menu

The Jayhawks - Sound of Lies (1997)

mijn stem
3,79 (97)
97 stemmen

Verenigde Staten
Pop / Rock
Label: American

  1. The Man Who Loved Life (5:00)
  2. Think About It (5:37)
  3. Trouble (4:50)
  4. It's Up to You (3:38)
  5. Stick in the Mud (3:34)
  6. Big Star (4:25)
  7. Poor Little Fish (3:56)
  8. Sixteen Down (5:23)
  9. Haywire (5:21)
  10. Dying on the Vine (5:52)
  11. Bottomless Cup (4:14)
  12. Sound of Lies (3:56)
  13. I Hear You Cry * (3:48)
  14. Sleepyhead * (3:00)
  15. Kirby's Tune [Studio Outtake] * (5:36)
  16. It's Up to You [Alternate Version] * (3:39)
  17. Sound of Lies [Rough Mix] * (4:24)
toon 5 bonustracks
totale tijdsduur: 55:46 (1:16:13)
zoeken in:
Heel wat meer psychedelisch dan hun andere cd´s. Niet alle nummers zijn even geslaagd, maar er staat toch wel een aantal nummers op dat een aanschaf rechtvaardigd, waaronder ´Poor Little Fish´.

avatar van Xel
3,5
Xel
na jaren weer eens gedraaid afgelopen week. Niet een beroerde plaat. Staan zeker een paar hele mooie nummers op.
Trouble is vooralsnog m'n favoriete nummer. Ik zal 'm denk ik nog wat vaker draaien. Eens kijken of ik mijn stem (nog een keer) moet aanpassen.....

EVANSHEWSON
Vind deze net zo goed als zijn voorganger Tomorrow The Green Grass.
De psychedelica komt hier om het hoekje kijken. Dus countryrock en rootsrock worden verrijkt met een flinke scheut psychedelica.
Ondanks het vertrek van één van hun songwriters blijft dit een zeer geslaagde plaat.
Poor Little Fish en Dying on the Vine blijven voor mij van het mooiste wat ze ooit maakten !
4 sterrenplaat ! ****

nijme255@adsl
Gary Louris' eersteling na zijn samenwerking met Mark Olsen.
In feite een regelrechte popplaat en weinig countryachtigs meer.
Geen beroerde plaat van Gary, 4 sterren is wel het minste!

avatar van Twinpeaks
4,0
Lekkere plaat en idd lijken de countryelementen bijna helemaal verdwenen.Geeft dat ? Nee niet echt,daar er zat moois voor terug komt.Louris bewees dat hij ook op eigen kracht een album vol kon pennen en laat zeker memorabele liedjes achter zoals daar zijn: Dying on the Vine en Poor Little Fish.Ook Trouble is een sterk staaltje.Lekkere onbevangen plaat die nooit verveeld

avatar van bikkel2
4,5
Wat onderschatte plaat van de Jayhawks, maar zeker 1 van hun betere.
Het geluid is grimmeriger en donkerder dan ooit tevoren.
De frivole Countryrock is zo goed als verdwenen , en het geluid is wat zwaarder.
Toch zijn It's Up To You en Big Star enigzins songs die wel wat meer aan het oudere geluid doen denken.
Trouble is Beatlesachtig (coirtjes) en het zwijmelende Poor Little Fish is 1 van hun betere tracks.
Evenals de sterke opener The Man Who Loves Life , een prima stevige binnenkomer.
Weinig minpunten te ontdekken . Mijn meest gedraaide Jayhawksplaat.

Father McKenzie
naar aanleiding van een verzamelaar die eraan zit te komen, ben ik gaan grasduinen in mijn Jayhawks collectie.
Dit is toch wel een schitterend album, ik kan het nog méér waarderen als toen.
Poor Little Fish, Trouble, The Man Who Loved Life, Big Star, allemaal prima songs, maar Dying on The Vine gaat gewoon door merg en been... en staat potdorie niet op de tracklist van de verzamelaar.... Samenstellers van compilaties; een stelletje sukkels zijn het!

Ik verhoog naar ****1/2, ik vind dit hun beste, en zoals bikkel2 al kwam te vertellen; grimmiger en donkerder dan ooit tevoren. Da's niets gelogen.
Maar wèl een allerfijnste plaatje!

avatar van bertus99
4,0
Dit was de eerste Jayhawks plaat zonder Mark Olson. Zijn kenmerkende zang en country-inbreng mis ik wel een beetje. Maar daar staat wel tegenover dat Gary Louris, Pearlman en O'Reagan er een scheut rock aan hebben toegevoegd die lang niet gek klinkt.
daarnaast komt het oude Jayhawks-geluid toch nog aan bod in een paar nummers waaronder it's up to you, dat mij dan ook erg aanspreekt en in Trouble.
Dying on the Vine hoort ook bij mijn favorieten.
Toch was dit album geen echte big seller. met het hierop volgende Smile probeerden ze een wat meer doorsnee popalbum te maken (met behoud van de Jayhwkskwaliteit). Maar dat kwam ook niet helemaal uit de verf. Tenslotte keerden ze met rainy Day Music weer terug naar de traditionelere stijl (countyfolk-achtig).
Dat laatste vind ik toch het mooiste album in de post-Olsonperiode.

avatar van Bartjeking
4,0
Misschien komt het omdat ik The Jayhawks omgekeerd chronologisch (geheel tegen mijn dwangmatige principes in) heb leren kennen; Maar Dhr. Olson wordt door mij amper gemist op deze prachtplaat. En dat komt niet omdat ik hem als muzikan niet hoog heb zitten (integendeel!) maar puur door het feit dat dit voor mij misschien wel de beste plaat van The Jayhawks is. Of anders gezegd dit verdient het kwaliteitskeurmerk van the Jayhawks (favoriete albums wisselen toch steeds).

Op deze plaat doen ze me ook sterk aan Wilco denken (bijvoorbeeld bij het nummer sixteen down) die het ook niet schuwen om af en toe gashendel flink open te zetten terwijl je het niet verwacht.

avatar van steven
4,5
prachtig dat titelnummer, zo weggestopt op het einde. uitstekende plaat van jayhawks, maar net ietsje minder dan de twee voorgangers

avatar van bikkel2
4,5
Ik ga toch wat omhoog. Ik vind het eigenlijk een heel constante plaat. Afsluiter en tevens titelsong is tamelijk briljant. Een hele fijne plaat die ik veel draai.

sugartummy
wat een prachtplaat met opvallend goede zang en instrumentatie. vreemde gitaarsolos, soms stevige nummers, andere weer breekbaar. een klasseplaat!

avatar van Rudi S
4,5
Mee eens hoor, onderschat albums.
Dit is mijn favoriet van de Jayhawks.


kistenkuif
bikkel2 schreef:
Ik ga toch wat omhoog. Ik vind het eigenlijk een heel constante plaat. Afsluiter en tevens titelsong is tamelijk briljant. Een hele fijne plaat die ik veel draai.


Na rijp familieberaad gaan we met u mee. Inderdaad een heerlijke plaat en wellicht zelfs hun beste.

avatar van bikkel2
4,5
Uwe heeft er verstand van.

avatar van bertus99
4,0
kistenkuif schreef:
(quote)


Na rijp familieberaad gaan we met u mee. Inderdaad een heerlijke plaat en wellicht zelfs hun beste.


Dit is en blijft toch een Jayhawks zonder samenzang van Gary Louris en Mark Olson omdat deze laatste er toen uit was. En kan daarom toch niet zo mooi zijn als Hollywood Town Hall of diefantastische laatste van ze: Mockingbird Time

avatar van steven
4,5
maar een stem gegeven aan bottomless cup , geweldig nummer , echt een hele goede plaat dit hoor. Ik ben alleen niet zo heel gecharmeerd van het openingsnummer op 1 of andere manier. De plaat begint echt bij think about it wmb en dan 4 ge-weldige nummers t/m stick in the mud. Dan de goede singles big star /poor little fish .Dan twee iets minder songs , om te eindigen met 3 prachtliedjes dying on the vine, bottomless cup, sound of lies. Iets evenwichtiger als de voorganger , net zo goed als hollywood town hall. vind ik

avatar van bikkel2
4,5
Zo is het maar net Steven. Onderschatte plaat.

avatar van Rudi S
4,5
steven schreef:
. Ik ben alleen niet zo heel gecharmeerd van het openingsnummer op 1 of andere manier.

The Man Who Loved Life vind ik wel een sterk nummer.
Heel sterk album, mooiste nummer wat mij betreft: Dying on the Vine.

avatar van bikkel2
4,5
Sterk openingsnummer. Wordt aardig van leer getrokken. De subtiele Countryrock heeft sowieso plaatsgemaakt voor een wat donkerdere benadering.
Ik vind het erg goed uitpakken. Des te meer een bewijs dat de band niet bleef hangen in een het zelfde straatje en lef toonde om anders te klinken.

avatar van kanjer
4,0
Een fijne plaat . Alles van the jayhawks wordt onderschat. Een van de betere bands.

avatar van IntoMusic
4,0
Samen met Smile en Rainy Day Music is er inmiddeld een expanded edition uit met extra tracks.Na dit album heb ik plichtsmatig nieuw werk van hun aangeschaft, maar nooit meer echt zo goed en vaak beluisterd dan hun vroegere werk.

avatar van frolunda
3,0
Best een leuke plaat maar eerlijk gezegd mis ik op Sound of lies wel de Country invloeden van de twee voorafgaande albums.

avatar van vigil
4,5
bikkel2 schreef:

Trouble is Beatlesachtig (coirtjes) .

Ja dat vond ik ook gelijk, dat nummer is overigens wl een van mijn favorieten van deze zeer fijne band.

avatar van berken
4,5
Ik ben er steeds meer achter aan het komen hoe mooi ook deze is. De titelsong is hartverscheurend!

avatar van LucM
4,5
Na het vertrek van Mark Olson dacht ik dat het gedaan was met deze band maar Sound of Lies is toch een ijzersterk album geworden waarin The Jayhawks nieuwe wegen inslaan: minder countrygetint maar met een scheut psychedelica en ook donkerder dan de voorgangers. De titelsong, Poor Little Fish en Dying on The Vine vind ik zelfs tot hun beste songs horen.

kuifenco
vandaag cd met bonustracks gescoord. oude versie cadeau gedaan. zij verguld. ik ook. tijdloze muziek.
net even wat avontuurlijker dan de twee voorgangers. daarom voor mij hun fijnste plaat. goeie titel ook.

avatar van TEQUILA SUNRISE
3,5
Vind de afwezigheid van Mark Olson wel een aderlating, hoewel de harmony vocalen prima worden ingevuld door Karen Grotberg.
Prima rockgeorienteerd album, echter betreur het wel dat de countryrock invloeden naar de achtergrond verdwenen zijn.
De composities spreken mij wat minder aan dan hun 2 voorgaande albums, hoor hier geen nummers van het niveau Wichita of Crowded In The Wings voorbijkomen.

Gast
geplaatst: vandaag om 16:19 uur

geplaatst: vandaag om 16:19 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.