menu

Joy Division - An Ideal for Living (1978)

mijn stem
3,74 (93)
93 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Enigma (I)

  1. Warsaw (2:25)
  2. No Love Lost (3:42)
  3. Leaders of Men (2:35)
  4. Failures (3:45)
totale tijdsduur: 12:27
zoeken in:
avatar van Reint
Hmm, hun eerste LP? Geweldige hoes!

Deze vier nummers staan trouwens ook op Substance.
Lijkt me een must-have voor de JD-liefhebber/verzamelaar, dit.

avatar van Flipman
4,5
Ik zag in een winkel een original pressing liggen, maar die had een hele andere hoes; ik vraag me dan ook af of het wel een originele was, en geen heruitgave.

avatar van Mart
3,0
Aardige EP waarop goed de punk-roots van Joy Division te horen zijn. Het klinkt heel anders dan hun reguliere albums, zo zingt Curtis hier nog niet met zo'n zware stem en klinkt de muziek wat vrolijker. Aardig om een paar keer beluisterd te hebben, maar ik heb toch liever de studio-albums. Al deze nummers staan trouwens ook op Substance, dus de aanschaf van deze EP is alleen waard voor de echte Joy Division-liefhebbers.

3*

avatar van charlezzz
3,0
wel mooi om te zien hoe ontzetten snel ze zich hebben ontwikkeld van deze EP tot Unknown Pleasure, een jaar later.

De "Warsaw" demo's sluiten wel goed aan op deze EP en wel het beluisteren waard.

avatar van Flipman
4,5
The Warsaw Demo sluit hierop aan?? Vind je??

Nou, ja, beetje. Ja, wel, toch wel. Zeker als je Failures van deze EP beluistert, of Warsaw.
Mart schreef:
Het klinkt heel anders dan hun reguliere albums, zo zingt Curtis hier nog niet met zo'n zware stem en klinkt de muziek wat vrolijker.
Haha, de muziek wel, ja ! Alleen kun je dat van Ians teksten nooit zeggen, ook niet in vroeger stadia .

avatar van kaztor
4,0
No Love Lost = briljant!!

Kevin-Raphaëll
een vette EP

kaztor, geef u vette punten

avatar van kaztor
4,0
Dat worden er dan toch 4.
No Love Lost en Leaders Of Men zijn super, maar de andere nummers zijn toch van een iets minder niveau.

Kevin-Raphaëll
héél goed kaztor

avatar van Flipman
4,5
Warsaw dan?? Ik vind No Love Lost en Warsaw echt geweldig, Leaders of Men is ook goed, maar die luister ik minder, en Failures is een leuke punksong .

Stijn_Slayer
Deze heb ik op Substance staan.. Vooral het outro van Leaders of Men is ontiegelijk pakkend en mooi. Warsaw is een lekker opwekkend nummertje al hou ik normaal helemaal niet van punk.

3,5*

avatar van IllumSphere
3,0
Een heel leuk debuut EP die totaal anders klinkt dan de twee hoogtepunten in het korte bestaan van Joy Division. Toen ik dit album luisterde was ik bezig aan het zoeken wie dit nou precies zong, maar door een gebrek aan bronnen ga ik er maar van uit dat het Ian is. Waarom ik dit precies dacht was omdat we hier niet die bekende lage stem van Ian horen, maar een opgewekte Ian. Misschien ligt dit aan het feit dat Ian nog niet wist dat hij epilepsie had en hij nog niet echt bezig was met zware filosofie en daarom wat opgewekter was. Hier kunnen we duidelijk horen dat Joy Division begon als een reguliere punk band die in het straatje van de Sex Pistols hoorde. En dat ze fan waren van de Sex Pistols, zo getuigde hun eerste kennismaking bij een concert van de Sex Pistols. Maar gelukkig hebben ze hun eigen persoonlijkheid verder ontwikkeld.

Ik geef dit een album een drie en een half. Het klinkt leuk en goed, maar dit is niet echt het soort muziek van Joy Division waardoor ik me zo aangetrokken voel tot Joy Division. Nee, dat zijn meer de LP's van de band.

avatar van Arrie
Het wordt inderdaad gezongen door Ian Curtis. Zo begon ie inderdaad pas te zingen vanaf Unknown Pleasures, nog vóór zijn epilepsie. Was hun eerste kennismaking trouwens niet bij een concert van Lou Reed? Staat me iets van bij.

avatar van Slowgaze
3,5
Ik dacht te menen dat het om een concert van de Sex Pistols ging.

avatar van dazzler
4,0
De band wordt opgericht door Bernard Sumner en Peter Hook
die inderdaad op een concert van The Sex Pistols de smaak te pakken krijgen.

Zij contacteren drummer Tony Tabac en ene Ian Curtis om de groep te vervolledigen.
Die groep heet Stiff Kittens, maar gaat pas echt optreden als ze hun naam veranderen
in Warsaw. Steve Brotherdale vervangt Tony Tabac en de groep schrijft nu ook zelf songs.

Brotherdale is te horen op de 5 demo's die Warsaw opneemt
en die zijn terug te vinden als de vijf laatste tracks op deze cd release.
At a Later Date, Inside the Line, Gutz, The Kill en You're No Good for Me.

Die cd bevat verder ook het onuitgegeven album dat Joy Division (niet Warsaw)
in 1978 opnam voor RCA. De werktitel van dat album was wellicht Warsaw
en opnames hiervan hebben jaren als de Warsaw bootleg gecirculeerd.


De wispelturige Brotherdale wordt kort daarna ontslagen en vervangen
door Steve Morris, die Ian nog kent van zijn schoolverleden. Deze definitieve line-up
neemt in 1977 als Warsaw (naar de Bowie track Warsawa) An Ideal for Living op.

Bij het verschijnen van de in eigen beheer uitgebrachte 7" ep verandert
de groep haar naam definitief in Joy Division (zie door Sumner ontworpen hoes).
Een verwijzing naar de barakken waarin joodse vrouwen seksueel werden uitgebuit
door hun nazi kampbeulen (een wrange manier om niet meteen te moeten sterven).

Een citaat uit The House of Dolls (boek hierover) zit in de song No Love Lost.
Ook in Shadowplay zitten tekstflarden die naar dezelfde thematiek verwijzen.

Dus opgenomen als Warsaw en uitgebracht als Joy Division.
De 7" ep wordt een paar maanden later nog eens op 12" heruitgebracht.

Dat de stem van Ian Curtis hier nog anders klinkt is te wijten
aan verschillende factoren. De belabberde opnametechniek tijdens de sessies,
uiteraard zijn nog door punk geïnspireerde zangstijl, de snelheid van de nummers
en tenslotte ook de productie (Martin Hannett verzwaarde Ians stem soms bewust).

Dat laatste hoor je bijvoorbeeld ook in interviews, waar Ian een hoger stemtimbre heeft.

avatar van IllumSphere
3,0
Arrie schreef:
Het wordt inderdaad gezongen door Ian Curtis. Zo begon ie inderdaad pas te zingen vanaf Unknown Pleasures, nog vóór zijn epilepsie. Was hun eerste kennismaking trouwens niet bij een concert van Lou Reed? Staat me iets van bij.

Heb jij het over het Lou Reed concert in de Free Trade Hall ? Dan zul je wellicht de opmerking van Tony Wilson verward hebben met hun eerste kennismaking. Die opmerking werd gemaakt op het voorlaatste optreden van Joy Division. Een optreden die vroegtijdig werd stilgelegd door een rel in de zaal. Tony heeft Ian daar op aangesproken en gezegd dat er ook zoiets was gebeurd op dat Lou Reed concert in de Free Trade Hall.

Volgens de film Control weliswaar, maar aangezien die film heel hard leunt aan de realiteit kan dit best wel eens waar zijn.

bennerd
Lekkere EP die belange na niet het niveau haalt van de latere platen, maar wel een mooie introductie is van deze band. Alles klinkt hier nog als een doordeweekse punkrockband zonder het enorm deprimerende en beklemmende sfeertje errond (op instrumentaal vlak tenminste), maar ze wisten wel al degelijke songs te maken. Vooral Failures valt hier in positieve zin op. Joy Division-light, gebracht door Joy Division.

avatar van deric raven
Voor de liefhebbers, met Record Store Day op 19 april te krijgen.

avatar van ArnoldusK
4,0
Mag ik zeggen dat ik dit toffer vind dan de albums?
Ik denk het wel hè.
Ik vind dit toffer dan de albums.

avatar van dazzler
4,0
Joy Division tof vinden is een begin. An Ideal Beginning zelfs.

Nu nog de diepte in met Unknown Pleasures om Closer tot de essentie van het zijn door te dringen.

avatar van Chameleon Day
3,5
U zegt het, wij weten het.

avatar van BoyOnHeavenHill
3,5
Verleidelijk om hier de link met de Sex Pistols te maken, maar ik moet zelf eerder denken aan een ander bandje dat ook door de Pistols geïnspireerd werd, de Buzzcocks, waar Joy Division een tijdje het voorprogramma voor heeft verzorgd. Warsaw heeft zo'n heerlijk hoekig refrein met een lekkere akkoordenreeks, een mooi basloopje en een pakkende "tekst" (meer een "hook": "31G, 31G, 31G", maar dat bekt prima), en ik kan me voorstellen dat Pete Shelley daar een moord voor zou hebben gedaan. Wat Joy Division ook meer met de Buzzcocks dan met de Pistols gemeen heeft is een tekstuele insteek die meer op het persoonlijke en ingekeerde en minder op het agressieve en extraverte is gericht, hoewel Failures dan wel weer een stuk dichter bij de punkmentaliteit zit. Er zit voor mijn gevoel ook al veel eigens in met name de eerste twee nummers, en als geheel is dit best een serieuze voorstudie, hoewel ik aan de andere kant op basis van de totaliteit van deze vier nummer toch met geen mogelijkheid had kunnen voorspellen wat de (zeer nabije) toekomst zou gaan brengen.

Gast
geplaatst: vandaag om 14:27 uur

geplaatst: vandaag om 14:27 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.