menu

Miike Snow - Miike Snow (2009)

mijn stem
3,78 (123)
123 stemmen

Zweden
Pop
Label: Downtown

  1. Animal (4:24)
  2. Burial (4:21)
  3. Silvia (6:25)
  4. Song for No One (4:09)
  5. Black & Blue (3:40)
  6. Sans Soleil (4:26)
  7. A Horse Is Not a Home (4:12)
  8. Cult Logic (3:56)
  9. Plastic Jungle (3:54)
  10. In Search Of (5:15)
  11. Faker (2:35)
  12. Billie Holiday * (4:01)
  13. Animal [Mark Ronson Remix] * (4:30)
  14. Black & Blue [Tiga Remix] * (6:19)
toon 3 bonustracks
totale tijdsduur: 47:17 (1:02:07)
zoeken in:
avatar van herman
4,0
Toch maar eens een wat langer bericht wijden aan één van de fijnste albums die ik de laatste tijd heb ontdekt.

Miike Snow bestaat uit het Zweedse producersduo Bloodshy & Avant, die o.a. werkten met de allerpopulairste zangeressen ter wereld, waaronder Madonna (Confessions...) en Kylie Minoque. Hun finest moment was waarschijnlijk het winnen van een Grammy voor de productie van Britney Spears' Toxic.

Nu zou je denken dat dit plaatje één groot hitjes-festijn wordt, maar dat valt ook wel weer mee. Samen met de mij compleet onbekende Amerikaanse zanger Andrew Wyatt hebben ze een rijk georkestreerd, gesofisticeerd, evenwichtig en vooral volwassen pop-album gemaakt. De licht melancholische ondertoon (toch al iets waar ze in Scandinavië erg goed in zijn, zie ook Annie en Abba) doet het erg goed in combinatie met de zweverige (electro-)pop, die af en toe een vleugje psychedelica meekrijgt.

Hoogtepunten zijn wat mij betreft de fantastische ballad Sylvia, de Junior Boys-achtige electropop van Black & Blue, de piano-pop van Sans Soleil en het zomerse Animal, dat klinkt als Peter Gabriel met Hot Chip als backing band.

avatar van Frisoboei
4,5
Ik vind het altijd prettig als ik een leuk nieuw nummer hoor wat mij gelijk aanspreekt en waar ik echt enthousiast van word als ik em de eerste keer hoor. Zo ook met Animal. Echt geweldig.

Vaak is het echter zo bij zo'n nummer dat het betreffende album dan weer tegenvalt en misschien nog één ander lekker nummertje heeft, maar voor de rest crap is. Eerste waar ik daarbij aan denk is het album van Paolo Nutini. Ik vond New Shoes echt een heerlijk nummertje, maar wat viel dat album tegen zeg, omg.

Gelukkig is dat bij dit album totaal niet het geval. Op dit album is elk nummer bijna even sterk. Deze cd kan ik luisteren zonder ook maar één nummer te skippen. Elk nummer is in dezelfde stijl maar toch weer heel anders. En dát is wat een album moet zijn. Een weergave van de muzikale periode/sfeer waarin de band zit.

Dit is één van de weinige albums die echt gewoon als geheel kloppen en waar er nagenoeg geen nummers zijn die duidelijk onderdoen voor de rest.

Gast
geplaatst: vandaag om 17:27 uur

geplaatst: vandaag om 17:27 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.