De band wordt opgericht door Bernard Sumner en Peter Hook
die inderdaad op een concert van The Sex Pistols de smaak te pakken krijgen.
Zij contacteren drummer Tony Tabac en ene Ian Curtis om de groep te vervolledigen.
Die groep heet Stiff Kittens, maar gaat pas echt optreden als ze hun naam veranderen
in Warsaw. Steve Brotherdale vervangt Tony Tabac en de groep schrijft nu ook zelf songs.
Brotherdale is te horen op de 5 demo's die Warsaw opneemt
en die zijn terug te vinden als de vijf laatste tracks op
deze cd release.
At a Later Date, Inside the Line, Gutz, The Kill en You're No Good for Me.
Die cd bevat verder ook het onuitgegeven album dat Joy Division (niet Warsaw)
in 1978 opnam voor RCA. De werktitel van dat album was wellicht Warsaw
en opnames hiervan hebben jaren als de Warsaw bootleg gecirculeerd.
De wispelturige Brotherdale wordt kort daarna ontslagen en vervangen
door Steve Morris, die Ian nog kent van zijn schoolverleden. Deze definitieve line-up
neemt in 1977 als Warsaw (naar de Bowie track Warsawa) An Ideal for Living op.
Bij het verschijnen van de in eigen beheer uitgebrachte 7" ep verandert
de groep haar naam definitief in Joy Division (zie door Sumner ontworpen hoes).
Een verwijzing naar de barakken waarin joodse vrouwen seksueel werden uitgebuit
door hun nazi kampbeulen (een wrange manier om niet meteen te moeten sterven).
Een citaat uit The House of Dolls (boek hierover) zit in de song No Love Lost.
Ook in Shadowplay zitten tekstflarden die naar dezelfde thematiek verwijzen.
Dus opgenomen als Warsaw en uitgebracht als Joy Division.
De 7" ep wordt een paar maanden later nog eens op 12" heruitgebracht.
Dat de stem van Ian Curtis hier nog anders klinkt is te wijten
aan verschillende factoren. De belabberde opnametechniek tijdens de sessies,
uiteraard zijn nog door punk geïnspireerde zangstijl, de snelheid van de nummers
en tenslotte ook de productie (Martin Hannett verzwaarde Ians stem soms bewust).
Dat laatste hoor je bijvoorbeeld ook in interviews, waar Ian een hoger stemtimbre heeft.