menu

Ólafur Arnalds - .​.​.​and they have escaped the weight of darkness (2010)

mijn stem
4,02 (153)
153 stemmen

IJsland
Neoklassiek
Label: Erased Tapes

  1. Þú Ert Sólin (3:25)
  2. Þú Ert Jörðin (4:34)
  3. Tunglið (4:27)
  4. Loftið Verður Skyndilega Kalt (5:48)
  5. Kjurrt (4:44)
  6. Gleypa Okkur (5:47)
  7. Hægt, Kemur Ljósið (5:34)
  8. Undan Hulu (5:08)
  9. Þau Hafa Sloppið Undan þunga Myrkursins (4:02)
  10. Endalaus I * (4:12)
  11. Hratt * (4:32)
  12. Endalaus II * (3:53)
toon 3 bonustracks
totale tijdsduur: 43:29 (56:06)
zoeken in:
avatar van AOVV
4,0
Mooie, sfeervolle plaat van deze IJslander. Het leunt erg aan bij klassieke muziek, en in de meeste songs wordt de op de voorgrond staande piano gecombineerd met aanvullende strijkers.

Het tweede nummer doet me vaag denken aan de serie 'Lost', althans een muzikale passage die daar het verhaal ondersteunt.

In het derde nummer wordt er ook gebruik gemaakt van percussie, eerst bescheiden, en naarmate het nummer vordert, wordt dat gebruik opgebouwd, om na een climax weer af te bouwen. Mooi, heel erg mooi.

Op de andere nummers valt eigenlijk niks op af te dingen, het lijkt allemaal wel wat veel op elkaar, maar dat hindert me niet echt, ideale sluit-je-ogen-en-geniet-muziek!

Dat ik de laatste tijd meer en meer open sta voor klassieke muziek, zal er ook wel wat mee te maken hebben dat ik dit erg fraai vind, en zeker kan waarderen. Mijn favoriete componisten zijn momenteel Tjajkovski, Satie en Chopin; de eerste blinkt uit in strijkersarrangementen, de andere twee in het bespelen van de piano. Geen wonder dat ik dit dus goed vind.

Mag ik daar nog even aan toevoegen dat ik 'Undan Hulu' werkelijk magistraal vind? Dat nummer raakt me het meest van al, een sprookje op zich. Die prachtig melancholische, ontroerende strijkers verweven zich op dit nummer meesterlijk onder het hemels pianospel van deze mens.

Wat ook opmerkelijk is: deze man heeft vroeger nog gedrumd bij diverse metalbands! Dat had ik nou toch echt niet verwacht..

Het slotnummer sluit een beetje aan bij 'Undan Hulu', maar het breekt in het midden van de song open met de drums. Ik vind het ook een beetje sneu dat op het einde andere instrumenten worden bovengehaald, zoals de trombone. Niet in de zin van 'het staat me niet aan', want dat zeker wel; ik kan enkel mijmeren over het feit dat hij er zo lang mee heeft gewacht, van mij had er dus iets meer variatie mogen inzitten, maar dat is dan ook het enige punt van kritiek.

Een hedendaagse klassieke componist, ik hoop (en verwacht) nog vele mooie dingen van hem, en ga zeker z'n vorige werk eens checken!

4 sterren

avatar van herman
3,5
Mooie muziek en knap gecomponeerd, maar dit drijft iets teveel op sentiment zonder dat het direct veel inhoud heeft. Soortgelijke artiesten als Peter Broderick, Nils Frahm en Balmorhea boeien me dan toch een stuk meer. Op zich wel een artiest om in de gaten te houden.

avatar van Antie
4,5
herman schreef:
Mooie muziek en knap gecomponeerd, maar dit drijft iets teveel op sentiment zonder dat het direct veel inhoud heeft. Soortgelijke artiesten als Peter Broderick, Nils Frahm en Balmorhea boeien me dan toch een stuk meer. Op zich wel een artiest om in de gaten te houden.


Klopt wel dat dit album iets minder inhoud heeft en vooral op sentiment drijft.
Maar toch weet dit me op 1 of andere manier mee te sleuren.
ik denk dat het 1ste album "eulogy for euvolution" dan toch iets meer inhoud heeft en je
dan iets meer gaat bevallen.

Voor soortgelijke artiesten wil ik aan het lijstje toch ook "Max Richter", "Johann Johannsson"
en "Goldmund" toevoegen.

avatar van hoi123
4,0
Hægt, Kemur Ljósið

Oftewel, langzaam komt het licht. En laat dat nu eens een heel erg toepasselijke titel zijn.
Ólafur Arnalds maakt muziek die leegte uitbeeldt. Kijk naar de hoes of luister naar een minimalistische treurzang als Þú Ert Sólin, dan begrijpt u wel wat ik bedoel.
Uiteraard werkt dit vaak deprimerend, verstikkend, donker, maar gelukkig komt langzaam de hoop doorschijnen. Neem een nummer als het slotnummer Þau Hafa Sloppið Undan þunga Myrkursins, met de violen die zo hemels intreden. Vreugde wordt niet vaak zo goed uitgebeeld; niet te ruim met de porties euforische blazers of trommels, maar gedoseerd en daardoor zo ontzettend mooi.
En dan moeten we natuurlijk niet het vreselijk mooie nummer waarmee ik begon vergeten, met die verbluffende opbouw naar een overdonderend stuk muziek dat eigenlijk gewoon niet te beschrijven valt. Onaards mooi.

...And So They Escaped The Weight Of Darkness is muziek die je zo stil mogelijk moet luisteren, het liefst met alle lichten uit en de ogen dicht. Leegte, melancholie, liefde, geluk en zelfs euforie, alles komt hier bijeen.

4,5 ster.

avatar van kobe bryant fan
4,5
Een piano staat in een kamer met alleen een raam en wat oude kasten.
Door het raam zijn er uitgestrekte landschappen, hoge bergen waar er sneeuw opvalt.
En in de verte misschien zelfs een klein besneeuwd huisje, waar de kachel staat te branden.

Deze plaat geeft me het gevoel alsof Ólafur in die ruimte plaatsneemt achter de piano en me ontroert met prachtige donkere composities. Die meestal bestaan uit een piano en viool.
Maar soms is er plaats voor meer en gaat Ólafur ook drummen.

De pianoklanken klinken zo vredig en triestig tegelijk, de viool past erg goed bij de piano.
Deze muziek gaat door merg en been, neemt je in zijn greep en laat je niet meer los.

De blazers in het laatste nummer geven me haast een euforisch gevoel tot de laatste pianoklanken door mijn speakers komen. En er een leeg gevoel bij me opkomt.

avatar van niels94
3,5
Mijn bespreking uit het Niels Tip-Topic. Deze werd me getipt door chevy93:

Bepaald geen harde plaat, dat moge duidelijk zijn. Dit album straalt rust uit. Koude pianoklanken en sfeervolle strijkers vormen de basis van dit mooie album. Zoals vaker bij platen van IJslandse makelij straalt dit album voor het grootste deel een koud sfeertje uit, bewerkstelligt door de minimalistische delen waaruit dit album voor een groot deel bestaat. Er zijn echter ook momenten waarop er wel degelijk een bepaalde warmte te horen is, vaak als de strijkers een grotere rol krijgen of de percussie erin komt. Met name de stukken met percussie zorgen voor wat meer pit, waardoor het toch wel heel wat anders is als bijvoorbeeld een album van Nils Frahm. Er is een goede balans tussen deze stukken gevonden, waardoor er voldoende afwisseling in de muziek zit en het niet gaat vervelen, al is het voor mij geen plaat die ik kan van begin tot eind kan beluisteren zonder iets daarnaast te doen. Bij de albumdiscussie zelf valt te lezen dat sommigen dit als treurig beschouwen, het woord ‘deprimerend’ valt zelfs. Hier ben ik het persoonlijk niet mee eens. Uiteraard is dit geen vrolijke muziek, maar ik beschouw het vooral als bijzonder sfeervol. Avondmuziek, als het even kan met besneeuwde straten om je heen. Een mooie en sfeervolle plaat. Bedankt voor de tip Chevy!

Gast
geplaatst: vandaag om 16:46 uur

geplaatst: vandaag om 16:46 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.