MINGUS! - Een nieuw album van deze grandioze figuur leren kennen is telkens weer een nieuwe stap in dat erg fijne bekende!
Dat zijn Impulse!-periode interessante albums opgeleverd heeft wordt met deze opname nog maar eens duidelijk. Het begon met zijn creatieve droom die uitkwam, het eindigde met het meest atypische Mingus-album uit zijn oeuvre, en daar tussenin dit opus waarin hij zijn niet-minste (om het zacht uit te drukken) stukken op heerlijke wijze herwerkt. Voor zover ik me meen te herinneren was deze herwerking bedoeld om de stukken meer naar zijn eigen zin te laten klinken, hoe dan ook; alles wordt in een mooi nieuw big-band-jasje gestopt: 'II B.S' (een herwerking van 'Hatian Fight Song') met al dat overdonderend blaasgeweld, smullen is dat! Bij 'Mood Indigo' is hij eventjes gaan lenen, maar zou een persoonlijk album zonder een knipoog naar The Duke simpelweg niet minder compleet zijn? Wat een prachtig samenspel met Jaki Byard krijgen we wel niet te horen, misschien wel Mingus op zijn intiemst! Wanneer Dolphy weer zo'n energieke solo uit zijn mouw schudt ('Hora Decubitus') is het jazzfeestje wat mij betreft compleet
Het klinkt zoals hierboven reeds terecht werd opgemerkt allemaal wat gepolijsterd, wat vooral bij de tragere ballads sterker naar voor komt. Maar dat de muziek prachtig tot de verbeelding blijft spreken staat buiten kijf... 'Freedom' is zo'n nummer dat je nooit meer vergeet.