Activities of Dust - A New Mind (2008)

Na 1x luisteren vind ik dit een erg mooi album. Actvities of Dust is een project van Doug Scharin waarin ook Jeff Parker (Tortoise) en Bill Laswell meedoen. Het geluid van het prachtige Him - Sworn Eyes lijkt soms weer even de kop op te steken en dat is louter positief. Hier ga ik nog veel plezier aan beleven.

Heerlijk rustgevende jazzy ambient, dit ga ik zeker vaker opzetten.

Deze kreeg ik van Jazper getipt en dat was een rake.
Superlekker album dat inderdaad doet terugdenken aan Sworn Eyes (die vandaag ook maar weer eens gedraaid). Makkelijk vier dikke sterren; Als Mazurek ook nog eens had meegedaan hadden er 4,5 ingezeten.

Okay dan, ihkv het JAvdW....

Ik vind dit een te over geproduceerde plaat, lekker alles gladpoetsen in de studio, mist spontaniteit.

Een typisch geval ook van niet mijn ding, ik heb niets met dit soort muziek, maar heb het in ieder geval geprobeerd en zal het geen sterren geven.

Ook voor mij veel te glad, soms zelfs een beetje kitscherig. Ik vind het lastig meer argumenten te geven. Deze muziek is gewoon totaal niet mijn ding/

Tja, meer ambient dan jazz lijkt me. Ik vind het op zich niet erg dat dit in het kader van het JAvdW langskomt, maar ambient is niet bepaald mijn favoriete genre, en blijkbaar ook niet dat van mijn medeluisteraars. Sfeervolle muziek vind ik op zijn tijd wel leuk, maar ik heb dan graag dat er ook nog wat interessants overblijft als ik aandachtiger luister. Dat is naar mijn idee helemaal niet het geval hier. 2,5*

Mooie plaat. Een blend van gitaarambient/post-rock en jazz.
Ik vind juist dat er enorm veel leven in zit. De verschillende moods en tempi houden me aan de luidsprekers gekluisterd. Het begin is ritmisch en licht, de bas en drums stuwen en mijn hoofd komt in een op-en-neer gaande beweging. De gitarist vlecht zijn melodien door de track heen. De akkoorden van het keyboard geven de tracks net dat beetje extra. Er is ook een rustig gedeelte met fijne structuren van de bewerkte gitaar. De laatste track gaat weer richting het licht, het klinkt haast episch.

aantal keer beluiserd. de eerste keer klonk het veel belovend. Lichte ambietne invloeden maakten een golvende beweging binnen de muziek, waardoor er een droomachtige stuk ontstaat. en in eerste instantie klinkt dit best boeiend. Maar naar 2 of meer luister beurten slaat de verveling wat toe. Het klinkt voorspel baar en eentonig en ik krijg nu niet echt het idee dat de band dit resultaat voor ogen had.

al met a tussen 5.5 a 6.

Moeilijk, moeilijk. Bijna een soort van loungemuziek maar dan met minder voorspelbaarheid. Vooral het eerste nummer is een prettige verrassing; Return to the Original Matrix heeft een aardige opbouw, mooie drums en genoeg spanning. Shades of Appearance begint met een veelbelovend thema, maar kent een lang en vrij saai intermezzo voordat het dan pas weer een beetje leuk wordt.
En eigenlijk is dat het wel het verhaal van de hele plaat: liever hoor ik wat minder synthsgepiel en wat meer samenspel met interessante dums. Laatste twee stukken zijn wat dat betreft ook mager en vind ik ook minder dan de eerste twee.

Een erg prettig geluid (de productie is weliswaar glad maar toch wel passend, vind ik) maar, op het eerste nummer na, zijn er net iets teveel ´wacht´ momenten om het interessant te houden. Omdat de featuring artiest misschien niet geheel toevallig ook de drummer is, is die Doug Scharin toch een naam om te onthouden.

Net zoals sq al zei: het album begint sterk. Het begin is sfeerscheppend, chaotisch en wat lawaaierig waarna er zich een goed samenspel vormt tussen de muzikanten. Helaas verwatert de spanning in de volgende nummers door de veel te lange soundscaperige stukken die uiteindelijk tot saaiheid leiden (voor mij althans). De momenten dat de muzikanten wat meer samenspelen zijn voor mij boeiender.
Verder is er niets mis met die cleane productie. Dat mag wel.