menu

Tim Finn - Before & After (1993)

mijn stem
3,77 (30)
30 stemmen

Nieuw-Zeeland
Pop / Rock
Label: Capitol

  1. Hit the Ground Running (4:41)
  2. Protected (5:24)
  3. In Love with It All (3:21)
  4. Persuasion (3:53)
  5. Many's the Time [In Dublin] (4:27)
  6. Funny Way (2:53)
  7. Can't Do Both (4:52)
  8. In Your Sway (4:49)
  9. Strangeness and Charm (3:24)
  10. Always Never Now (3:56)
  11. Walk You Home (3:37)
  12. I Found It (4:12)
totale tijdsduur: 49:29
zoeken in:
avatar van dennisversteeg
3,5
Leuk album van Tim Finn met zijn geweldige, karakteristieke stem en goede popliedjes met veel sfeer.

Twee nummers (In Love With It All & Strangeness and Charm) zijn duetten met broer Neil en komen oorspronkelijk uit de Crowded House - Woodface periode.

avatar van rkdev
3,5
Goede soloplaat van Tim Finn, dat met sommige nummers in het verlengde ligt van Woodface, de plaat die Tim hiervoor maakte als onderdeel van Neil Finn's Crowded House.

Zoals aangegeven door dennisversteeg staan er 2 nummers uit die periode op. 'In Love With It All' vind ik ook meteen het beste nummer van dit album (de samenzang met broer Neil is werkelijk fenomenaal) en ook 'Strangeness and Charm' mag er zijn.

Maar er staan ook puike andere nummers op zoals de zeer mooie 'In Your Sway', 'Many's the Time (In Dublin)' met pipes van Dave Spillane en 'Persuasion', dat ook erg aandoet als Crowded House, misschien door de productie en backing vocals van Mark Hart.

'Hit the Ground Running' en 'Protected' zijn ook van hoge (pop)kwaliteit, de rest is naar mijn mening goed, maar niet bijzonder. Ook leuk dat leden van Hothouse Flowers meespelen.

In LP termen dus een erg goede A-kant en een redelijke B-kant.
Derhalve: 3,5*

p.s. ben ik de enige die de coupletten van 'In Love With It All' qua muziek vindt lijken op 'If I Ever Lose My Faith in You' van Sting ?

avatar van dazzler
4,0
Nog maar 2 reacties en 14 stemmen hier.

Even zeggen dat Many's the Time (in Dublin) met de Ierse bard Andy White
en Hothouse Flower Liam Ó Maonlaí als companen een opmaat werd
voor dit sfeervolle album van A-ndy, L-iam en T-im aka ALT.

ALT - Altitude (1995)

Binnenkort Before & After nog eens herbeluisteren
en daarna de pen scherpen, want opnieuw een sterke Finn plaat.

avatar van dazzler
4,0
BEFORE & AFTER 1993

Het eerste wapenfeit van Tim Finn na Woodface.
En daarmee was hij het vierde Crowded House album een paar maanden voor.

De titel en de hoes zeggen voldoende: het album is een eerder fragmentarisch
samenraapsel van songs die Tim schreef voor en na zijn avontuur met Crowded House.

Zo zijn In Love with It All en Strangeness and Charm twee songs die hij samen met Neil schreef,
maar die niet op Woodface terecht kwamen. Twee afdankertjes die toch nog de moeite waard blijven.
Een derde afdankertje heet Catherine Wheels en schittert op Together Alone van Crowded House.

Neil zingt overigens weer een aardig potje mee op dit album.
Niet dat de twee broertjes in ruzie vielen of zo, maar Tims eigenzinnigheid
deden de zes jaar oudere Finn besluiten om het Crowded House schip te verlaten.

Hit the Ground Running verscheen op single en is meteen een erg sterke binnenkomer.
Dat aids ook in Tims omgeving slachtoffers maakte, is het uitgangspunt van de song.

Protected is een nachtmerrie die de altijd wat neurotische Tim in een lied goot.

Persuasion is zonder meer het tweede prijsnummer van Before & After.
Gebaseerd op een krachtige gitaarriff van Richard Thompson en uitgewerkt
tot een overgevoelige lovesong waar Tim een patent op heeft.

En dan is er de schoonheid van Many's the Time (in Dublin).
Een avondje stappen in Ierland (het land waar de familiewortels van de Finns liggen)
met Andy White (een soort Ierse Bob Dylan) en Liam O Maonlai (de zanger van Hothouse Flowers).

Die ervaring werd in een prachtig lied gestopt dat net als Persuasion
de muzikale horizon van Finn wist te verruimen: folkinvloeden nemen de bovenhand.
Andy en Liam musiceren op dit nummer mee met Tim en die samenwerking
zou zelfs leiden tot een volledig album onder de gelegenheidsnaam ALT (zie vorig bericht).

Funny Way is een meer rechttoe rechtaan nummer waarin Tim zijn partner op de korrel neemt.

Can't Do Both is muzikaal weer behoorlijk de moeite, vind ik,
omdat Finn hier heel subtiel met hiphop invloeden flirt en een scherp portret schildert
van een jong koppel dat ten ondergaat aan de veeleisendheid van het tweeverdienersschap.

In Your Sway is een bitterzoete ballad waarin Tim zich overgeeft aan de verleiding.

Always Never Know is weer wat luchtiger van aard en beklijft minder.

Walk You Home is een bijzonder romantisch afscheidslied dat ik beter ging waarderen
toen ik een live-versie hoorde waarin Tim elementen uit de 50s klassieker Goodnight Irene integreerde.

I Found It tenslotte, is een (under)statement.
Vond Tim zijn draai dan toch niet helemaal bij Crowded House,
dan zou het kunnen dat hij als solo-artiest zijn pad nu toch gevonden heeft.

Niets bleek minder waar: Tim zou een zoeker, een muzikale zwerver blijven.
Een bijzonder getalenteerde songwriter die omwille van zijn wispelturigheid
nooit de erkenning zou oogsten, die zijn jongere broer Neil wel te beurt viel.

Crowded House werd groter dan Split Enz.
Tim Finn solo zal altijd kleiner blijven dan Split Enz en logischerwijze dus ook Crowded House.

Een beetje wrang ook wel, omdat Neil het vak leerde van zijn oudere broer.

Maar de jongste Finn heeft wel begrepen
dat je in een bandje meer gewicht aan je songs kan geven.
Neil staat iets steviger met de beide voetjes op de grond, en dat loont.

avatar van mvfreak
4,0
Blijft ook na al die jaren een prachtig album, dat uitblinkt door de sterke en erg fraaie composities en de mooie productie. Ik ben ook een liefhebber van Crowded House/Woodface, en ben dan ook wel blij dat er een vleug Woodface op dit album terug te vinden is. Dat in combinatie met het eigenzinnige vakmanschap van Tim maakt dit een fraai album, wat niet altijd even samenhangend is maar soi. Een erg aangename herontdekking dit album, en een goede motivatie om ook eens naar het latere werk van Tim te luisteren, mn The Conversation (2008) en Imaginary Kingdoms (2006).

avatar van TEQUILA SUNRISE
3,5
Mooi album van Tim Finn waarbij de nummers met zijn broer Neil er in positieve zin uitschieten.
Heerlijke harmonie vocalen van de gebroeders.
1e deel van de plaat vind ik het sterkste gedeelte, het fraaie Persuasion mag dan ook niet onvermeld blijven.

avatar van milesdavisjr
3,5
Mooi album van Tim Finn waarbij de nummers met zijn broer Neil er in positieve zin uitschieten.
Heerlijke harmonie vocalen van de gebroeders.
1e deel van de plaat vind ik het sterkste gedeelte, het fraaie Persuasion mag dan ook niet onvermeld blijven.


Het is zeker een goed album en vanuit compositorisch oogpunt deed en doet Tim zeker niet onder voor zijn beroemdere broer. Echter Neil heeft wat mij betreft een sprekender stem en de echo van The Beatles aan zijn kont hangen. Tim klinkt wat terughoudend en fragiel en een heel album lang is dat voor mij een beetje teveel van het goede. Desalniettemin een prima album.

avatar van dazzler
4,0
Ik vind met name Hit the Ground Running, Persuasion en Many's the Time (in Dublin) sterker dan de twee afdankertjes van Woodface (In Love with It All en Strangeness and Charm). Zelfs Can't Do Both en In Your Sway zijn minstens zo goed te pruimen. En Walk You Home was in zijn live versie met een citaat uit de 50's klassieker Goodnigt Irene een openbaring. Tim blijft met lichte voorsprong met favoriete Finn.

avatar van TEQUILA SUNRISE
3,5
milesdavisjr schreef:
(quote)


Het is zeker een goed album en vanuit compositorisch oogpunt deed en doet Tim zeker niet onder voor zijn beroemdere broer. Echter Neil heeft wat mij betreft een sprekender stem en de echo van The Beatles aan zijn kont hangen. Tim klinkt wat terughoudend en fragiel en een heel album lang is dat voor mij een beetje teveel van het goede. Desalniettemin een prima album.


Mee eens, Neil zijn stem spreekt mij ook meer aan en bij de broertes Finn/Crowded House zijn de Beatles nooit ver weg.

avatar van Twinpeaks
3,5
Goed album van Finn. Het songschrijverschap beheerst hij wel , al sla ik zijn broer hoger aan. Neil is op het oor wat traditioneler en minder experiment gericht. Vernieuwing is altijd leuk , maar niet altijd vind ik dit jasje passen. Evengoed prima songs , maar met een wat traditionelere inkleuring had dit zomaar een 4 en half sterren album voor mij kunnen zijn . Nu zit ik daar een vol punt onder.

avatar van milesdavisjr
3,5
Before & After is inderdaad een fijne plaat. Tim was wat experimenteler van aard, hoewel Neil eind jaren 90 ook bepaald geen toegankelijke kost produceerde. Tim is zeker een prima songwriter echter zijn stem trek ik maar een paar nummers. Hoewel geen slechte zanger, bevalt zijn klankkleur mij niet zo. Zijn zang is wat iel en mist voor mijn gevoel 'body' om mij lang te blijven boeien. Dat maakt dat man's solowerk mij maar matig kan bekoren. Dat doet niets af aan zijn songwriters capaciteiten.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:27 uur

geplaatst: vandaag om 15:27 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.