Op dit album een ontspannen en toegankelijke Coltrane, wellicht geschikt voor sommige instappers in het genre. Mij bevalt het wel, de boog kan niet altijd gespannen staan, en dat hoeft ook niet.
Mooiste stuk vind ik
I See Your Face Before Me met inderdaad die prachtige solo van Red Garland, maar ook Paul Chambers op gestreken bas trekt extra mijn aandacht.
Little Melonae vind ik ook boeiend genoeg. Dit album draai ik bij voorkeur als ik wat minder behoefte aan intensiteit heb, dus ik kan de mening van
Soledad goed begrijpen. Overigens zijn er heel wat Prestige-albums van Coltrane die ik graag mag horen.