menu

John Coltrane - Settin' the Pace (1961)

mijn stem
3,57 (23)
23 stemmen

Verenigde Staten
Jazz
Label: Prestige

  1. I See Your Face Before Me (10:01)
  2. If There Is Someone Lovelier Than You (9:23)
  3. Little Melonae (14:08)
  4. Rise 'N' Shine (7:16)
totale tijdsduur: 40:48
zoeken in:
Soledad
Met: Red Garland (piano), Paul Chambers (bas), Art Taylor (drums)

Settin' The Pace is minder bekend dat Soultrane maar wel met dezelfde groep opgenomen. Het album kent ook eenzelfde afwisseling tussen bop en ballads. 'See Your Face Before Me' klinkt echter wat slijmeriger en minder oprecht dan 'I Want To Talk About You' en de solo's op Rise 'N Shine zijn minder van kwaliteit dan die op 'Russian Lullaby'. En dat is bijzonder want dit was toch wel dezelfde sessie op dezelfde dag. Misschien heeft een pauze roet in het eten gegooid. Slecht is het allemaal zeker niet en het luistert prima weg maar het klinkt als een veel in één dozijn opname. Grote plus is de piano-solo van Garland op 'See Your Face Before Me': mooi om te horen dat je met enkel wat akkoorden genoeg kunt zeggen.

Beste nummer: 'Little Melonae'

Eindwaardering: 3 sterren

avatar van heartofsoul
4,0
Op dit album een ontspannen en toegankelijke Coltrane, wellicht geschikt voor sommige instappers in het genre. Mij bevalt het wel, de boog kan niet altijd gespannen staan, en dat hoeft ook niet.
Mooiste stuk vind ik I See Your Face Before Me met inderdaad die prachtige solo van Red Garland, maar ook Paul Chambers op gestreken bas trekt extra mijn aandacht. Little Melonae vind ik ook boeiend genoeg. Dit album draai ik bij voorkeur als ik wat minder behoefte aan intensiteit heb, dus ik kan de mening van Soledad goed begrijpen. Overigens zijn er heel wat Prestige-albums van Coltrane die ik graag mag horen.

avatar van Sandokan-veld
3,5
Echt zo'n plaat waar je eigenlijk weinig negatiefs over kunt zeggen, maar waarvan ik niet denk dat ik hem nog héél vaak ga draaien. Coltrane speelt uitstekend, op moment van opname (maart 1958) was hij echt grote stappen aan het zetten als saxofonist, hoewel hij toen dit uiteindelijk door Prestige werd uitgebracht (eind 1961) alweer héél veel verder was. Toch horen we hier al vlagen van het moois dat nog ging komen.

Verder is het een beetje typische hardbop uit 1958, al is de beste solo inderdaad voor Garland in het openingsnummer. Indruk die blijft hangen is dat het allemaal erg voor de hand ligt, en dat de plaat toch een beetje ondersneeuwt binnen het imposante oeuvre van deze geweldige muzikant.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:24 uur

geplaatst: vandaag om 10:24 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.