Schitterende plaat. Wat mij betreft de beste Afhan Whigs plaat (op nummer 2 bij mij staat "Gentlemen"). Helaas was het ook de zwanezang van G. Duli en de zijnen, maar geen nood Duli doet ondertussen ook nog mooie dingen met diverse andere projecten!
De plaat is wellicht ook de meest toegankelijke AW-plaat met een geslaagde flirt met Soul... Resultaat: een sterke plaat vol mooie liedjes. Ik kan geen enkele song opnoemen die niet sterk is eigenlijk. Knappe mix van stijlvolle pop en rock, met achtergrondkoortjes, knappe blazers, sringarrangementen, leuke orgeltjes... en Duli die beter zingt dan ooit... Sfeer alom...
"1965" is zo één van die CD's in mijn collectie waar ik kan blijven naar luisteren, zelfs meerdere keren na mekaar! Soms ook tijden er niet naar luisteren en dan weer een periode maniakaal fanatiek keer op keer;... een plaat met een ziel.. Zo een van die albums dat waar ik al na luisterbeurt 1 wist: "dat is 'em"
Het album opent op zeer originele wijze met het aansteken van een lucifer, en dan meteen wordt de luisteraar de plaat ingezogen met "Somethin' Hot", het swingt meteen de pan uit! Dan gaat het tempo wat omlaag met het mooie "Crazy", om dan weer terug te gaan swingen met "Uptown Again". Daarna volgt het ultrakorte "Sweet Son Of A Bitch", om dan "66" in te leiden... een van mijn favorieten van 1965. Maar ook "Citi Soleil" is zeer knap met zijn haast kinderlijke melodietje waar Duli zeemzoetzacht zingt om daarna in het refrein alle registers open te trekken "oooh child, I'll meet you, child, on the sunny side, it's alright, it's alright".
"John The Baptist", waarin Duli zijn duivels ontbindt, begint heel dreigend... om dan lost te barsten in een superswingende toppopsong. En dan die heerlijke lyrics! "Hello, Welcome home, I got a little wine, some Marvin Gaye, Come on and taste me, Come on and take me, I'm yours..."
"The Slide song", klinkt zoals de titel doet vermoeden: rustig en slepend. Maar ook: prachtig.
En dan zijn we toe aan de prachtige donkere dreigende finale met "Neglekted", "Omerta" en de instrumental "The Vampire Lanois". Waarbij helemaal op het einde van de plaat alle instrumten ten volle benut worden om effectief als krachtige finale te eindigen.
Deze plaat moét je gewoon in huis hebben!
Super!