In twee maanden ben ik een enorme fan van The Tallest man on earth geworden, zijn album van dit jaar the wild hunt heb ik volgens Itunes ruim zeventig keer geluisterd. Die plaat vind ik werkelijk fantastisch! nu is er de ep (minialbum) Sometimes the blues is just a passing bird.
Vijf liedjes staan er maar op. Maar wat is ie weer mooi. Van het eerste nummer tot het laatse nummer boeit ie mij, en zorgt ie ervoor dat ik kippenvel krijg. Little River is een prachtige opener, en zet weer precies de goede toon, het werkelijk prachtige The Dreamer is misschien wel het mooiste liedje dat de 27 jarige Kristian Matsson ooit heeft geschreven. Het elektrische nummer grijpt je al naar de eerste luisterbeurt en laat je niet meer los. Like a wheel en Tangle in This trampled Wheat zijn gewoon goed. En afsluiter Thrown Right at me is zo lief, teder en ingetogen ingespeeld dat het nummer en zeer bijzondere sfeer heeft.
Deze ep staat vol met nummers die ook op The Wild Hunt hadden kunnen staan, en is een mooie toevoeging aan zijn liedjes.
Wat is het toch een fantastische muzikant!
van:
daanmuziek.blogspot