Eerlijk gezegd, denk ik dat ie dat puntje alleen heeft als ie 't er zelf aan zuigt. Kijkend naar de geschiedenis van de NL mediaconsumptie (een rapport van het NL SCP, met de naam Achter de Schermen - Sociaal en Cultureel Planbureau Den Haag, september 2004
Een kwart eeuw lezen, luisteren, kijken en internetten
zie ik op p 67 - .Figuur 4.3 Ontwikkeling van geluiddragersmarkt 1975-2002 (aankopen in miljoenen stuks) voor juist 1988 dat de verkoop van cd's precies dat jaar de (dan dalende) verkoop van lp's snijdt, beide ca 18 - 19 miljoen stuks. In 1988 waren ze dus qua verkoop gelijkwaardig en dat zag je ook in de platenwinkels; bij veel platenzaken bleef de verkoop tot 1994 op een dusdanig peil dat ze nog een reële voorraad hadden - maar misschien was dat voor het grootste deel de zgn back catalogue. In 1995 verdwenen bijv bij Plato (dwz de voorloper ervan) lp's uit de winkel.
Frappant is dan wel dat op dezelfde pagina van het rapport in de begeleidende tekst letterlijk staat:
"Tijdens de economische stagnatie aan het begin van de jaren tachtig nam de verkoop van lp’s sterk af. In de tweede helft van de jaren tachtig diende vervolgens de cd de langspeelplaat de deļ¬nitieve nekslag toe Ook de verkoop van muziekcassettes begon in die periode terug te lopen. De tendens in de totale verkoop is vanaf 1991 duidelijk dalend."
Zo simpel als jij het verwoordt, lag het imo niet. Ik heb veel vinyl uit de late 80s en early 90s - en daar heb ik (zeker voor de 90s) soms diep voor in de buidel moeten tasten - maar ik onderschrijf jouw constatering niet. Ook in de 90s zijn er gewoon perfecte platen gemaakt en tot eind in de 90s werden bijv in de 'zwakkere' eurolanden nog volop lp's geperst, gewoon omdat men daar achterliep met de cd. Een originele Griekse persing van Four Calendar Café - gaarne voor niet te veel euro's, hetzelfde tav Laughing Stock. Dunner betekent lang niet altijd slechter - je moet er gewoon wat voorzichtiger mee zijn. Moest ik een generieke opmerking maken over kwaliteit, dan zou het de volgende zijn: opvallend hoe goed de kwaliteit van tweedehands 70s albums is (veel symfo/prog, rock) afgezet tegen de kwaliteit van veel 80s (punk, wave, postpunk), alsmede afgezet tegen de kwaliteit van veel jazz. Opvallend hoe goed (krasvrij, onbesmet) veel 35 - 40 jaar oude ECM-platen zijn; blijkbaar waren de bezitters van die albums heel zuinig met hun spullen.
De tip mbt tweedehands postpunk kopen is dan ook: bekijk de te kopen plaat goed, heel goed; vraag bij duurdere exemplaren of je de plaat mag bekijken. Ik heb afgelopen april voor 35 euro de uitermate zeldzame originele Toward the Within in mijn handen gehad; prachtige staat - gewoon een koopje, totdat ik de lp's bekeek - 1 kant een diepe kras over de volle breedte en daarmee dus ondraaibaar; juist die kant heeft de twee mooiste tracks van het album.... en dan toch glashard 35 euro er voor vragen
Gelukkig is dat album onlangs fraai herperst door 4AD en voor ca 25 euro nieuw te koop
Mijn Rattle and Hum staat hierachter - wist niet eens meer dat het een dubbelalbum was; waarschijnlijk heb ik bij release meteen de cd gekocht - ik had inmiddels geen platenspelers en geen lp's meer (1988)
