The Sound - The BBC Recordings (2004)

verschrikkelijke imponerende plaat , een slag in je gezicht , adrian borland op zijn best , punk avant la lettre , bloedmooi , briljante muziek

Deze dubbelaar is een belangrijke aanvulling op het studiowerk van The Sound. Op het podium leek Borlands gemoedstoestand vaak te polariseren; soms met desastreuze resultaten, maar veel vaker met een knetterend intense ontlading. De BBC concerten horen tot die laatste categorie en vooral de opnamen uit 1981 ademen de gedrevenheid en het zelfvertrouwen van een band die zojuist zijn meesterwerk - het album FROM THE LION'S MOUTH - heeft uitgebracht. Verrassender zijn de studiosessies op disc 1. In Heartland, I Can't Escape Myself en de titeltrack van debuutalbum JEOPARDY klinkt vooral de ritmesectie eenvoudigweg beter dan op de officiële plaat, en een jaar later voor John Peel opgenomen nummers als Fatal Flaw, Skeletons, en New Dark Age krijgen duistere maar geïnspireerde uitvoeringen. Essentieel en emotionerend archiefmateriaal, al was 't maar omwille van Borland's profetische aankondiging van Burning Part Of Me: 'This song is about the only real way out...'

Zonder twijfel het beste livealbum van The Sound. The Sound was een van de betere live bands uit de jaren tachtig. Dit album bevat de mooiste uitvoeringen van "Unwritten Law", "Winning", "Skeletons", "Missiles" en "New Dark Age". Kan ik hier vertellen dat bijna alle nummers op deze cd beter klinken dan op de orginele studioalbums?
Ik draai deze en alle andere live-opnamen van, naar mijn bescheiden mening, de beste groep van de jaren tachtig nog vaker dan de al
fantastische "From The Lions Mouth". Maakt de herinnering aan
Adrian Borland en de zijnen nog mooier, temeer omdat ik ze diverse
keren ook live heb mogen aanschouwen.....kortom een prachtig document!

Mooi document, maar had er door het hoge stemgemiddelde wat meer van verwacht. Het livegedeelte spreekt me nog het meest aan. Vooral omdat je de evolutie goed kunt horen in het Sound geluid tussen het concert uit '81 en die uit '85. Maar de Sound heeft al een briljant live album uitgebracht in '85: In the Hothouse, die toch net wat sfeervoller en beter klinkt dan dit .
De nummers op de eerste cd, studiosessies, klinken goed, vaak net iets anders dan de album uitvoeringen, maar het geheel mist de magie die de afzonderlijke albums wel hebben.
Het blijft natuurlijk voor de fans een niet te missen document, en lager dan 4* kan ik het dan ook niet geven.

Vandaag gekocht. Helaas vervallen, maar m'n vaste platenzaak had er nog een staan . Weer prachtig...

Vandaag gekocht. Vooral cd1 vind ik goed.
Als je bvb. I can't escape myself hoort in deze versie komen de haren op mijn rug recht, wat een rauwe, pure energie.
Heeft er trouwens ooit iemand The Sound live gezien
op het seaside festival in de Panne?

ja, ikke heb ze wel 5 keer gezien , waaronder seaside in de panne , maar heb ze altijd in een zaal beter gevonden ( zaal groene meersen in zedelgem ooit )

een dijk van een plaat is dit , hier had rotten het over toen hij sneerde ' anger is an energy '

superfantastisch

Beaster 1256, you lucky basterd. In Zedelgem begod.
En Seaside,dat moeten nog eens tijden geweest zijn. 1 dag en topaffiches. Jammer dat ik dit nooit meegemaakt heb. Momenteel zijn enkele oud medewerkers via http://www.seasidefestival.be/ o.a. oude foto's en beeldmateriaal aan het zoeken. Van Fad Gadget staat er ondertussen al een filmpje op.

Voor degene die een account hebben op http://www.dimeadozen.org
er staat een concert van The Sound van de Spaanse televisie uit 1984 in uitmuntende kwaliteit. Als je hem niet kunt vinden staat hij onder nummer 246614

Enorm sterke plaat, vrijwel alle versies zijn beter dan de uitvoeringen op de studioalbums en de live uitvoering zijn zoveel rauwer en energieker dan de studiplaten, ik kan niet anders dan 5 sterren geven en zeggen dat Borland een held was

Geweldig live album, de energie spat er vanaf en inderdaad zijn de live nummers stukken rauwer dan de studio versies.
Ik heb onlangs de box aangeschaft waar deze live plaat bij zit en ik ben daar erg gelukkig mee.
Ik blijf het onvoorstelbaar vinden dat ik in de jaren 80 deze band gemist heb en pas veel later heb ontdekt
Vooral de From The Lions Mouth nummers springen er wat mij betreft bovenuit met Winning als absoluut hoogtepunt.
Wat een prachtig intro trouwens als de band in 1985 wordt aangekondigd en Golden Soldiers inzet.
4 sterren maar dat wordt mogelijk nog meer.

Deze prachtige (live) verzamelaar geeft een goed overzicht op hun werk. Dat deze band enorm invloedrijk is geweest op hedendaagse bands in het genre behoeft natuurlijk geen nadere uitleg! Zalig zij die deze band live hebben gezien.

Even terug in de tijd: 1985, ik was 18 en was met mijn goede vriend John aan het neuzen bij platenzaak Satisfaction in Heerlen. Ik zei "moet je zien John, The Sound heeft een nieuw album uit (Heads & Hearts)", ik had het najaar daarvoor de eerste twee platen van The Sound gekocht en draaide niets anders meer. Dat nieuwe album van The Sound was best duur (21 gulden!) maar het is dan ook import zei de platenboer. "Zal ik hem kopen" vroeg ik John waarop hij antwoordde, "moet je gewoon doen man, je hebt er een leven lang plezier van". Tja en zo geschiedde.

The Sound was voor mij in die tijd een mysterie. Video's van de band waren er niet en ze werden ook niet of nauwelijks gedraaid op de radio. Ik kende de band eigenlijk alleen van foto's op de Elpee-hoezen. Dat maakte hun muziek voor mij alleen maar spannender. Het is moeilijk kiezen welke plaat van The Sound de beste is maar deze mooie live sessies geven een heel goed beeld van hoe goed en tijdloos ze waren. Mijn leven lang ben ik deze band inderdaad goed blijven vinden (John had gelijk) en heb ik door de jaren heen veel verzameld. Toen Adrian Borland 20 jaar geleden zelfmoord pleegde was ik er echt kapot van en legde ik meteen de link met die andere 'grote', Ian Curtis. Hij moest eens weten hoeveel bands zich vandaag door zijn muziek laten inspireren denk ik dan. Plezier heb ik nog steeds als ik naar hun muziek luister en dit prachtig document is daar een voorbeeld van.

Die Pete Drummon Intro, wat een machtig mooi stuk muziek. Eén van de mooiste intro's ooit toch? Wat waren deze gasten toch waanzinnig goed live...