“Ship Ahoy!”
Wat moet je in hemelsnaam vertellen over dit pakket met drie albums vol met instrumentale muziek? Dat Frank Zappa een fantastische gitarist is? Alsof ik dat ondertussen al niet wist na de dertig vorige albums. Ik volg de route volgens deze website:
FZ discography - globalia.net. Heel intensief of aandachtig volg ik dit album nooit, er zijn geen teksten, er zijn geen catchy songs en ik wil geen punthoofd krijgen. Meestal doe ik dan een beetje het huishouden in orde of lees ik in een tijdschrift of krant of kijk ik gewoon naar het volk dat op straat passeert. Weinig meeuwen vandaag.
Op album één, Shut Up 'N Play Yer Guitar, eist het titelnummer het meest mijn aandacht op. Het is een gitaarsolo afkomstig van Inca Roads. De gitaarsolo in Treacherous Creatures vind ik ook geslaagd. Heavy Duty Judy is mijn nummer drie.
Op album twee, Shut Up 'N Play Yer Guitar Some More, bevat het titelnummer opnieuw een gitaarsolo van Inca Roads. Tof is ook het effect in Ship Ahoy. Hierop is mijn favoriet echter The Deathless Horsie: drummer Vinnie Colaiuta doet het opnieuw schitterend.
Op album drie, Return Of The Son Of Shut Up 'N Play Yer Guitar, bevat het titelnummer zowaar opnieuw een gitaarsolo van Inca Roads, wie had dat kunnen denken? Ahem. Canard du Jour is het verrassendste stukje muziek, met Frank Zappa op bouzouki.
Technisch uitstekend, met veel gevoel gespeeld en/of geïmproviseerd. Je moet het maar doen, je moet het maar kunnen. Niet zo verteerbaar als zijn eerdere albums, maar daarom niet minder genietbaar voor de gitaarliefhebber.