menu

Mando Diao - Hurricane Bar (2004)

mijn stem
3,66 (46)
46 stemmen

Zweden
Rock
Label: EMI

  1. Cut the Rope (1:49)
  2. God Knows (3:51)
  3. Clean Town (3:42)
  4. Down in the Past (3:57)
  5. You Can't Steal My Love (5:28)
  6. Added Family (4:17)
  7. Annie's Angle (3:02)
  8. If I Leave You (2:51)
  9. Ringing Bell (2:34)
  10. This Dream Is Over (3:23)
  11. White Wall (3:50)
  12. All My Senses (4:11)
  13. Kingdom & Glory (4:14)
  14. Next to Be Lowered (3:44)
totale tijdsduur: 50:53
zoeken in:
avatar van Koenr
2,5
Lekker album, maar de vorige is wel een stukje beter.
3,5 ster.

2,5
Ink
een stukkie? een stuk naar mijn mening

avatar van Koenr
2,5
De eerste keer dat ik deze hoorde was ik teleurgesteld, maar na een paar keer luisteren vind ik het best een lekkere plaat.
Maar de vorige is inderdaad wel een stuk beter.

avatar van Reint
3,5
Ook een gave plaat, maar overtreft de eerste niet. Desalniettemin 4 sterren.

avatar van DJFreez
3,5
Vorige is wel wat beter, maar niet zoveel dat ik er een halve ster meer aan wil/kan geven. Dus ook hier 3,5*. Wat Koenr ook al zegt: als je 'm vaker hoort, wordt ie wel beter. Ze neigen iets meer naar de Beatles enzo hier, iets rustiger en minder 'garage rock' dan op het eerste album.

avatar van Omsk
Down In The Past en God Knows zijn toch gewoon hele leuke montere nummers.

avatar van BoyOnHeavenHill
4,5
Voor mijn gevoel vond Mando Diao op dit album z'n definitieve draai.

Ik zie hierbij als het ware een welbepaalde fysieke situatie voor me. De heren zitten rond de tafel en draaien alle klassieke popsingles die ze kennen: de Beatles, de Stones, de Kinks, de Who, de Small Faces… ongetwijfeld zijn er nog wel een paar meer, maar om de één of andere reden kom ik uit bij (1) Engelse bands uit (2) de sixties die (3) powerpop maakten.

En vervolgens maken onze Zweedse vrienden een lijstje van alle klassieke trucs die ze in die singles tegenkomen: zúlke koortjes, zó'n intro, zó'n gitaarsolo, zó'n basloopje, zó'n orgelarrangement, zúlke geluidseffecten, zó'n gebruik van een effectpedaal, zó'n orgeltje, zó'n orkestarrangement, zúlke manieren om nummers op te nemen… Een enorm lange lijst met honderden slimmigheidjes.

En die lijst zie ik zo duidelijk voor me omdat het wel lijkt alsof ze de nummers die ze voor deze plaat componeerden hebben volgestopt met de trucs die ze in hun lijstje hebben gevonden. Vrijwel elk nummer zit propvol met muzikale riffs en hooks en contrasten die me doen denken aan de klassieke popsongs uit de jaren 60, alles perfect ingepast en met de juiste eerbied gebracht.

Het is ondoenlijk om een compleet overzicht te maken van alle momenten waarop ik opveerde met het euforische gevoel van "Ja, dat is hier nou precies het juiste muzikale effect, dat is echt zó perfect gevonden, dat moet inderdaad zó en niet anders, o wat is dat geweldig!" Maar als ik een aantal momenten zou mogen opsommen : het "YEAH! YEAH! (yeah! yeah!)"-koortje op God knows, het nèt iets langer wachten bij het laatste "She said she didn't want your…… LOOOOOVE!" plus het sixties-drumritme op Clean town, de vertraging bij het derde couplet en refrein plus het zingen van een alternatief couplet ("Honey I love you like the summer falls…") over het eindloopje van You can't steal my love, de achterstevoren-gitaarsolo op Annie's angle, de accenten van de invallende slaggitaar in de tweede helft van het intro plus het "Come on!"-koortje op If I leave you, het zachtje Beatleskoortje in het refrein en vóór de solo ("Though it's been far away") op White wall en de fantastische Hammondsolo op All my senses – allemaal perfect.

Natuurlijk is het niet zo gegaan. Voorop staan drie kwaliteiten die samen de unieke eigen inbreng van deze band vormen: een vrijwel eindeloze voorraad ijzer- en ijzersterke melodieën, twee leadzangers met allebei een krachtige en persoonlijke stem, en een grenzeloos enthousiasme en spelplezier. Bovendien denk ik op geen enkel moment: o, dat is wel héél erg gejat van specifiek de Kinks, en dát is een typisch Who-effect, en daarbij hebben ze íéts te goed geluisterd naar Steve Marriott… Het is gewoon hun liefde voor klassieke powerpop die ze steeds belijden en die in al hun arrangementen te horen valt, en gecombineerd met een enorme creativiteit en inventiviteit leidt dat tot de perfecte powerpopsongs.

Maar als ik zulke muziek zou maken zou ik van deze plaat een lijstje gaan aanleggen.
 

kistenkuif
Je verhaal is net zo enthousiast en onderhoudend als de muziek op dit pretentieloos en vrolijk klinkend album. Geweldige songs om eens lekker meedreinend het huis bij te poetsen. Diep graaft het niet maar aanstekelijk is het wel. En erg slim gemaakt, vol stijlcitaten. Ze doen me denken aan een nederlandse coverband uit de seventies genaamd The Groovies (of Groovy's). Die toerden langs jeugdhonks, kroegen en kerkzaaltjes en speelden de covers vaak beter dan het origineel.

avatar van BoyOnHeavenHill
4,5
Dank voor je compliment, kistenkuif. Van de band die je noemt had ik nog nooit gehoord, maar bedoel je déze misschien? In dat geval bestaan ze nog steeds...

kistenkuif
Krekkkk.....

Gast
geplaatst: vandaag om 01:53 uur

geplaatst: vandaag om 01:53 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.