Katatonia - Night Is the New Day (2009)

Wat een hoge cijfers allemaal zeg! Ik heb het album 3x beluisterd, maar ik kan er niet warm of koud van worden. Voor je het weet ben je er alweer doorheen en is er eigenlijk niets spannends gebeurd en heeft de zang me alleen weten te irriteren.

De vergelijking met Opeth zie ook niet helemaal zitten, Opeth maakt muziek die écht 1000x spannender is en muzikaal mijlen verder dan Katatonia.

Ik ken Katatonia al vanaf het debuut Dance of December Souls en dit zal wel voor altijd mijn favoriete Katatonia album blijven, als ze deze muzikale weg blijven bewandelen.

Ik vind het ook niet veel met Opeth te maken hebben.

Maar Mikael Äkerfeldt deelt in ieder geval niet jouw mening.

In zijn woorden: possibly the greatest 'heavy' record I have heard in the last ten years... it truly is a masterpiece!

Soms is wel duidelijk te horen dat de jongens van Katatonia naar Opeth luisteren. Maar het blijft toch heel andere muziek.

Ik heb dit album nu zo'n tien keer gedraaid en hoewel de sfeer me wel bevalt en ik hier en daar al herkenningspunten heb moet ik zeggen dat het mij nog steeds wat vaag blijft allemaal. Niet in het minst door de vaak erg monotone zang zijn de nummers onderling niet zo snel van mekaar te onderscheiden.

Maar vervelen doet het mij nooit. Vier sterren blijven alvast staan, maar ik hoop stiekem dat te kunnen verhogen, dat het album zich op een keer echt openbaart, dat er nog meer in zit dan ik er nu uithaal.

Zojuist verhoogt naar 4.5* . wat een geniale plaat is dit toch. Ik ben het met Kronos eens dat de nummers een beetje moeilijk uit elkaar te houden zijn, alleen vind ik dat in dit geval geen nadeel. De sfeer die deze plaat oproept is zo magistraal. Ik snap de vergelijking met Opeth zeker wel. Zeker de rustige passages is precies opeth, alleen de stevige stukken zijn totaal verschillend.

Ik moet wel zeggen dat het album werkelijk subliem opent met Forsaker en zo ook afsluit met Departer. Wat daar tussenin gebeurt krijgt hoe langer hoe meer gestalte.

Katatonia heeft toch wel een erg straffe toer uitgehaald met Night Is the New Day. Het vraagt wat luisterbeurten om echt in de veelgelaagde muziek te komen, maar hoeveel schoonheid er dan niet te ontdekken valt. Alles uiterst subtiel opgebouwd, met een volmaakt evenwicht tussen afstandelijk en breekbaar, onderdrukt en raakbaar. Hartverscheurend klinkt Jonas Renkse als hij in New Night de woorden I have only you zingt. Hoe banaal die woorden er op papier ook kunnen uitzien, hier komen ze werkelijk tot leven. Het hele album ademt een melancholie uit die zelfs de guurste herfstwind doet verstillen. En bij het afsluiten met Departer hunker ik alweer zachtjes naar Forsaker, met die schitterend gezongen openingszin, rage from a distance.

Helemaal mee eens!
Ik overweeg ook een 4.5

Berichten verplaatst naar Katatonia

Stem verhoogd 4,5* naar 5*. Wat een goed album is dit toch!
Waar de andere albums van Katatonia me niet overal wisten te boeien (vaak wat 'saaie' nummers ertussen), zijn op dit album alle nummers sutk voor stuk van een heel hoog niveau. Een nummer dat er zeker vanaf het begin al heel erg uitspringt voor mij is de afsluiter, Departer. Maar wat nou echt de beste nummers zijn? Eigenlijk zo goed als allemaal.
Misschien moet ik binnenkort ook maar eens een plekje in mijn top 10 hiervoor reserveren. Alleen een top 10 zou eigenlijk 20 albums moeten kunnen bevatten!

Geniaal album waarbij ik na iedere luister beurt weer een ander nummer als favoriet heb. Het album blijft ook maar groeien naar mate je luistert.
Waren de heren van Katatonia maar in staat om jaarlijks zo'n album af te leveren, dan nam ik een abonnement.

In het begin heb ik deze bijna dagelijks gedraaid maar nu was het alweer even geleden. Daar waar het bij de eerste luisterbeurten wat moeite kan kosten, blijkt eens de nummers zich aan je hebben prijsgegeven dat dit gewoon een erg toegankelijk en zelfs aangenaam klinkend werk wordt. Alsof het verliest aan zwaarte maar niet aan diepte. Intussen valt er nog altijd wel wat nieuws te ontdekken. Zalig album. Misschien binnenkort toch maar eens 5* aan gaan geven.

Wat is dat toch met die vergelijking met Opeth?

Ok, ze bestaan bijna even lang (Opeth 1990 en Katatonia 1991). Katatonia had echter al veel eerder een ep (1991) en album uit (1993) in tegenstelling tot Opeth (1995). Dus zou je ook kunnen stellen dat Opeth als Katatonia klinkt

Na de doom albums heeft Katatonia vanaf Discouraged Ones een heel erg herkenbaar eigen geluid opgebouwd wat ze in de jaren die daarop volgden alleen maar heeft verbeterd en verdiept.

Dat er misschien een paar raakvlakken zijn komt omdat het ook al jaren vrienden zijn en Mikael Åkerfeldt op één album (BMD) en één EP (SoD) de grunts voor zijn rekening nam. Op Discouraged Ones heeft ie ook nog wat background vocals gedaan maar dat mag geen naam hebben.

Maar ik vind een vergelijking maken tussen de twee niet echt op gaan. Ik vind ze ook een totaal verschillende soort muziek maken.

Maar misschien ben ik te kritisch. Ik ben zelf al jaren fan van Katatonia, waar Opeth mij nooit heeft weten te raken.

Dat Opeth een ander geluid heeft als Katatonia ben ik het wel mee eens.

Maar de vergelijking is natuurlijk niet zo vreemd, er zijn meer parallellen:


Het klopt dat Katatonia zich verder heeft ontwikkeld, van echte doom (Dance of the december souls,Brave murder day)l naar meer sfeervolle melancholische metal (Night is the new day)

Maar voor Opeth geld ook een vergelijkbare ontwikkeling, van echte rauwe death metal (Morningrise, MAYH,) naar een meer progressief geluid van Watershed.

Overigens ben ik groot fan van beide bands.

Ik vind het oude Katatonia eerder te vergelijken met het oude Anathema beiden echte doom metal.

Katatonia heeft daarin het doomerige behouden, Anathema is totaal anders geworden.

Ook op dit album zitten weer echte Katatonia deuntjes, heerlijk!

Door de vele vergelijkingen met Opeth was ik best benieuwd naar dit album van een band waar ik om de een of andere reden nog nooit echt iets van beluisterd had.

Na een drietal luisterbeurten heb ik er redelijk genoeg van. Het opent best mooi met Forsaker, maar op den duur begint het gezang erg te vervelen. Alle liedjes lijken redelijk op elkaar. Dit album mist vooral, zoals 'the crook' zei, de spanning van Opeth. Opeth gaat niet snel vervelen, dit verveelt na 3 luisterbeurten al genoeg om het geen 4de kans te geven.

3*

Oude Katatonia lijkt ook behoorlijk op oude Paradise Lost.

Dit album inmiddels al een jaar niet meer gedraaid, doet het toch net niet voor mij.

Ik heb er toch ook vijf-zes keer over gedaan om het album te appreciëren. Voor zover de vergelijking met Opeth al zin heeft, vind ik Opeth toch ook een heel stuk beter, maar deze plaat kan me ook wel krijgen

Inderdaad, in het begin lijkt alles zeer sterk op elkaar (meer dan bij andere nieuwe platen), maar op den duur begin je ze wel te onderscheiden.

In het begin lijkt het inderdaad of de nummers te veel op elkaar lijken. Maar als je het album beter kent dan onderscheidt het ene zich toch genoeg van het andere. Wat dan wel erg sterk blijkt, is de hele sfeer van het album.

De vergelijking met Opeth gaat niet op. Beide bands zijn uit Zweden en de jongens kennen elkaar. Maar hoewel onder de noemer metal, maken ze erg verschillende muziek. Wat dit album nog wel gemeen heeft met Opeth albums; het geeft zich pas echt prijs na veelvuldig beluisteren.

Idle Blood vind ik juist heel erg (de rustige) Opeth. Maar de rest totaal niet.

Inderdaad. In het begin van Idle Blood denk ik altijd dat ik de verkeerde plaat opgezet heb

Er is geen 1 nummer die ik niet mag, vind ze allemaal prima, heb ik niet vaak, subliem album.

Ondertussen moet ik m'n mening toch bijschaven. Van 3* direct naar 4,5*. Kben meer en meer van deze cd beginnen houden en heb hem ondertussen ook gekocht.

Vooral het laatste nummer, Departer, is echt de perfectie!

Nieuw album op komst:

the recordings begin
January 27th, 2012 9 Comments and 1 Reaction

It’s been a busy time lately and the hard work has finally paid off. We have now thirteen songs in the bag and hey, that means the recording of our new album can and shall begin. We’re starting with the drums on Monday and we’ll be once again work together with David Castillo (who engineered and mixed ‘Night Is The New Day’), so even though we always strive to improve our productions, it should sound sweet that it’s the same team putting this one together, just throw in some new gear, gadgets and toys with that! The recordings as well as the mix will be divided between Ghostward and our own HQ over the next month and we’ll keep you posted on the progress.

So, how does the material sound like? Well, you got the lush textures, the moody melodies, the heavy parts, the progressive touches, the mellow bits and so on… Is it metal? Is it rock? Is it alternative? Is it singer/songwriter? Actually at times it feels like we’re exploring territories where Katatonia would be an orphan in the land of “genres”. We can’t tell where and to whom we belong and the goal is that it doesn’t even matter, because before and above any genre there’s first an acceptance level of music being good, or being bad. Katatonia might be bad people, but we create good music. Amen.

We also hooked up again with keyboard maestro extraordinaire Frank Default and regardless of the internet speculations, he’s not to “blame” for the increased use of electronics since the last album. That part has been called for as we simply feel that it has grown to fill a hole in our sound inside, or alongside, the classic formation of instruments. In our world, we allow mellotrones, hammonds, rhodes and strings to integrate with loops, distortion and filters to manifest in the katatonic maelstrom. It’s our time to marry contemporary with vintage. Here’s our 9th album to be delivered!

Vind de Bas - Drum combinatie echt ongekend goed op deze plaat...
Ook een verdienste van de producer natuurlijk..

Al lang geleden beoordeeld, maar niks bij geschreven. Prima album weer van de band, en hopelijk is de nieuwe van hetzelfde niveau.

10 luisterbeurten gegeven, maar het pakt me niet. De eerste keer dacht ik bij Forsaker:"wow hoe bruut!". Nu na de luisterbeurten is dat eigenlijk voor mij het enige goede nummer wat overblijft. Ik vind de andere nummers monotome, middelmatige nummers. Ik geef het nog een paar kansen en anders een gemiste kans!

The Great Cold Distance was mijn kennismaking met Katatonia, maar dit album is mijn favoriet van deze band (waarvan ik overigens slechts drie albums ken).
Het duurde bij dit album een tijdje voordat ik het album kon waarderen. Op het eerste gezicht leken de nummers teveel op elkaar om me te kunnen blijven boeien. Night is the New Day is een album gebleken dat zich langzaam opent. Het mooie aan dit album vind ik de verstilde sfeer die over de nummers hangt, en waarin heel veel emotie zit. Toch is die emotie niet meteen merkbaar, het is subtiel verweven in de teksten, de voordracht en de gitaarlijnen. Het is een album waar je even voor moet gaan zitten om hem te doorgronden. Een groeiplaat, om dat cliché er maar bij te halen.
Toch twijfel ik een beetje tussen een 4 en een 4½. Het bezwaar dat ik in het begin had, en waarin ik hier op MuMe zo te zien niet alleen in sta, is eigenlijk nooit echt overgegaan. Zelfs na heel veel luisteren krijgen de nummers nog steeds nauwelijks een eigen gezicht. De zang is op veel nummers hetzelfde, en het soort riffs ook (de meeste nummers duren ook vier en een halve minuut, viel me op). Op Day and Then Shade wordt er een beetje versneld, en dat is dan meteen een nummer dat me opvalt. Het doet geen afbreuk aan de plaat, maar ik houd het gevoel dat er wellicht iets meer had ingezeten.
Daarom toch ‘slechts’ vier sterren. Een dikke vier, bijna 4.5.

4.0*

Vorig jaar een keer aangeschaft, nu weer eens beluisterd met dit donkere weer.
Heerlijk! Kan niks anders dan de volle mep geven!

Paar jaar later...... Dit album had ik op 2,5* staan. In 2014 dacht ik laat ik nog eens Forsaker luisteren , langzaam, heel langzaam is het kwartje gaan vallen en nu drie jaar later geef ik deze plaat de volle mep. Hoe duister, hopeloos, neerslachtig, uitzichtloos, eentonig, diepgaand deze plaat is, is ongelooflijk! Departed is 1 van de weinige platen die ik ken waar ik gewoon pijn voel, bah, maar zo mooi!

Kronos: vanwaar 3* met de eerdere posts van jou in gedachten?