix van de Amerikaanse jazz en de Franse filmwereld is. En dat klopt wel. De muziek past ook heel goed bij het genre van de Europese neo noir (vooral Franse en Italiaanse) waar jazzmuziek al wat in het dna van de film zit.

Veel filmmuziek komt past tot haar recht in combinatie van de beelden. Een hele kunst die de film mee kan versterken en voor (extra) sfeer zorgt. Niet alle filmmuziek leent zich er toe om het ook apart als album te beluisteren, of verliest wat in kracht. Bij Ascenseur pour l'échafaud kan je evengoed genieten zonder de film gezien te hebben. Al kan ik je de film best wel aanraden.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:48 uur

geplaatst: vandaag om 09:48 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.