Beach House - Teen Dream (2010)

Vind er niet zoveel aan als jullie, helaas. Beetje saai en eenvormig geluid, vervelende zang en af-en-toe flink over de top, bijvoorbeeld in Norway wat ik echt niet om aan te horen vind.

Geef mij maar vergelijkbaar spul, maar dan liever wat ingetoger (zoals deze) of experimenteler (klik).

The Clientele heb ik wel eens beluisterd maar dat vond ik een saaie hap. Toen ik ze toevallig live zag in het voorprogramma van Fleet Foxes afgelopen jaar maakte de enige vrouw in de band gelukkig alles goed. Beach House kan af en toe over de top zijn maar dat maakt voor mij deze plaat fijner dan de vorige.

The Clientele klinkt op het eerste gehoor misschien saai, maar die laatste plaat zitten vol subtiliteiten. Misschien eens op een zondagmorgen of over de koptelefoon draaien...

Bedankt voor de tips, staat genoteerd!

Ik vind het heel moeilijk voor te stellen hoe je je kan storen aan het stemgeluid van Victoria Legrand, wat mij betreft de Elizabeth Fraser van de 21e eeuw. Ik vind het dan ook totaal niet over-the-top, er zit juist een vrij onderhuidse spanning in de muziek, en vaak verwacht je een uitbarsting waar die uitblijft (zoals in Real Love of Better Times). Soms komt die daar wel, en dan is het ook gelijk smaakvol gedaan zoals in het magische 10 Mile Stereo (als die drums aanzetten, wow!) of het einde van Take Care (met dat constant herhalende refrein, I'll take! care! of! you!).

Broadcast staat overigens al vrij lang op mijn lijstje om te luisteren, zal dat binnenkort eens uitproberen. The Clientele vind ik ook vrij saai helaas.

Ik vind de stem van Legrand ook prachtig. De uithalen op 'Norway' vind ik juist schitterend; ze maken het tot zeer sfeervol nummer. '10 Mile Stereo' vind ik, obsessed, ook het bewijs dat dit een zeer sterke plaat is. The Clientele vind ik ook saai - ik heb al veel albums van de band beluisterd, maar het wil maar niet lukken. Beach House daarentegen raakt mij recht in het hart!

Ik kan eigenlijk niet veel meer dan mij aansluiten bij Herman. Dit album kabbelt ook maar gewoon wat voort heb ik het idee. Nergens levert het leuke en/of spannende muziek op. Eentonige instrumentaties die erg snel gaan vervelen en de zang is ook al niet om over naar huis te schrijven. Een album als dit is zeker niet voor herhaling vatbaar.

Het is juist een onderhuidse spanning die de boventoon voert op deze plaat en dat maakt deze plaat nou zo sterk.

Fijn album, gewoon erg vaak draaien, dan komt het wel goed
Norway vind ik erg lekker, Walk in the Park, Used to Be evenzo!

Dat was het eerste dat ik dacht toen ik richting myspace ging om Beach House eens te gaan beluisteren. Ik had nog nooit van de band gehoord en de vorige albums zijn dan ook aan mij voorbij gegaan.
Het was een vluchtige beluistering en het deed me weinig, wat opvallend is omdat ik Elizabeth Fraser waardeer.
Ook de opmerkingen die hier geplaatst werden wisten me niet te overtuigen. Toch kreeg ik een beetje een The xx deja-vu. Was dat ook niet een album die ik bij eerste vluchtige beluistering helemaal niks vond omdat de zang me zo tegenstond en de muziek zo kabbelend?

En hier hebben we hem te pakken: exact hetzelfde als bij the xx dus merkte ik na wat betere beluistering (verbazingwekkend dat juist herman hier dus niet warm voor kan lopen.....).

Dit is typisch een album dat net als bij genoemde The xx moet rijpen (let wel: ik zie die band niet als vergelijking als het om de muziek gaat!).
Het dromerige spreekt me aan en eigenlijk vind ik dit dan weer minder zweverig dan b.v. Cocteau Twins. En juist dit gegeven zorgt ervoor dat de plaat spannend blijft: er zit wel degelijk een scherp randje aan!
Alsof je je eerste stappen in zee zet, je een eind het water inloopt, om vervolgens te merken dat je voeten de bodem niet meer raken en je als het ware even zweeft. Dat gevoel roept Teen Dream bij mij op. Er straalt tegelijkertijd ook iets berustends van uit.
Het lijken op het eerste gehoor misschien wel wat saaie droompop-achtige nummers, maar wanneer je er dieper op in gaat ontvouwen zich kleine pareltjes die zich in alle eenvoud langzaam aan gaan prijsgeven.
Je moet alleen wel even moeite doen om die pareltjes op te duiken: voor niets gaat de zon op

Ik ben heel erg benieuwd hoe dit album gaat uitpakken bij mij: het zou me niet verbazen als mijn waardering alleen maar blijft groeien en eigenlijk vind ik dat vaak de fijnste albums. Tot nu toe zijn er al een aantal zeer leuke albums die op uitkomen staan de komende weken, maar bij allen was ik gelijk laaiend enthousiast. Het zou leuk zijn als Teen Dream een constante factor gaat worden dit jaar. Zo'n album waar je maar verliefd op blijft en wat telkens een stukje groeit (waar het bij die andere albums alleen maar een beetje minder kan gaan worden).

Ik zal de plaat zeker een herkansing geven, maar de vorige Beach House vond ik dus wel leuk op de een of andere manier. The xx was voor mij trouwens wel in één keer raak, die hoefde niet te rijpen. Het is daar ook het spanningsveld tussen de twee stemmen en de minimale middelen (en soms zelfs melodieën die je zelf verder moet invullen) dat me daar aanspreekt. Van mij had deze plaat juist wel wat saaier gemogen, ik vind het iets te theatraal vooralsnog.

Maar goed, meningen kunnen altijd veranderen, dus wie weet. Ik zal de plaat nog niet afschrijven en binnenkort weer eens een potje parelduiken.

Opmerkelijk: dat hoor ik er nu juist weer niet in, maar dat komt omdat ik juist graag naar theatrale muziek luister en geloof me: dat is pas theatraal te noemen!
Daarom dat ik het waarschijnlijk hier niet ervaar. Ik ben misschien iets te veel gewend op dat gebied en ik kan dit album daar niet onder scharen dan.

Ik kan ze allebei waarderen, en bij mij was deze dan weer in één keer raak, en moest The xx nog wat groeien. Al vind ik deze toch wel een stuk fijner dan The xx.
Ik vind de zang op dit album trouwens echt prachtig.

Dit filmpje vind ik trouwens erg fijn: Beach House Write A Song On A Norwegian Train - Video - Stereogum

Een vroege uitvoering van Norway, en, als we het verhaal moeten geloven, was dat nummer toen net in een paar uurtjes geschreven.

Voor de mensen met slechte ogen: het eerste nummer past mooi bij de albumhoes. Ik heb in photoshop de contrast wat hoger gedaan, veel mooier in mijn foobar

Yes, had ik het toch goed! Prachtig album trouwens, met Used to Be als voorlopige favoriet.

Op het eerste oog (of liever gezegd: eerste oor) is het misschien een luchtig dreampopplaatje, maar wie wat beter luistert hoort dat er ook een melancholische en stekelige kant aan de nummers zit. Dat is een aparte combinatie die met name in de eerste helft erg geslaagd uitpakt en mij weet te bekoren.

Veel verschillende meningen hier. Ik vind 'Norway' erg speciaal en mooi. Ben benieuwd naar het geheel. Vanavond eens even luisteren!

Edit: Oei, erg zwaar album zo op het eerste gehoor. 3* om mee te beginnen met toch nog steeds 'Norway' als hoogtepunt.

Het eerste en laatste nummer ben ik zeer over te spreken... De rest heeft een vrij monotoon geluid waardoor ertussenin er niets is dat eruitspringt, en zelfs saai is. Nog maar eens herbeluisteren deze week!

Na de eerste paar luisterbeurten ben ik nog niet zo onder de indruk van Teen Dream als van hun eerste twee albums. Het is me iets te vrolijk allemaal. Wellicht moet ik hem wat meer tijd geven, die eerste twee albums boeiden me ook niet direct.

Je moet hem zeker vaker luisteren.
Beach House heeft met 'Teen Dream' een flinke groeier afgeleverd.
Na de eerste paar luisterbeurten kon ik al wel horen dat er een flinke portie potentieel was, toch boeide dit album me na een paar dagen niet echt meer en verdween hij wat van mijn draailijstje.
Tot je jezelf erop betrapt dat je continu de deuntjes van 'Zebra', 'Take Care' en 'Used To Be' zit te neurieën.
Tja, dan zet je 'Teen Dream' maar weer eens een keertje op, en dan nog een keer, en nog een keer etc. tot het album louter uit hoogtepunten bestaat.

Dus 4.5* en een dikke nominatie voor mijn eindejaarslijstje .

Een goed album, ik heb hem nu de eerste keer geluisterd en ik noteer een 4*. De dingen die hier al gezegd zijn (muziek met een verborgen gelaagdheid en melodie) kan ik mij bij aansluiten.

Wat vind ik dit een ontzettend goed album.
Heerlijk door de sneeuw op de fiets, hard mee zingend met Take Care, Walk in the Park, Used to Be, ja eigenlijk alle nummers. Alleen zebra en norway vind ik minder, verassend in tegenstelling tot de algemene opinie hier.

Ze komen 24 februari in Groningen in de Vera. Ik ben er bij, leuk als er nog enkele mumevrienden komen;)

5*

Jij door de sneeuw op je fiets, ik door de sneeuw op mijn ski's in Oostenrijk, en voor de open haard met glühwein. Heerlijk album! Extra 0,5*

Halfje omhoog, album lijkt nu ineens te groeien met de luisterbeurt, daar had hij er wel eerst een paar voor nodig!

Dit album krijgt vast een 9 op vork (of ietsie lager dan dat).

Erg voorspelbaar inderdaad, net zoals bij de nieuwste Vampire Weekend.

Mij ligt het trouwens niet echt, beetje tam, saai en eentonig. Misschien wat tijd geven dan maar

Niet opvallend gezien je voorkeur voor de wat steverige muziek.
Dan is dit inderdaad een beetje tam hippy.
Ik ga de 24e heen in Groningen. Als het dan echt te tam is, zorg ik voor wat leven in de brouwerij door op het orgel te dansen.

Mha, sing-songwriter en folk bevallen mij ook wel

Onnodige quotes verwijderd