menu

The Gun Club - Miami (1982)

mijn stem
4,04 (158)
158 stemmen

Verenigde Staten
Rock / Punk
Label: I.R.S.

  1. Carry Home (3:12)
  2. Like Calling Up Thunder (2:27)
  3. Brother and Sister (2:57)
  4. Run Through the Jungle (4:08)
  5. A Devil in the Woods (3:05)
  6. Texas Seranade (4:41)
  7. Watermelon Man (4:06)
  8. Bad Indian (2:35)
  9. John Hardy (3:24)
  10. The Fire of Love (2:08)
  11. Sleeping in Blood City (3:28)
  12. Mother of Earth (3:24)
  13. Carry Home [Demo] *
  14. Like Calling Up Thunder [Demo] *
  15. Brother and Sister [Demo] *
  16. Run Through the Jungle [Demo] *
  17. Devil in the Woods [Demo] *
  18. Texas Serenade [Demo] *
  19. Watermelon Man [Demo] *
  20. Bad Indian [Demo] *
  21. John Hardy [Demo] *
  22. Fire of Love [Demo] *
  23. Sleeping in Blood City [Demo] *
  24. Mother of Earth [Demo] *
  25. Walkin' with the Beast [Demo] *
  26. Prune Dicks from Mars [Demo] *
  27. Vampires [Demo] *
  28. Journey to Zatar [Demo] *
  29. Blue Hair [Demo] *
  30. Pig Boys [Demo] *
toon 18 bonustracks
totale tijdsduur: 39:35
zoeken in:
avatar van Bruno Banani
4,5
Had hem bijna opnieuw toegevoegd, maar zag dat ie er toch al was, schiterende plaat, bij vlagen zelfs nog beter dan voorganger 'fire of love'en dat is prestatie op zich.

4,5*

avatar van Erwin.c
5,0
Heerlijke rammelende countryrock , heel bizar dat hier eigenlijk niemand naar omkijkt!
Nooit iemand zo paniekerig horen zingen(had natuurlijk wel de duivel achter zich aan).....fantastisch!

avatar van Lens
4,5
Vreemde, eigenzinnige maar zeer boeiende plaat.
Eigenlijk een beetje wrong time, wrong place.
Terwijl de hele wereld ondergedompeld wordt in prefabpop en gladde 80's synthesizers komt ene Jeffrey Lee Pierce, na Fire of Love, met Miami, een donkere, rootsy en rauwe rockplaat.

In een prima productie van Blondie's Chris Stein (Pierce was voorzitter geweest van de Blondie fanclub) wordt het zuiden van Noord-Amerika op een treffende manier verklankt in een reeks ijzersterke songs.

Luister eens Mother of Earth en huiver bij zoveel schoonheid (Johnny Cash had hem moeten coveren of Cave zou het nog moeten doen).
Of naar de loepzuivere cover van Creedence's Run Through the Jungle waar de swamp er helemaal van af druipt (John Fogerty moet verguld zijn met zulk een eerbetoon).
Of het gejaagde Bad Indian waar de duivels constant op de hielen van Pierce zitten.

Deze plaat verdient een absolute herkansing bij iedereen die het gitaarhart op de juist plaats heeft zitten!
Spijtig genoeg kan Pierce het niet meer navertellen aangezien hij in 1996 de eeuwige jachtvelden opzocht.

Doe u zelf een plezier en koester The Gun Club nu al hun albums stilaan weer te vinden zijn in remastering!

avatar van dj maus
4,5
Mother Of Earth werd ooit nog erg mooi gecoverd door Madrugada.
Het origineel is een hoogtepunt in het Gun Club-oeuvre.

4,5
Zojuist, na een zeer lange tijd, deze plaat weer eens opgezet... Direct de repeat-knop ingedrukt.... Wat een plaat !!

avatar van mayhemblik
5,0
Prachtige plaat, wat heeft JLP toch een geweldige stem, zeer hoog kippevel gehalte.
Echt een plaat die nooit verveeld.
Ik twijfel echt tussen 4 1/2 en 5, gelukkig kan ik het altijd nog veranderen.

wijsneus
1982 , THE GUN CLUB - MIAMI :

Duivelse Country-Blues.

Een band die zich nog in het Wilde Westen bevindt; opperhoofd Jeffrey Lee Pierce had 120 jaar eerder geboren moeten worden.
Met titels als Like Calling Up Thunder, A Devil In The Woods, Texas Serenade, Bad Indian, John Hardy, Sleeping In Blood City en Watermelon Man word ik opgenomen in het Amerika van de 19e eeuw.

Waar ruige mannen de dienst uitmaken, 't is hij of ik. Run Through The Jungle als het ware.

Met gitaar en slide-gitaar op de voorgrond leidt de Gun Club ons rond door de misere van het leven. Maar is er ook plaats voor de goede zaken des levens : The Fire Of Love !

Gepassioneerde zang van Jeffrey; vooral op de hoogtepunten Watermelon Man, Bad Indian en Mother Of Earth ( mooiste nummer van de plaat ).

Zelfs Blondie's Debbie Harry is op de achtergrond te horen, terwijl manlief Chris Stein de knoppen bedient.

In de jaren 80 heb ik het genoegen mogen smaken de Gun Club 2 keer live te hebben gezien, zeer memorabele concerten.

Thanks Jeffrey & consorten, Miami is de hoofdstad van mijn top - 10.

avatar van barrett
3,5
Deze band doet idd denken aan een kruising van Nick Cave en Johnny Cash echt top deze plaat...

En dat na maar een luisterbeurt

johan69
afg maand gekocht en zeker niet slecht maar kan nog niet beklijven. Ken vooral hun eerste "Fire of Love" en die pakt me vanaf de eerste noot bij mijn lurven, zonder los te laten.
Wellicht maak ik de fout door ze te vergelijken.

Plaat is stukken schoner kwa geluid maar even goed als fire voor mij.

wijsneus
johan69 schreef:
Wellicht maak ik de fout door ze te vergelijken.


Die fout maakte ik ook in het begin. Soms is het moeilijk om van dezelfde artiest albums los van elkaar te zien.

Fire Of Love is meer "punk" imo; dit album is wat meer songgericht, traditioneler.

allebei fantastische platen !

avatar van DjFrankie
4,0
DjFrankie (moderator)
Prettige gitaarrock met een vleugje psychobilly en vleugje country.
Onmiskenbare stem.
Prettig album

avatar van Stapler
Sleeping in Blood City

avatar van frolunda
4,5
Één van de mooiste gitaarplaten van de jaren tachtig en ook één die maar niet wil gaan vervelen.De gepassioneerde zang van Jeffrey Lee Pierce en het stevige maar tegelijkertijd ook heerlijke laidback gitaargeluid maken van Miami een monument.Er staat geen zwak nummer op het album maar als ik dan toch moet kiezen gaat mijn voorkeur uit naar Like calling up thunder,Brother and sister en Bad indian.Ook de C.C.R cover Run through the jungle mag er wezen.Verder een eervolle vermelding voor de 'ruimtelijke' productie van Chris Stein (Blondie).

avatar van sokra
In Watermelon Man is onder het pseudoniem D.H.Laurence Jr als achtergrondzangeres Debbie Harry te horen.

Billy Idol heeft ten tijde van het Miami-album in 1982 ooit met Jeffrey Lee Pierce in een bar in L.A. gezeten en heeft later onthuld dat zijn hit "White Wedding" een poging was om "Mother of Earth" te evenaren.

avatar van AbleMable
4,5
The Gun Club was de eerste helft vd jaren 80 wel een van mijn favoriete bands. Twee geweldige concerten (althans in mijn herinnering) ook van ze gezien. Jeffrey Lee Pierce is technisch natuurlijk geen geweldige zanger (maar dat gold wel voor meer zangers toendertijd) maar zingt heel passievol. Het rammelt zowiezo aan alle kanten maar de energie en de passie is weergaloos. De eerste drie albums en dus ook dit album zijn een van de weinige albums uit die tijd die ik nog regelmatig opzet. Hoogtepunten van dit album zijn voor mij de eerste 4 songs, de trein dendert dan even heerlijk door.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:41 uur

geplaatst: vandaag om 12:41 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.