Bram Vermeulen - Rode Wijn (1988)

Hoort ongetwijfeld tot het beste werk uit de nederlandstalige muziekscene. Heel intiem, droefgeestig: Vermeulen openbaart zijn diepste zielenroerselen. De muzikale begeleiding is minimaal maar des te intens.
Komt het best tot zijn recht in beperkt gezelschap; een fles rode wijn volstaat!

RIP Bram

Dit is een van de beste cd's die ik in mijn collectie heb, ik ben behoorlijk verzot op de droge aanstekelijke liedjes van Bram Vermeulen. Hij vertelt vaak hetzelfde, en meestal zijn dat dingen die al te vaak zijn verteld, maar bij hem zit daar zo'n vuur achter en hij is zo overtuigend dat hij me elke keer weer meekrijgt. En iets als Klein liedje, daar val ik gewoon helemaal voor.

Hele mooie plaat. 'Vreemde Eend' is mijn favoriet, echt heel ontroerend. Ook het tango-achtige 'Wat is liefde?' is echt goed.

Hier nog een Bram fan. Heb hem heel vaak live aan het werk gezien, dat was altijd weer genieten. Een grote meneer was het!

En "Rode Wijn" is ongetwijfeld zijn beste album, maar ook "Vriend & Vijand" en "Dans Met Mij" zijn heel sterke albums!

Jammergenoeg was Bram wat miskend in zijn eigen land. Net als Stef Bos trouwens...

"Groter dan ik" is fe-no-me-naal!

Ja, ik heb dat ondervonden. Zijn overlijden kwam in de Nederlandse media amper aan bod. Bij ons in Vlaanderen daarentegen..

Mijn maag keerde om te zien hoe er enerzijds die massa histerie was rond André Hazes en Bram Vermeulen amper een vermelding kreeg. Begrijpe wie kan!!!!

Nederlandstalige albums lijden een ietwat zielig bestaan in mijn cd-kast. Die paar die ik in bezit heb zijn onderdeel van een kleine familie, zeker als je het gaat vergelijken met de grote Amerikaanse of Engelse broeders en zusters.
Maar soms dan leeft het weer even op en komen dat soort albums weer uit de schaduw tevoorschijn om even flink van het Nederlandse zonnetje te genieten. Dat moet snel gebeuren, want voor je het weet sta je weer in de grauwe schaduw. Het weer in de lage landen blijft immers grillig.
Boudewijn de Groot profiteert momenteel het meest van die zon. En zeg je Boudewijn dan zie je C-Moon al staan.
Per pm liet hij me weten content te zijn met mijn uibreiding van de discografie van Boudewijn de Groot.
Maar aangezien ik daar inmiddels alles van in bezit heb werd het tijd voor een nieuwe naam en Bram Vermeulen sprong me gelijk te binnen, want daar kende ik wel wat van, maar nog geen volledige albums.
C-Moon noemde wat titels waarvan Rode Wijn er eentje was. Ik keek naar mijn rode wijntje die me vergezelde bij het schrijven van stukjes voor deze site en dacht: 'die smaakt me meer dan goed, Rode Wijn van Bram moet de eerste gaan worden'.
En smaakt het goed die rode wijn van Bram Vermeulen?
Absoluut: mooie, warme nummers met ijzersterke teksten. Wat me voorlopig weerhoudt me aan te sluiten bij alle gulle gevers van 4,5* en 5* bij dit album is toch de stem van Vermeulen. Waar ik geniet van het warme geluid van die van de Groot, daar heb ik dat minder met het rasperige van Vermeulen (zie ook mijn vergelijking tussen de Doe Maar vedetten Ernst Jansz en Henny Vrienten).
Maar de tip is in elk geval aangekomen (en ik heb er Dans Met Mij gelijk ook bij gekocht). Daarvoor mijn dank.
Laten we hopen dat dat zonnetje boven mijn platenkast nog even blijft schijnen want voor je het weet sta ik weer Engelstalige nummers mee te zingen in huize aERo.

Beste Aerodynmaic: je doet me blozen, beste man

Ben blij dat de Rode Wijn je bevalt ....
Tja, dat rasperige stemgeluid van Vermeulen; je moet er wat aan wennen denk ik... eigenlijk heeft Vermeulen best ook wel een warme stem hoor ...

Bram heb ik zovele keren live mee mogen maken, en telkens was er veel bewondering en kippenvel mee gepaard als ie weer eens een prachtige bloemlezing uit eigen werk ten beste gaf. Jawel, eigen werk, want waar Boudewijn de Groot - om de vergelijking dan ook maar te maken - vaak put uit de (fantastische!) teksten van Lennaert Nijgh, en anderen, gaat het bij Bram zo goed als altijd om zijn eigen teksten...

Rode Wijn is misschien wel Bram's belangrijkste plaat, de bekendste ook. Zijn eerste belangrijke plaat als solo-artiest: na Neerlands Hoop in Bange Dagen (met Freek de Jonghe) en pop die ie maakte met 'Bram Vermeulen & de Toekomst' stond sinds het album "Bram Vermeulen" (1983) Vermeulen 'op eigen benen'....

Hoogtepunten op "Rode Wijn":

Rode Wijn
Wat Is Liefde?
Vreemde Eend
Klein Liedje
Verlangen
De Steen
Verlegen

Erh... ja... bijna alles dus

De grote doorbraak plaat in België, en vanaf dat moment kon Bram in Vlaanderen niets verkeerds meer doen, waarvoor ik zo blij ben.

Want in eigen land is hij nooit geheel naar waarde geschat, neen, het leek of iedereen hem niet eens voor vol wou aanzien en zijn oude kompaan Freek de Jonge steeds op handen gedragen werd.

Op deze plaat weet Bram ons met héél veel mooie liedjes vol diepgang te verrassen.

Willem II is zo verschrikkelijk uit het leven gegrepen...

Ik geef dit met plezier de maximale score, dit is een topalbum

Eeuwig respect en :

5 *****

Lang heb ik minachtend gedaan tegen Nederlandstalige muziek, maar nu ik dit cd'tje nog eens opgezet heb... mijn vader hield van hem en als kind heb ik zo vaak meegeluisterd, ik ben er bijna mee opgegroeid, nu nog kan ik al zijn teksten moeiteloos meelippen. Nu ben ik zestien en ben ik op het punt gekomen dat ik zijn teksten tenminste begrijp .

Ik hoorde een paar jaar geleden dat Bram optrad in de kerk van Herent, de gemeente waar ik woon. Ongeveer een week voor het optreden stond in de krant dat de man gestorven was. Een zeer droef moment, want zoals al gezegd: deze man was live schitterend. Mijn vader kon er van meespreken, hij was overdonderd van een akoestische performance in het Leuvense cultureel centrum.

Zoveel prachtnummers, zoveel schitterende teksten. Ik kan het niet lang genoeg blijven herhalen.

Het begint allemaal heel melancholisch met een piano en het nummer Rode wijn. maar helaas....Tekstueel vind ik het allemaal teveel gezochte diepgang. Er is teveel nagedacht. Te intellectueel. En muzikaal is het allemaal wat saai. Bram verteld verhaaltjes met een ietwat zeurderige stem en dat wordt dan een beetje muzikaal ondersteund. De meeste nummers duren me te lang. ik heb hier niet het geduld voor.

Ik vind dit eigenlijk de minst 'intellectuele' cd van Bram Vermeulen De Steen en Verlangen, daar kan ik me nog wel bij voorstellen dat het wat minder diepzinnig mag, maar de rest? Er staan erg mooie verhalen op - Rode Wijn, Vreemde Eend, Willem II, Verlegen - waarin wat zielige maar erg mooie personages geschetst worden op een eenvoudige, voor mij zeer ontroerende manier. En dan heb je ook de 'lossere' nummers, meestal over de liefde: Klein Liedje, Tot in de eeuwigheid, Wat is liefde - die ik juist erg toegankelijk vind.

Willem II is het mooiste en ontroerendste liedje dat ik van hem ken, prachtig.