The Birthday Party - Prayers on Fire (1981)

Het intro van opener Zoo-Music Girl doet me telkens weer denken aan de oude Peppers. Het rockt en funkt dat het een lieve lust is.
Ook bij Cry zijn het weer die funky gitaar ritmes die het hem doen. Daarnaast de opzwepende zang van Cave en zijn begeleiders en we hebben wederom een goed nummer te pakken.
Capers kan zo uit een of andere kroeg komen waar zee-lieden elkaar ontmoeten.
Bij Nick the Stripper moet ik een glimlach onderdrukken en Ho Ho is eigenlijk een typische Cave song zoals we gewend zijn. Het heeft ook zo'n kenmerkend jaren '80 geluid zoals ik die ook hoor bij bv de oudere albums van Echo & the Bunnymen.
Figure of Fun valt op door dat lekkere vette orgel-geluid en King Ink is gewoon een smerige, ruige rocker.
A Dead Song swingt en rockt, maar had iets meer kop en staart mogen hebben wat mij betreft.
Yard is een bezwerend nummer. Soms vind ik het een van de beste nummers op dit album en af en toe is het juist een skip moment.
Dull Day is dan weer een nummer waar ik wat minder mee heb. Categorie: 'er zat meer in, maar komt er niet uit' voor mijn gevoel. Iets te schetsmatig.
Just You and Me doet me dan weer denken aan het alternatieve werk waar Marc Almond begin jaren '80 ook mee aan kwam zetten. Prima nummer.
En oei dat intro van Blundertown, dat is toch heerlijk te horen. Het hele nummer bevalt me ook wel.
Afsluiter Kathy's Kisses is er dan weer eentje die niet tot mijn favorieten behoort, alhoewel ik ook hier momenten heb dat dit nummer me zeker weet te boeien.

Al met al een uitstekend album, maar ik geef toch nog altijd de voorkeur aan Nick Cave vanaf laten we zeggen Tender Prey.

Mooi geschreven

Ik hou hier echt van. Nick Cave is echt een held. Heerlijke teringherrie en prachtige ballads. Zowel zijn duivelse periode als zijn huidige christelijke werk is gewoon fantastisch.

'If there's one thing I desire, than that's to make love to my zoo-music girl'

Als ik dat hoor, sta ik alweer op de banken.

net iets minder geniaal dan Junkyard, maar lager dan 4* zal ik echt niet gaan!

Ik ook niet. Nog steeds HEERLIJK!!!!! En bijna helemaal zelf bedacht, als je het vergelijkt met de toenmalige indie-wave. De critici wisten werkelijk niet wat ze hiermee aanmoesten, maar nummers als Nick the stripper en King Ink staan nog als een huis (of liever: als een bordeel...).

NME beoordeelde deze plaat destijds als the best thing ever recorded. Zelf waren de jongens niet erg tevreden over het te gepolijste geluid. Hoe ze het wilde hebben bleek uit de opvolger. Ik was meteen onder invloed van deze orgie. Nick the stripper, King ink, Yard en Figure of fun ware toen mijn favorieten.
De nummers deden me op de een of andere manier aan Pere Ubu denken.

heb het album gekocht toen hij uitkwam , vond er niks aan , wat een kabaal , mijn vrouw ( juist getrouwd ) vroeg of die herrie uit mocht , nee ik vond het niks , maar later werd nick cave één van mijn grote favorieten !!!

(juist gescheiden) ??

nee , nee , maar het solowerk van de heer cave is opperbest , zelfs mijn vrouw die het niet veel van de vleermuis moet hebben vind z'n ballads wel mooi , ik had stiekem het titelnummer van abattoir blues op haar ipod gezet , en ze vond het een fantastisch nummer , het verstand komt met de jaren ,

maar nog altijd met dezelfde vrouw ( brenda ) getrouwd , natuurlijk haar veel les gegeven in muziek natuurlijk , vroeger hield ze van sinatra , ella fitzgerald en azna vour ,

nu gaat ze voor david sylvian, peter gabriel , zappa en ' spijtig genoeg ' zak sting

Ach, ik heb mijn vriendje moeten opvoeden, da's nog veel en veel moeilijker...