menu

Transatlantic - Bridge Across Forever (2001)

mijn stem
4,01 (119)
119 stemmen

Verenigde Staten / Zweden / Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Inside Out

  1. Duel with the Devil (26:43)
  2. Suite Charlotte Pike (14:30)
  3. Bridge Across Forever (5:33)
  4. Stranger in Your Soul (26:05)
  5. Shine on You Crazy Diamond * (15:05)
  6. Studio Chat * (4:51)
  7. And I Love Her * (7:56)
  8. Smoke on the Water * (4:24)
  9. Dance with the Devil * (9:07)
  10. Roines Demo Bits * (9:00)
toon 6 bonustracks
totale tijdsduur: 1:12:51 (2:03:14)
zoeken in:
avatar van Flipper
5,0
Een supergroep (Roine Stolt , Neil Morse, Mike Portnoy en Pete Trewavas) maken een superalbum. In mijn top10.

avatar van UmmaGumma 44
De laatste weken ben ik aardig bezig geweest om diverse muziekgroepen te beluisteren en inmiddels heb ik er (voor mezelf) weer één bij ontdekt... na de wat zwaardere muziek van Novembre (waar ik al een aantal mensen (min of meer) voor enthousiast heb kunnen maken) is het nu aan de beurt voor de wat lichtere muziek die in de hoek ligt van Spock's Beard, Neal Morse, Roine Stolt.

Dit album klinkt goed en zal de komende dagen nog wel een aantal keren voorbij gaan komen in mijn "Wat draai je nu"-lijst.

avatar van Woody
3,0
Ooit nog eens dit viertal mogen zien in de 013 in Tilburg. (Waar ook de dvd van geschoten is) Daar werd mij eigenlijk ook wel duidelijk dat het niet echt een groep is. Waarin neil morse en Mike portnoy elkaar nog wel wisten te vinden. Ook vaak helaas met iets te veel, 'goh wat zijn wij grappig' grapjes. Roine stolt maakte vooral een slappe en ongeinteresseerde indruk en vergat hier en daar hele coupletten. Jammer want sindsdien is mijn waardering voor dit album ook wel terug gelopen. Desalniettemin is het een album met zeer mooie momenten en soms wat mij betreft iets te veel op deuntjes leunend. (vage uitleg misschien) Voor mij 3*

avatar van itbites
3,5
Helemaal mee eens. Roine stond wat achteraf zijn ding te doen, maar verder was het de Mike en Neal-show. Wel grappig na een van de toegiften, Portnoy met zijn "ga toch naar huis mensen!"|

Deze CD bevalt me ietsje beter dan de vorige. Toch net wat coherenter. Ik geloof alleen niet dat ik die tweede cd uit het pakketje ook maar ooit in de speler heb gehad... zonde eigenlijk.

4,0
Ik vind dit een pareltje. De composities zijn van een hoog niveau. Het klinkt allemaal lekker pakkend. Het einige nadeel vind ik het uitrekken van de songs en de herhalingen die daarbij horen. Duidelijk de invloed van Portnoy.
Ik meen me te herinneren dat Roine Stolt niet de eerste keuze was als gitarist. Volgens mij was de gitarist van Fates Warning de eerste keus.
Ik vind het jammer voor de fans dat de mooiste album versies pas later uitkomen, als de fan zijn exemplaar al heeft gekocht.

avatar van Gert P
4,0
Dit is inderdaad een lekker album om naar te luisteren en vooral de 2 lange stukken zijn echt super.

avatar van Casartelli
2,5
Casartelli (moderator)
Ongeïnspireerd, clichématig en volkomen over de top. De twee lange stukken hebben beide aardige stukken, maar weten als geheel absoluut niet te overtuigen. Suite Charlotte Pike en het titelnummer doen al helemaal niks. Een van de meest typerende supergroep-miskleunen.

Dan was het debuut toch een stuk genietbaarder.

avatar van Gert P
4,0
Vindt juist deze beter maar gelukkig verschillen smaken.

Misterfool
een nieuw album is opkomst. het zal The whirlwind gaan heten. het worden twee cd's. een cd zal het mega opus the whirwind bevatten. de andere cd zal 4 nieuwe nummers en 4 covers bevatten. ik ben de cd al aan het toevoegen

Kingsnake
Inderdaad over the top.
Maar het deert me niet en ik ben er blij mee.

Titel van nummer 1 doet wel erg DiMeola aan. De muziek wat minder.

Shine on You Crazy Diamond is wanstaltig.

avatar van jurado
Kingsnake schreef:


Shine on You Crazy Diamond is wanstaltig.


Net als de hoes??

Kingsnake
jurado schreef:
(quote)


Net als de hoes??


Ik vind de hoezen steeds erger, tegenwoordig.
Let er niet eens meer op. Maar inderdaad, een zielige poging Roger Dean te naäpen.

avatar van Marty McFly
3,5
Kingsnake schreef:
(quote)


Ik vind de hoezen steeds erger, tegenwoordig.
Let er niet eens meer op. Maar inderdaad, een zielige poging Roger Dean te naäpen.


Of juist een eerbetoon aan die fameuze hoezen uit de jaren '70? 't Is maar net hoe je het bekijkt...

avatar van Marty McFly
3,5
Gert P schreef:
Vindt juist deze beter



nicoot
Ik wil even meedelen dat de zang in het stuk 9:04 - 9:25 uit Duel with the Devil me absoluut kippenvel bezorgt. Alsook de saxofooninval vanaf 13-14 minuten ergens. Man man, wat een artiesten.

The Whirlwind aangeschaft in januari ofzo en dan in de voorbije drie weken zowel deze als SMPT:e. Stuk voor stuk drie fantastisch epische musical journey's.

En (ik heb het gevoel dat het met opzet is): Suite Charlotte Pike doet me toch ongelofelijk denken aan de Beatles' Abbey Road Medley (zo van 'You never give me your money' tot 'The End' met uitzondering van 'Sun King'). Zowel qua compositie, sfeer als tussentitels van de suite.

Heerlijk gewoon dit.

avatar van ChrisX
nicoot schreef:
En (ik heb het gevoel dat het met opzet is): Suite Charlotte Pike doet me toch ongelofelijk denken aan de Beatles' Abbey Road Medley


En of het opzettelijk was ... toendertijd maakten ze van dit nummer dan ook een amalgaam van hun 'versie' en de originele Abbey Road medley ... overgangen waren echt naadloos ... maar ja, het werd ook wel heeeel erg lang zo .... nothing but f'***ing epics riep Portnoy. Maar het werd me uiteindelijk allemaal wat TE veel en TE lang.

nicoot
ChrisX schreef:
(quote)


En of het opzettelijk was ... toendertijd maakten ze van dit nummer dan ook een amalgaam van hun 'versie' en de originele Abbey Road medley ... overgangen waren echt naadloos ... maar ja, het werd ook wel heeeel erg lang zo .... nothing but f'***ing epics riep Portnoy. Maar het werd me uiteindelijk allemaal wat TE veel en TE lang.


Ja die heb ik overlaatst op Youtube nog gezien, ik vind het wel nice!
Voor de geïnteresseerden, Part 1/4 Suite Charlotte Pike/Abbey Road Medley (en dan doorklikken): YouTube - Transatlantic - Suit Charlotte Pike / Abbey Road pt. 1/4

Misterfool
Een Brug naar al verkende landen

Torenhoge verwachtingen zijn de doodsteek voor veel bands, zeker
bij supergroepen waar natuurlijk het product meer moet zijn als de
som der delen. Transatlantic liet op het debuut al een sfeervolle
cumulatie horen van verschillende soorten neo prog, maar met dit
album doen ze daar een goede schep bovenop. Daar waar het
eerste album de aandacht, met name op het 30 minuten durende
epos "all of the above" , niet volledig wist vast te houden, is de
spanning hier alom aanwezig.

Dat is knap aangezien hier maarliefst twee massieve epossen
van over de 20 minuten ter oren gebracht worden. Ook
bij dit symfo album komt de overdaad regelmatig om de hoek kijken,
hoewel beiden epics genoeg verassingen hebben. Zo weet afsluiter “
"stranger in my soul",na een goede 6 minuten vol met typisch
symfonische orgeltjes en gilmourachtig gitaarwerk, te verassen
met een goed getimede metalwending. Verreweg het beste
nummer op dit album.

Opener Dual with the Devil is een Epic zoals we die wel langer kennen.
Duellerende Synths, die rechtstreeks bij Genesis,ELP en YES
weggehaald lijken te worden. Hier en daar vormt accurate samenzang
en jazzy saxofoonwerk voor wat afwisseling. Het vrouwenkoortje
dat op het eind van dit nummer ingezet wordt, voorziet ons van
een redelijke finale.

Ingeklemd tussen deze giganten zitten nog twee aardige nummers.
Het titelnummer is door de relatief sobere begeleiding en prachtige
vocale vertolking van Morse een zeer geslaagde Ballad. De jammende
beatles homage: "Suite Charlotte pike" is, ondanks een aantal
vriendelijke deuntjes, de enige mislukking op dit album.

Het grote probleem van dit album is de logge sfeer. We hebben
het allemaal al eens eerder gehoord. Echt saai wordt het nergens
maar echt overtuigend wil het ook niet worden.

Een Typisch genrewerkje dat geen enkele veiligheidsspeldendrager
zal overtuigen maar voor de geitenwollen sokken onder ons een
album dat niet misstaat in je platenkast.


3.5 van de 5

avatar van uffing
5,0
Kom net tot de ontdekking dat ik hierop nog geen stem had uitgebracht. En dat voor één van mijn all-time-favourites.

Van mij uit niets dan superlatieven voor deze kanjer van een plaat. De twee epics zijn weergaloos, maar het tjtelnummer is ook hemels mooi. Bijna 5 kwartier waarin het ene kippenvelmoment na het andere om je oren vliegt.

Duivels mooi (sorry Neal )

avatar van Metalhead99
4,0
Een album dat alleen maar uit prachtige nummers lijkt te bestaan. Vanaf Duel with the Devil, tot aan Stranger in your Soul is het genieten! Het bonusmateriaal vond ik niet echt van grote toevoegende waarde, maar het album zelf is gewoonweg fantastisch!

avatar van glenn53
5,0
Je vindt het bonusmateriaal dus nu wel goed??

avatar van BenZet
3,0
Niet slecht, maar de sommige nummers vind ik net te lang, het wordt overdadig. Ik hou van de oude grote op dit gebied, maar ze halen het niveau gewoon niet. Het valt me daarom elke keer weer tegen. Jammer hoor. Hoop nog steeds op een mooie prog plaat die niet te overdadig en te gelikt is.

avatar van Ronald5150
2,5
Technisch is "Bridge Across Forever" van hoogstaand niveau. Maar met techniek alleen kom je er niet. Dit grijpt me niet. De nummers zijn veel te lang. Composities van over de 25 minuten moeten wel van een zeer hoog niveau zijn om de aandachtsboog gespannen te houden. Ik mis de kop en de staart van de nummers. Het waaiert in te veel richtingen. Transatlantic is een band met uitsluitende muzikanten, maar ik twijfel of de som van het geheel de individuele talenten overstijgt. In dit geval zou ik willen: hou het kort en krachtig en vermijdt de overdaad.

Misterfool
Ik zie in jouw stemmenlijst geen progrock staan. Transatlantic vind ik echt zo'n typische genre-band, die eigenlijk alle vooroordelen van progrock bevestigd(te lang, gepiel, slechte teksten etc), maar voor de symfo-liefhebeer toch eigenlijk wel heel leuk is. Probeer eens King crimson(red), rush(moving pictures) of pink floyd(wish you were here). Dat zijn bands die ook bij niet-liefhebbers goed in de smaak blijken te vallen en sowieso goede bands zijn om aan progrock te wennen.

avatar van Mindscapes
4,5
't Is maar hoe je het bekijkt, je kan die 30 minuten zelf ook onderverdelen in stukken (wat zij ook doen, kijk maar op wikipedia). De songstructuur volgt bewust geen vers/refrein regelmaat, dat is toch meestal voorspelbaar.

En anders moet je hun opvolger The Whirlwind maar eens proberen, dat wordt zelfs gezien als één epos van 77 minuten, maar is wel onderverdeeld in 12 stukken. Die weliswaar mooi overlopen in elkaar, maar toch ook afzonderlijk te beluisteren zijn. En als je het pakweg een vijf- of tiental keer gehoord hebt, vallen die hele 77 minuten als een puzzel in elkaar, besef je dat er geregeld stukken terugkomen en dat het al bij al toch een coherent geheel blijkt.

't Is wel een uitdaging, je moet er tijd voor nemen en moeite voor doen

avatar van Mindscapes
4,5
Ronald5150 schreef:
Composities van over de 25 minuten moeten wel van een zeer hoog niveau zijn om de aandachtsboog gespannen te houden.


Wat dat betreft, vind ik Neal Morse's (zang/keyboards in Transatlantic) 'Seeds of Gold' op zijn solo-album Testimony 2 daar zeker aan tippen. Met medewerking van Steve Morse (Deep Purple) trouwens, o.a. in de eindsolo.

Misterfool
maar bij neal morse solo moet je wel door zijn gepreek heen luisteren.

avatar van uffing
5,0
Misterfool schreef:
maar bij neal morse solo moet je wel door zijn gepreek heen luisteren.


Iets wat bij Transatlantic ook af en toe wel de kop opsteekt. Ik stoor me over het algemeen niet aan dat gepreek. Desalniettemin blijft Bridge Across Forever samen met het debuut overigens één van de absolute progrockhoogtepunten. Tuurlijk, het is clichématig hier en daar, maar dat maakt deze muziek af en toe zo fantastisch. De openingstrack heeft alles wat een epic mooi maakt.

Overigens deel ik Mindscapes' mening over Seeds of Gold helemaal. Wat een knaller is dat zeg.

5,0
Echt een heerlijke album,deze kunnen er wat van.Daar menig ,zogenaamde supergroepen,eens naar luisteren.
Titeltrack is een mooi muziekstuk.Luister eens naar woorden,die gebruikt zijn,en de opbouw ervan. Deze raken nog steeds naar zoveel jaren

avatar van Robje1968
3,5
Na het uitkomen van de CD was ik zeer lyrisch en enthousiast.
Laatst weer eens beluistert, maar vind het niet allemaal geweldig. De tweede lange stukken klinken grotendeels lekker, maar zitten ook wat mindere stukjes tussen.
Daarnaast vind ik de 2 kortere nummers niet echt boeiend. Kom dan ook uit op een 3,5 voor dit album.

avatar van FrodoK
4,0
Deze nu eindelijk ook aan de collectie toe kunnen voegen dankzij de heruitgave van dit jaar. Ik denk dat ik deze, hoewel nog steeds erg goed, de minste vind van de eerste 5. De 2 epics vind ik toch wat minder consistent, het schiet me net teveel alle kanten op. Zeker Stsanger in Your Soul. De compactere versie als onderdeel van de afsluitende medley op Kaliveoscope vind ik veel sterker.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:12 uur

geplaatst: vandaag om 09:12 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.