‘Wintermusik’ van Nils Frahm is een plaat die reeds lange tijd op mijn lijstje stond, om ooit eens te beluisteren. Ik had er al veel goeie dingen over gelezen, en de erg hoge score trekt natuurlijk wel de aandacht. Nu werd hij aangeraden in het Review-topic, wat mij de ideale gelegenheid gaf om deze plaat eens onder de loep te nemen.
Frahm is een Duitser, en bespeelt op deze sfeervolle plaat de piano, celeste (een soort toetseninstrument dat door middel van met vilt beklede hamertjes wordt aangeslagen) en reed organ. Het album bestaat uit drie tracks, die samen een halfuur duren. Opmerkelijk, want dit soort platen duurt meestal wel een flink stuk langer. Maar goed, niet getreurd; beter kort maar treffend dan lang en ondoordringbaar.
De hoes sprak me wel aan, eerlijk gezegd; en na een viertal beluisteringen kan ik concluderen dat ze een goed beeld geeft van waar dit album voor staat: melancholie, tristesse, de grauwheid van het leven. De titel geeft het ook al een beetje aan, dit is wintermuziek. En dat is ook zo; ik kan me voorstellen dat dit de meeste impact heeft als het buiten flink sneeuwt, om je eventueel warmte te schenken als de radiator weer eens stuk blijkt te zijn.
Ik moet wel eerlijk bekennen dat ik niet omver val van deze plaat (misschien komt dat doordat het zonnetje hier reeds schijnt?), maar het is gewoon een erg mooie plaat, van een artiest die duidelijk talent heeft. Zo is ‘Ambre’ de ideale gangmaker voor het lange nummer op deze plaat, ‘Tristana’. Aandoenlijk pianospel vermengd met de nostalgische klanken die het orgel oproept, en ook de celesta (een heuse openbaring voor mij, prachtig instrument, ik kende het nog niet) speelt een fraaie rol in dit stuk.
Ook het tempo van deze plaat zit wel snor. Je kan het nog het best vergelijken met een kabbelend beekje dat wordt opgedreven door een barokke stroomversnelling; niet al te krachtig, geen haast en spoed, geen overmoed. Frahm neemt z’n tijd om zijn verhaal – zij het instrumentaal – te vertellen, en dat kan ik enkel appreciëren. Ik merk ook dat deze plaat nog maar van 2009 dateert, dus ik hoop nog veel van de man te mogen horen. Ik ga hem, na dit plaatje te hebben beluisterd, in ieder geval wel wat aandachtiger volgen.
4 sterren