Ik ga vandaag de voorlopig laatste Katatonia de hemel in prijzen. Of is 't het voorgeborchte? Je weet maar nooit. Ik ben (nog) niet zo erg thuis in deze over het algemeen vrij duister ogende metal materie. De krenten uit de pap halen gaat trouwens ook niet (meer) lukken. Daarvoor is het te veel omvattend en zijn er inmiddels duizenden platen in dit 'genre' uitgebracht. Gouden tips zijn natuurlijk altijd welkom.
Ik heb deze fraaie Katatonia vannacht in het pikkedonker nog eens goed door de oren laten glijden met een leuke koptelefoon op en warempel, ik dacht even dat Depeche Mode was ingehuurd tegen het ontwaken van de nieuwe dag. Hoezo saai? Je moet maar durven. Alhoewel... een andere snoeiharde favoriet van mij, Killing Joke, maakt of laat een enkele keer ook dergelijke dance-remixen maken. Soms best aardig, maar meestal zijn deze remixen niet echt super.
Het nummer op deze plaat blijkt een remix van Day & Then the Shade te zijn, maar hier is het wel een ontzettend leuke en verrassende 'vreemde eend in de bijt' bonus geworden. De combinatie van de typisch Katatonia zangpartijen en synthpop vind ik subliem.
Idle Blood (Acoustic Blood) en Sold Heart zijn trouwens ook hele fraaie aanvullingen op mijn 2011 Special Tour Edition. Maar dan zitten we al aan het einde van de plaat.
Even de denkbeeldige naald terugzetten naar het begin...
Night Is the New Day lijkt nogal heftig te openen met orenkraker Forsaker en toch blijft 't een mooi 'open' lied. Alleen het refrein hakt er lekker op los. Deze tempo- en enorme dynamiek wisselingen vind je trouwens regelmatig terug op de Katatonia's en het werkt voor mij perfect. Je raakt nergens uitgeput door het soms toch vrij stevige gebeuk op de elektrische snaren, zodat je de albums van Katatonia heel regelmatig wilt draaien. Wel oppassen dat je niet al te hoog gaat zweven tijdens de ingetogen momenten, want die zijn bloedmooi en dat komt - vermoed ik - vooral door de melancholieke stem van Jonas, bijzonder fraai geaccentueerd door wonderschone, etherische klanktapijten.
Ik vind dit album overigens wel een stukje toegankelijker dan de latere albums, maar zeker niet minder. Deze Katatonia is zo mooi dat ik geen 'slechte nummers' kan aanwijzen. De allermooiste liedjes wil ik echter wel benoemen, want Idle Blood, Nephilim, Inheritance en vooralDeparter doen mij echt smelten.
Daarom, last but not least... hulde aan de liedjesschrijvers van deze heerlijk warme metalband uit het doorgaans ijskoude, hoge noorden!