menu

Jenny Lane - Monsters (2009)

mijn stem
3,75 (26)
26 stemmen

Nederland
Pop
Label: T2

  1. Say Say Say (4:12)
  2. Fear (3:10)
  3. You Start a Fire (4:19)
  4. Something Beautiful (3:42)
  5. Cannizaro Park (3:06)
  6. You (3:30)
  7. Waiting (3:04)
  8. Moon Falling (3:57)
  9. City Rain (4:38)
  10. Whoopsy Daisy (3:21)
  11. Johnny (3:07)
totale tijdsduur: 40:06
zoeken in:
5,0
Ik heb Jenny Lane nu diverse malen live en op TV gezien. Ook op Youtube even gekeken naar haar verleden in het Apollo Theatre in New York. (Winnares) Het is een ontzettend eerlijke, leuke spontane meid met een stem als van een engeltje. Maar dan een engeltje met, daar waar nodig, een hoop power. Bovendien een verzameling erg goede liedjes, die steeds leuker worden als je ze opnieuw draait. Het is niet steeds meer van hetzelfde maar lekker divers. Een compleet album dus.
Een aantal nummers hebben bovendien wat mij betreft een hoge "haren op de arm omhoog" faktor.(You start a fire!) Het album klinkt ook nog eens heel goed. Ik draai hem dan ook graag.
En dat alles van Nederlandse bodem ! Lof, lof, lof !

Peter222

avatar van Angelo
4,0
Deze CD heb ik “gewoon” al een aantal maanden in huis liggen en heb hem vandaag pas voor het eerst in zijn geheel beluisterd. Ik had haar een aantal keren gezien/gehoord en zag dat ze een heel eigen stijl heeft, toen ik las dat dit album een combinatie van pop/soul was, heb ik ‘m blindelings gekocht. Doe ik overigens niet zovaak maar af en toe maak ik een uitzondering. ‘Monsters’ vind ik voor een Nederlands album behoorlijk origineel en bovenal erg sterk. Vooral de funky ‘Fear’ en ‘Cannizaro Park’ zijn mijn favoriet. De vreemde eend op dit album is ‘You’ dat eigenlijk klinkt als een mix van folk, ska en chanson, ook dit nummer behoort tot mijn favorieten. De meeste overige nummers zijn ook erg mooi en klinken erg warm; pop is misschien wel de basis maar ook soul, funk en jazz spelen een belangrijke rol bij ‘Monsters’. Ik hoop dat we nog veel gaan horen van Jenny Lane. Samen met o.a. Dennis en Nikki toch zo’n beetje de meest on(der)gewaardeerde zangeressen van Nederland.

4,5
Een kille vrijdagavond eind maart 2009 zal voor altijd in mijn herinnering blijven, want gedurende die avond was ik getuige van een hartverwarmend live optreden van Jenny Lane in The SugarFactory in Amsterdam. Ik was dermate geboeid geraakt door Jenny’s optreden met haar voortreffelijke begeleidingsband dat ik nog diezelfde nacht een bericht plaatste op de website van De Wereld Draait Door om Jenny te promoten voor een optreden. Of mijn bericht goed bewaard is gebleven bij de redactie van DWDD en Jenny’s optreden bij Matthijs van Nieuwkerk op 21 september daar iets mee te maken heeft, durf ik niet te pretenderen, maar ik vond het geweldig dat een breed publiek met dit geweldige vaderlandse zangtalent kon kennismaken.

De release van het album Monsters heeft langer geduurd dan ik eind maart vermoedde, maar het lange wachten is absoluut de moeite waard geweest. In elf afwisselende nummers op het snijvlak van r&b en pop, deels uptempo en voor een deel ballads levert Jenny Lane met haar debuutalbum een muzikale topprestatie die mijns inziens de basis gaat leggen voor een glanzende in het verschiet liggende carrière. Jenny kreeg, mede door haar optreden in DWDD, veel publiciteit in de media en op internet. Er waren sommige recensenten die Jenny’s stem gingen vergelijken met andere zangeressen. Ik heb zelf als recensent in het verleden ook wel eens een vergelijking getrokken, op zich is daar niets verkeerd aan. Het is echter naar mijn mening niet terecht om de stem van Jenny Lane te gaan vergelijken en zodoende in een hokje te stoppen, want Jenny heeft een uniek stemgeluid dat de luisteraar weet te boeien en te ontroeren. En daar draait alles om: muziek is immers emotie en Jenny is er op Monsters perfect in geslaagd haar persoonlijke emotie over te brengen op de luisteraar.

Say Say Say, het eerste nummer op het album, is een uitstekende keuze als debuutsingle. Fear is een lekker r&b-nummer waar de tracks van Whitney Houston’s nieuwste release maar schril bij afsteken (sorry Whitney). Het album vervolgt met You Start A Fire, een heel mooie r&b ballad, en dan is het weer lekker swingen op het ritmische Something Beautiful (wellicht de volgende single?). Cannizaro Park is één van de songs die na Jenny’s concert sterk bij mij bleef hangen, alleen al vanwege het feit dat het zo’n mooie compositie is met een uitstekende tekst. You is een heel leuk en grappig liedje op reggae-ritme met accordeon ondersteuning en uitstekende backing vocals en vooral in dit nummer kan je horen hoe loepzuiver Jenny’s stem is. Aan afwisseling geen gebrek op Monsters, want Waiting is een aanstekelijke r&b knaller, waarbij de dansvloer tijdens liveconcerten in no time zal zijn gevuld (en weer dat orgeltje, geweldig!). Moon Falling is een ritmisch midtempo nummer dat mij zeer aanspreekt, wellicht omdat het niet zou misstaan op een album van Donald Fagan (één van mijn muzikale favorieten). City Rain boeit al gelijk vanwege de gitaarintro en getuigt voorts van Jenny’s veelzijdigheid: ook in dit wat meer orkestrale nummer komt zij heel overtuigend over. Whooping Daisy bewijst dat Jenny ook een rocksong goed aankan; een song met onverwachte variaties in klankpassages en dan ben je na voornoemde tien uiterst boeiende gevarieerde songs beland bij de afsluiter Johnny, waarbij de luisteraar gelijk weer op het puntje van de stoel zal gaan zitten vanwege de knappe opbouw en muzikale overgangen.

Het zal de lezer niet verbazen dat Muziekwereld tot een hoog waarderingscijfer komt voor het debuutalbum van Jenny Lane. Niet de allerhoogste score, want ik ben ervan overtuigd dat Jenny Lane met dit debuut nog niet het ultieme artistieke hoogtepunt heeft bereikt dat zij absoluut in zich heeft. Dat ligt zonder twijfel nog voor ons in het verschiet. En dan zal deze 9 in een 10 veranderen.

Op haar website staat over Jenny Lane te lezen dat haar muziek opzwepend, warm, melancholiek maar ook krachtig is, rauw, ongepolijst en kleurig. Deze beschrijving dekt volledig de muzikale lading van Monsters en ik kan mij geen mooier slot van deze recensie voorstellen dan dit citaat.

Gepubliceerd op mijn muzieksite Muziekwereld: 11 oktober 2009
Deeplink: http://www.muziekwereld.com/rec-jenny_lane_monsters.htm

Gast
geplaatst: vandaag om 07:45 uur

geplaatst: vandaag om 07:45 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.