menu

Genesis - Duke (1980)

mijn stem
3,62 (347)
347 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Charisma

  1. Behind the Lines (5:31)
  2. Duchess (6:40)
  3. Guide Vocal (1:18)
  4. Man of Our Times (5:35)
  5. Misunderstanding (3:11)
  6. Heathaze (5:00)
  7. Turn It On Again (3:50)
  8. Alone Tonight (3:54)
  9. Cul de Sac (5:02)
  10. Please Don't Ask (4:00)
  11. Duke's Travels (8:41)
  12. Duke's End (2:04)
totale tijdsduur: 54:46
zoeken in:
avatar van meneer
5,0
Neal Peart schreef:
deze recensie is ook maar de mening van een persoon. De Genesis formatie met Hackett en Gabriel was echt een top formatie met prachtige langer muziekstukken. Zonder die twee was voor mij het Genesis geluid definitief verleden tijd.

Echt ! Ik heb gisteren echt even getwijfeld om een nieuw bericht onder dat prima bericht van Erwin te zetten:

“Niet Doen Neal Peart, Niet Doen, NEE, Gewoon NEE !!”.

Wat jammer dat ik dat niet gedaan heb. Het is zo voorspelbaar, cliché geworden en retardisch. En ook soms jammer van deze site dat Neal hier zo incontinent mag blijven zijn. Ik kan mij zo voorstellen dat een andere user gewoon geen zin meer heeft om een positieve ervaring van bepaalde bands op te schrijven omdat je gewoon zeker weet dat de volle luier van Neal dan weer uitgesmeerd wordt onder zo’n bericht.


avatar van Hans Brouwer
4,5
meneer schreef:
...omdat je gewoon zeker weet dat de volle luier van Neal dan weer uitgesmeerd wordt onder zo’n bericht..
Dat kinderen tot een jaar of drie zich gedachteloos bevuilen is een bekend gegeven, dat mensen rond de zeventig kennelijk hetzelfde doen geeft te denken...
"Duke" is misschien wel het beste album van Genesis, daar kan geen "misunderstanding" over bestaan.

avatar van meesterdch
4,0
Neal Peart schreef:
deze recensie is ook maar de mening van een persoon. De Genesis formatie met Hackett en Gabriel was echt een top formatie met prachtige langer muziekstukken. Zonder die twee was voor mij het Genesis geluid definitief verleden tijd.


Altijd fijn om jouw verrassende mening te horen Neal Peart. Het cynische toontje mag je er zelf bij denken.... Ook fijn dat je jezelf direct beseft dat voor jouw mening precies hetzelfde geldt als voor de recensie van Erwin: het is maar een mening van een persoon. Twee grote verschillen zie ik ook tussen jouw mening en die van Erwin. Wat betreft Duke zijn er denk ik veel meer gebruikers die het met de mening van Erwin eens zijn, dan met jou. En Erwin doet in elk geval een (in mijn ogen) geslaagde poging om zijn mening te onderbouwen. En dan met meer dan de 'onderbouwing' die jiij steeds gebruikt: 'geen Gabriel, geen Hackett = rotzooi.' Als ik jouw argumentatie moet volgen, vind je ook Rush niks. Immers: geen Gabriel, geen Hackett...... Ik daag je uit om weer eens een positieve bijdrage te leveren aan deze site. In plaats van dit oude-mannen-in=het-zuur-gezeur.....

avatar van erwinz
4,5
Ach iedereen zijn eigen mening toch. Pima als mensen het met me eens zijn, maar ook prima als mensen het niet me eens zijn.

Ik heb aan Duke goede herinneringen, maar ik vind het met de oren van nu ook echt een goed album. Het is zoals gezegd een van de weinige Genesis albums dat ik op de dag van de release kocht. Als ik net wat ouder was geweest had de liefde voor de oude Genesis albums misschien wel dieper gezeten en had ik er hetzelfde over gedacht als Neal Peart.

avatar van bikkel2
4,0
Het gaat er meer om dat Neal Peart de gewoonte heeft om na elk positief stukje maar weer verkondigd dat hij het niets vind. Je mag het niets vinden, dat is een ieder zijn goed recht, maar het is inmiddels voor de zoveelste keer verkondigd. Het is bekend, dus niets nieuws onder de zon.
Dus snap de irritatie wel zo zachtjes aan.

avatar van ricardo
meesterdch schreef:
(quote)


Altijd fijn om jouw verrassende mening te horen Neal Peart. Het cynische toontje mag je er zelf bij denken.... Ook fijn dat je jezelf direct beseft dat voor jouw mening precies hetzelfde geldt als voor de recensie van Erwin: het is maar een mening van een persoon. Twee grote verschillen zie ik ook tussen jouw mening en die van Erwin. Wat betreft Duke zijn er denk ik veel meer gebruikers die het met de mening van Erwin eens zijn, dan met jou. En Erwin doet in elk geval een (in mijn ogen) geslaagde poging om zijn mening te onderbouwen. En dan met meer dan de 'onderbouwing' die jiij steeds gebruikt: 'geen Gabriel, geen Hackett = rotzooi.' Als ik jouw argumentatie moet volgen, vind je ook Rush niks. Immers: geen Gabriel, geen Hackett...... Ik daag je uit om weer eens een positieve bijdrage te leveren aan deze site. In plaats van dit oude-mannen-in=het-zuur-gezeur.....
Hij heeft kort geleden een positieve bijdrage geleverd bij Joy Division Closer: blijft een dijk van een album!!

avatar van meesterdch
4,0
Hij heeft kort geleden een positieve bijdrage geleverd bij Joy Division Closer: blijft een dijk van een album!!

Dan neem ik mijn woorden terug. Ik wist overigens niet dat Gabriel en Hackett ooit in Joy Division hebben gespeeld. Want dat moet wel als het goed is. Ik ga ze ook eens beluisteren.

avatar van ricardo
meesterdch schreef:
(quote)
Hij heeft kort geleden een positieve bijdrage geleverd bij Joy Division Closer: blijft een dijk van een album!!

Dan neem ik mijn woorden terug. Ik wist overigens niet dat Gabriel en Hackett ooit in Joy Division hebben gespeeld. Want dat moet wel als het goed is. Ik ga ze ook eens beluisteren.
En weet je hoe Neal Peart dan meestal weer reageert: Ik meen het serieus hoor ik vind dit echt 1 van de minste Genesis albums, vooral omdat Gabriel en Hackett ontbreken, en ik sta voor 100% achter mijn uitspraken! Hij gaat overal nog serieus op in ook! Zou hij dan zelf echt niet doorhebben hoe irritant hij steeds overkomt? En als hij nou vaak mooie recenties schreef, maar ook daarvan is geen sprake, hij is gewoon "the running joke" hier op musicmeter vind ik!

avatar van Wandelaar
Een repeterend verschijnsel op deze site is het beschrijven van 'de val' van Genesis. En steevast laaien de gemoederen (emoties voor de jonkies) hoog op. Albums als Selling England ... en The Lamb ... worden hemelhoog geprezen. Een vruchtbare periode, dat zeker. En hoe mooi zou het zijn als dezelfde inspiratie als water uit de kraan bleef doorstromen tot ergens in de jaren '80. Alsof mensen niet veranderen en muziek een tijdloos verschijnsel is.

Heftig gaat het er aan toe in de discussie bij Abacab en ook Duke moet er dus aan geloven. Trefwoorden in de bewijslast: De Groenoordhallen, Collins en de slappe rest van de band. Het gaat maar door. Puberleed, uitgesmeerd over 5 decennia.

Nu dan over Duke. In die tijd (1980) kocht ik de single Turn It On Again en vond dat geen hoogvlieger. Later ook het album gekocht en was toch wel onder de indruk van vooral de slotnummers. Helaas was het geluid van de vinylplaat dun en mager. Bijna een uur op een elpee persen, dat kan niet goed gaan. Een beetje het K-Tel effect: ergens moet er bespaard worden op de ruimte in het vinyl: dus te zacht geperst of te weinig lage tonen. Hetzelfde geluid had trouwens ook de elpee...And Then There Were Three... (1978).

Ik weet niet of dat op latere CD-uitgaven is gecorrigeerd, nooit aan toegekomen deze albums te vervangen. Dat drukte het afdraaiplezier wel enigszins en ook Duke heeft dus die wat kille klank. Onterecht denk ik, want het songmateriaal is hier nog van grote klasse en van opschuiven richting hapklare hitparadehits, zoals later op Invisible Touch (1986), is hier nog geen sprake. Onvergelijkbaar met de jaren '70 albums. En dat geldt voor de meeste artiesten. Bands die 'zichzelf bleven' overleefden niet. Zo simpel was het. Makkelijk praten allemaal, veertig jaar later.

avatar van bikkel2
4,0
"Bands die zichzelf bleven overleefden niet", hele goede opmerking Wandelaar.
Want dat is ook juist de kern van alles.
Een overigens schitterend album als Selling England had in 1980 waarschijnlijk ten onder gegaan aan gedateerdheid. Andere sounds, andere instrumenten, een meer songgerichtere bonderige aanpak.
Nogmaals, dat zegt niets over de behoorlijke kwaliteit van die plaat, maar wel over snelle veranderingen in de popmuziek.
Duke in dit geval is een overgangsplaat die meer pop herbergt. Een logische ontwikkeling en trachten bij te blijven.
Tja, en dat het trio steeds meer de pop gingen introduceren is altijd een keuze en ze waren er wel succesvol mee.
Het verleden is niet meer te beïnvloeden.

1,5
jeetje wat heb ik veel discussievoer los gemaakt....Je zult mij niet niet meer over prutalbums als Abacab en Duke horen. Die mening is inmiddels wel bekend ( lol)

avatar van meneer
5,0
Neal Peart schreef:
jeetje wat heb ik veel discussievoer los gemaakt....Je zult mij niet niet meer over prutalbums als Abacab en Duke horen. Die mening is inmiddels wel bekend ( lol)

Afgesproken ! Staat vast. Dank je

avatar van Running On Empty
4,0
Vandaag weer eens gedraaid, niet de remaster of remix, maar de allereerste CD versie die echt weergaloos klinkt.

Wat een power op deze plaat, echt geweldig. Kan mij de release van deze plaat in 1980 nog goed herinneren met een speciaal uurtje Theo Stokkink op de radio. Ergens in een recensie gelezen dat de geest van Hackett nog enigszins rondwaart op deze plaat en dat hoor ik er wel in, meer dan op And Then There Were Three.

De vinylversie had eigenlijk een dubbelaar moeten zijn, te veel muziek voor 2 kanten. Beoordeling blijft prima van mijn kant.

avatar van Cor
3,5
Cor
Geen inferieure plaat, dit 'Duke', maar toch wel een slagje minder dan het voorafgaande werk.

4,0
Ik vind Duke en dan met name de tweede helft ervan, een stuk beter dan de voorganger And Then There Were Three.
Maar wat klinken de Definite Edition remasters van deze twee albums slecht zeg! Een regelrechte aanfluiting.
Idem bij Wind and Wuthering, muzikaal gezien een prachtig album maar met een nogal matige productie. Heel erg jammer.

avatar van Twinpeaks
3,5
Aardig album , al zit het beste wel in het tweede gedeelte. De afsluiters zijn prachtig en ook Cul de Sac is een prima compositie. De rest hangt er ietwat bij zonder echt een blijvende indruk te maken. Voor mij dan . Misschien zit ik wat hoog met mijn beoordeling gebaseerd op deze drie tracks , maar ik vond het ook wel enigzins verfrissend klinken. Al met al 3 en halve ster en wat meer luisterbeurten gaan het album misschien doen stijgen.

5,0
Originele LP laatst eens opgezet op de draaitafeL; wat een een draak van een (mager) geluid zeg: Ik snap wel waarom ik er toen niet veel inzag

5,0
integenstelling van de re-releases op vinyl heden ten dage.

2,0
Ben het met Neal Peart eens , op de single en aardige finale na is dit een behoorlijke kutplaat. Lichtjaren slechter dan de briljante voorganger. Onsamenhangend, het laat een band in verval horen. Samen met Abacab het slechtste wat de band heeft uitgebracht. Zowel vergelijkingen met hun meer symfonische werk als met hun commerciele albums vallen in het nadeel van deze en Abacab uit. 2 sterren voor de moeite.

avatar van vigil
4,0
Zo, kutplaat...

De korte berichtenmakers hebben gesproken...

avatar van vanwijk
5,0
Leonidas55 schreef:
Ben het met Neal Peart eens , op de single en aardige finale na is dit een behoorlijke kutplaat. Lichtjaren slechter dan de briljante voorganger. Onsamenhangend, het laat een band in verval horen. Samen met Abacab het slechtste wat de band heeft uitgebracht. Zowel vergelijkingen met hun meer symfonische werk als met hun commerciele albums vallen in het nadeel van deze en Abacab uit. 2 sterren voor de moeite.

Voeg er nog ff een kort berichtje aan toe met je welnemen vigil.
Mooi hoe meningen kunnen verschillen, dit is voor de een een ‘kutplaat’ en voor mij een van de drie sterkste platen gemaakt door dit roemruchte bandje. Samen met Lamb and Trick een hoogtepunt in hun rijke carrière.

2,0
Dat is zeker mooi. Is het leuke aan muziek, hoe verschillend dat kan worden beleefd. Zo vind ik het volstrekt onbegrijpelijk dat dit album hoger wordt gewaardeerd dan de briljante voorganger ATTWT. 3,62 om 3,60. Dat vind ik ronduit bizar. Leg dit album qua songmateriaal nou eens naast die geweldige plaat. Dan legt deze Duke het toch werkelijk op alle fronten af tegen And then there were three? Een mysterie voor mij af en toe op deze site, de toegekende scores. ..

3,5
ATTWT Is inderdaad een geweldig album, zoals Leonidas hier terecht opmerkt. Maar persoonlijk vind ik het maken van vergelijkingen niet zo nodig, maar moet je gewoon alles op eigen kwaliteit beoordelen.
Ik moest erg wennen aan Duke. En blijkbaar was ik niet de enige, want ik zag ze live in Leiden na het uitbrengen van dit album, en elk nummer dat ze speelden van dit album werd uitgefloten. Waarop Collins geirriteerd reageerde " you only want to hear old shit ?" Of zoiets. Ik denk dat menigeen die bij dit concert aanwezig was zich dit wel kan herinneren.
Duke markeert het einde van een tijdperk en past wel in de tijdgeest: de oude symfo met ellenlange nummers is begin Jaren 80 duidelijk op zijn retour, zoals ook bands als Yes ondervonden. De aan de tijd aangepaste stijl pakt hier echter niet verkeerd uit, want Duke is alleszins demoeite waard. "Man on the corner" is prachtig en het slotstuk "Dukes end" bezorgt me nog altijd kippenvel.
Het blijf hoe dan ook een fantastiche band.

avatar van vigil
4,0
Sikken Berend schreef:

Ik moest erg wennen aan Duke. En blijkbaar was ik niet de enige, want ik zag ze live in Leiden na het uitbrengen van dit album, en elk nummer dat ze speelden van dit album werd uitgefloten. Waarop Collins geirriteerd reageerde " you only want to hear old shit ?" Of zoiets. Ik denk dat menigeen die bij dit concert aanwezig was zich dit wel kan herinneren.

Dat concert behoorde bij de Abacab tour

avatar van vanwijk
5,0
Leonidas55 schreef:
Dat is zeker mooi. Is het leuke aan muziek, hoe verschillend dat kan worden beleefd. Zo vind ik het volstrekt onbegrijpelijk dat dit album hoger wordt gewaardeerd dan de briljante voorganger ATTWT. 3,62 om 3,60. Dat vind ik ronduit bizar. Leg dit album qua songmateriaal nou eens naast die geweldige plaat. Dan legt deze Duke het toch werkelijk op alle fronten af tegen And then there were three? Een mysterie voor mij af en toe op deze site, de toegekende scores. ..


Herkenbaar, sterker nog, ATTWT, ik denk dat het mijn eerste ‘eigen’ Genesis album is, gekocht in Den Bosch bij platenzaak Frans de Kok geloof ik, is ook voor mij altijd nog een sterk album. Een nostalgisch album voor me.
Dat album kocht ik omdat ik Follow You Follow Me prachtig vond. En nog altijd! Ben daarna pas terug gegaan in hún catalogus en werd weggeblazen, tot op de dag van vandaag een van mijn meest gedraaide bandjes.
Maar Duke klinkt voor mij zoveel frisser, uitdagender.

avatar van FrodoK
3,5
Voor mij laat Duke vooral horen dat de band een nieuwe draai gevonden heeft. Na het vertrek van Hackett ging de band op zoek naar kortere composities, die op ATTWT nog niet helemaal uit de verf kwamen. Leuke ideeën, dat wel, maar vooral bombastisch en ook wat stuurloos op songniveau.
Op Duke werkte het allemaal beter, met meer (adem)ruimte in de nummers, meer lucht. Zelfs de uitgesponnen Duke-suite (hier in 3 delen gehakt) ademt, ondanks het proggenre waarin ze thuishoort, een frisse energie. Was de band bij ATTWT nog aan het zoeken, hier heeft de band een tweede jeugd gevonden.
Ook al staan er een aantal zwakke nummers op (Misunderstanding, een Toto-kloon die de plank misslaat), Duke is geenszins een slechte plaat, maar een plaat die een gretige en herboren band laat horen en vol goede moed naar de toekomst kijkt.
Weet je wat: ik verhoog naar 3.5.

avatar van berken
5,0
Daar ben ik het wel mee eens. Jammer dat het geen vervolg heeft gekregen.
Deze ligt voor mijn gevoel ook meer in de lijn van W&W.

avatar van Running On Empty
4,0
Sikken Berend schreef:
Ik moest erg wennen aan Duke. En blijkbaar was ik niet de enige, want ik zag ze live in Leiden na het uitbrengen van dit album, en elk nummer dat ze speelden van dit album werd uitgefloten. Waarop Collins geirriteerd reageerde " you only want to hear old shit ?" Of zoiets. Ik denk dat menigeen die bij dit concert aanwezig was zich dit wel kan herinneren.

Zoals eerder aangegeven vond de show van 3 Oktober 1981 in Leiden plaats tijdens de Abacab tour. Veel nummers van Abacab werden niet gepruimd door de wat conservatievere Genesis fans. De Duke tour heeft helaas het gehele Europese continent nooit aangedaan. De band besloot zich te richten op de kleinere zalen in het Verenigd Koninkrijk en deed verder een flink aantals shows in de Verenigde Staten.

Na de plaat And Then There Were Three werd Duke behoorlijk positief ontvangen door veel fans. Er werd zelfs een hele special over gemaakt tijdens de Theo Stokking show op (het destijds genaamde) Hilversum 3. De media in de UK en Nederland waren niet allemaal even positief, maar op enkele mindere nummers na bleek het uiteindelijk toch een behoorlijke plaat voor velen na het veel commerciëlere And Then There Were Three. Ik had van beide overigens wel eens een versie met Steve Hackett willen horen..

Zelf mag ik Duke graag draaien (op Misunderstanding na dan). De eerste vinyl uitgave klinkt inderdaad niet best, de eerste CD uitgave van Duke is echter niet meer overtroffen door de latere (Definitive Edition) remaster en ook niet door de remix uit 2007. In de LP box uit 2007 hadden ze Duke eigenlijk gewoon op een dubbel LP moeten zetten. De plaat is gewoon te lang voor één LP en dat gaat ten koste van de kwaliteit.

Hierna kwam in 1981 dus Abacab ... en de Groenoordhal in Leiden en Phil's letterlijke woorden na het fluitconcert waren: 'come and meet me afterwards and I will kick the shit out of you'.

Maar Duke uit 1980 staat voor mij nog als een huis.


2,0
Terecht die woorden van Phil destijds. Immers, niet de fans bepalen hoe een band klinkt en of behoort te klinken. Arrogant, dat fluitconcert. Zoiets zou vandaag de dag toch ondenkbaar zijn vanwege let wel een koers wijziging. And then there were three had de band dan ook geen windeieren gelegd, het was met afstand hun meest succesvolle plaat tot dan toe. Dat zegt wat over de kwaliteit van dat album. Commercieel is geen vies woord ofzo. Je kan ook zeggen, goed gemaakt en door veel meer mensen dan voorheen goed gewaardeerd. Dat geeft alweer een heel ander gezichtspunt.

avatar van erwinz
4,5
Het waren vooral een paar tracks van Abacab die werden uitgefloten (met name Who Dunnit? en No Reply At All). Er werd ook flink wat van Duke gespeeld, maar dat werd best gewaardeerd. Ik had destijds ook niet veel met Abacab, maar vind het nu best een fris album. Net als Duke.

3,5
Oei, ik heb hier duidelijk Abacab en Duke door elkaar gehaald wat betreft het concert in Leiden.
Excuus hiervoor.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:10 uur

geplaatst: vandaag om 12:10 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.