Joe Jackson is een artiest die ik vanaf het begin gevolgd heb. Na de 2 eerste platen vol puntige, pakkende popwave-songs, kwam Joe in 1980 met zijn 3e album op de proppen.
Wel even heel wat anders; dit 3e album van JJ, dat om één of andere reden niet onder zijn naam , maar met het etiket Joe Jackson Band werd uitgebracht. Op de platen na Beat Crazy staan dan wel weer Joe Jackson .. (zonder Band dus). Wat daarvan de achtergrond is ? Wie het weet, mag het zeggen.
Maar wat zie ik nou toch hier bij deze plaat ? Maar 86 stemmen met gemiddeld 3,56 ? Jongens, dat kan (en mag) toch helemaal niet ....
De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik in den beginne deze Beat Crazy ook niet echt goed vond. Maar in de loop der jaren is deze plaat uitgegroeid tot mijn favoriet van JJ. OK, van (pakweg) de eerste zeven albums is deze waarschijnllijk de meest ontoegankelijke; daar kan ik me iets bij voorstellen. Bij sommige platen heb je aan 4 of 5 draaibeurten gewoonweg niet genoeg om er een fasoenlijk oordeel over te kunnen vellen.
Maar waarom is Beat Crazy nou mijn favoriete JJ-plaat ? Ik vind het de meest eerlijke, meest intense plaat. Best wel een donkere plaat ook, als je eens kritisch naar de teksten luistert. Bepaald niet altijd de meest voor de hand liggende onderwerpen, die er aangesneden worden in de 11 sterke tot erg sterke nummers. Na de wat jachtige opener wordt de sfeer wat grimmiger. Sterk op ritme en dub-/reggae invloeden leunende songs. De afsluiter van kant 1 is dan wel weer wat meer pompender en jagender, en :
Droombolus schreef:
Enige minpuntje voor mij is dat Mad At You een minuut of drie te lang doorgaat.
Ja, mee eens. Dat nummer had wel een stukkie korter mogen zijn.
Maar dan gaan we naar kant-2, en die is voor mij gewoon af. 6 heel sterke songs, waar ik zo gauw maar weinig op aan te merken heb. De toon wordt nu nog introverter, en misschien wel nog donkerder. Wat ik al eerder schreef : heel sterk op het ritme geborduurde patronen. Let bijvoorbeeld maar eens op de prachtige baslijnen !
divart schreef:
Toffe hoes wel hoor.
Best wel een gave hoes eigenlijk, ja. Maar contrasteert toch wel behoorlijk met de sfeer van de muziek, die je dan weer ironisch, dan weer woedend, soms heel erg donker, en dan weer frustrerend zou kunnen noemen.
divart schreef:
Misschien niet het beste album van Jackson maar wel het leukste en daardoor eigenlijk ook zijn beste.
Ja, wat is het nou; wel of niet zijn beste plaat .... ?
Dit is sowieso de meest onderschatte plaat van Joe, vind ik. Zoals al gezegd : in eerste instantie niet echt toegankelijk. Maar wat een muzikale rijkdom vind je hier op Beat Crazy. 't Moet je wel liggen, en het duurt wellicht wat lang om eraan te wennen, maar dan heb je ook wat.
Kant 1 een goede ****, en voor kant 2 een welverdiende *****. Gemiddeld dus een 4,5.
Voor mij i.i.g. wel de beste van Joe !