Lamb of God - Ashes of the Wake (2004)

Dit album beluister ik nu voor de tweede keer en is het enige werk wat ik (tot nu toe) van de band ken. Ik ben er nog niet helemaal uit. Muzikaal zit het allemaal prima in elkaar, maar die stem zit me toch wat dwars en begint naarmate de plaat vordert een beetje irritant te worden. Misschien is het een kwestie van wennen. Ik zal daarom ook nog wat andere werk van deze band beluisteren.

Mijn favoriete plaat van Lamb of God. Hourglass en Laid To Rest zijn twee tracks die mijn interesse naar dit genre enorm hebben doen laten groeien. Voor de rest beukt dit drie kwartier lekker uit de speakers.

Wat heeft dit album weinig stemmen op deze site, een echte klassieker. Vooral de laatste twee nummers zijn twee van de beste afsluiters ooit op een metalalbum...waanzinnig gewoon.

Ik denk toch dat ik dit één van de gaafste albums vind van de heren bij Lamb of God maar, er hikt iets tegen mij been dat ik niet de volle vijf sterren wil afgeven aan dit album. Ik persoonlijk denk dat ook ik de variatie hier en daar wat mis en zelfs nog het punt dat het geluid van Blythe mij na een tijdje enigszins niet kan veroveren. Ik weet wel dat de albums die volgen weer een anders stem geluid met zich mee brengen en waar ik wat meer fan van ben dan nog steeds die wat jongere Blythe.

Echter vind ik het album wel steengoed, knallen de nummers de speakers uit en vermaak ik me eigenlijk het hele album wel. Met nummers als 'Omerta' kan ik me echt wel vermaken, ook geinig dat stukje tekst voorafgaand:

"Whoever appeals to the law against his fellow man is either a fool or a coward,
Whoever cannot take care of himself without that law is both,
For a wounded man will shall say to his assailant,
"If I live, I will kill you. If I die, you are forgiven",
Such is the rule of honor."

Echter is dit niet het enige nummer, ook de nummers als 'Laid to Rest', 'Hourglass' en 'The Faded Line' kon ik heel erg goed hebben en knallen de speakers uit. Het nummer als 'Ashes of the Wake' is ook super tof maar kende geen zang. Hier werd een marine quote opgenoemd en was het voor de rest lekker veel muzikale stukken met heerlijke gitaar riffs, solo's en drumwerken. Dit is dus precies wat ik bedoelde met mijn woorden toen ik zei aan het begin van de marathon dat ik ze daar minder muzikaal over vond komen, er zit al een wereld van verschil tussen de albums in en dan merk je echt wel dat de band een stijgende lijn maakt.

Of ik ooit vijf sterren ga geven voor Lamb of God weet ik niet, 'Ashes of the Wake' is tot nu toe wel echt mijn favoriet en dat blijft nog wel eventjes. Handig zo'n marathon in dat opzichte, je hoort alles dus je weet altijd wat je het mooiste vind en, het mooiste springt er hoe dan ook boven uit. Al om al, heerlijk album maar nét die vijf sterren niet waard puur omdat ik denk dat het na een tijdje wat eentonig kan worden.

Voorlopige tussenstand:
01. Ashes of the Wake
02. As the Palaces Burn
03. New American Gospel
04. Burn The Priest