The National - High Violet (2010)

En ik snap het nog minder, want Bloodbuzz Ohio vind ik zo ongeveer het minste nummer van dit fraaie album!

De melancholie spat van dit album af. Het weet mij nog dieper te raken dan Boxer.

Mijn favoriete band, het album met de mooiste cover, maar helaas met de minste muziek (op hun debuut album na). Enkele goede nummers (Terrible Love, Sorrow, Lemonworld, Conversation 16 en England), maar veel nummers die niet blijven. Alsnog een 3,5* want ondanks dat het een mindere National is, haalt het een prima kwaliteit.

The National's Matt Berninger looks back on 10 years of "High Violet". Voer voor de National-isten op de site.

The National's beste album voor mij!
Zware muziek maar toch hoopgevend en acceptatie. Zo beschrijf ik de muziek van The National en vooral dit album. Geen enkele zwakke broeder te vinden, alleen runaway is nog geen blijvertje qua nummer.
Met Terrible love begin je meteen goed en Sorrow, misschien wel het beste nummer van dit album voor mij zit ik gegrepen. Hele gevoelige, subtiele muziek. Ik merk vooral dat het subtiele heel belangrijk is bij dit album. Ineens hoor je dat dingen samenkomen en laat je een traantje.

Moet maar is de hele discografie van The National gaan checken
Toch gek dat The Boxer me dan veel minder doet terwijl die hoger aangeschreven staat.
Fav nummers- Terrible love, Sorrow, Lemonworld en Afraid of everyone.
Zie ook nog is dat dit album van 2010 is, jeez. Top 10 materiaal voor beste albums uit de 00's is of/en word dit zeker!

Ja, dit is ook mijn favoriet van The National, Thekillers87327. Grootse plaat, zonder ergens grotesk te worden.

Voorgangers Boxer en Alligator vond ik in eerste instantie een pak minder, maar die zijn na verloop van tijd toch behoorlijk gestegen in mijn achting. Tippen aan deze en Sad Songs for Dirty Lovers zit er echter nog niet in.

De platen na High Violet kan ik ook erg waarderen, met uitzondering van I Am Easy to Find. Die zou ik nog 'ns een herkansing moeten gunnen, maar je kent het: teveel muziek, te weinig tijd.

Echt een hele mooi plaat! Vind zelf toch sorrow het beste nummer, wat een sfeer door het gehele nummer.
I am easy to find was in eerste instantie door al die ft's wat minder voor me maar ik zal hem snel ook luisteren haha

Wat een mooie melancholische cd.
Lang niet gedraaid maar na het hitje van Matt Berninger toch weer ff uit de kast gepakt.
5 sterren!

Van begin tot eind een prachtig album, met geen enkel dieptepunt. Ik hoor het althans niet. De liedjes zijn zonder uitzondering voortreffelijk, en het stemgeluid van Matt Berninger is er één uit duizenden.
De instrumentatie is bovendien zeer fantasievol, al vond ik het geluid van het album soms wel érg gevuld. Zal nog eens (met de hoofdtelefoon) luisteren voor een laatste oordeel, maar vond het over de speakers weergaloos klinken.
Voor mij vooral een avondplaat. Moet hier echter des winters of als het naargeestig weer is maar niet naar luisteren, en ook niet als ik me niet zo goed zou voelen. Maar mooi blijft het.

Geweldig albumpje. Ga m deze week even halen als vinyl. Indie rock op zn best !

Met gemak een van de beste albums in 70 jaar pophistorie. Een klassieker van formaat met louter topsongs. In 2010 kreeg het begrip melancholie in de muziek extra betekenis. The National maakt in dat jaar een album dat druipt van emotie en produceert hiermee , in mijn ogen, hun Magnus Opus. Muziek van een gedoemde schoonheid.

Ik had redelijk wat luisterbeurten nodig maar wat is deze High Violet aan het groeien in mijn oren

Alligator en Boxer waren direct geliefd dus heel leuk dat ik deze even goed begin te vinden .

Terrible Love, I'm afraid of everyone, Bloodbuzz Ohio ,Conversation 16 en Vanderlye Crybaby Geeks zijn de favorieten tot nu toe.
Van 3* naar 4*

Lekker album van de heren, ze kwamen op stoom. Vreemd genoeg is de alternate versie van terrible love beter dan de albumversie. De live meezinger met de fake titel vanderlyle kan mij eveneens minder bekoren.

Ik kende het album al langer, maar om onduidelijke reden nooit een stem op uitgebracht.

Nu, net na het concert in de Ziggo Dome (die ik overigens afraad voor rokers), geef ik het album de volle mep. Boxer vind ik net iets beter, maar deze doet er niet voor onder.

In tegenstelling tot Boxer kan dit album mij wel bekoren. Het staat vol met toppers zoals het magnifieke Bloodbuzz Ohio. Ook Little Faith is ondergewaardeerd in mijn ogen. Absolute aanrader!

Ondanks alle lof gaat deze muziek volledig langs mij heen. Ben ik de enige die de brille hiervan niet hoort? Het doet me geen reet.

Ach man dat nummer zit toch fantastisch in elkaar!

Smaak is een heel breed begrip