menu

Destroyer - Kaputt (2011)

mijn stem
3,90 (323)
323 stemmen

Canada
Pop / Rock
Label: Merge

  1. Chinatown (3:49)
  2. Blue Eyes (4:07)
  3. Savage Night at the Opera (4:23)
  4. Suicide Demo for Kara Walker (8:25)
  5. Poor in Love (3:26)
  6. Kaputt (6:17)
  7. Downtown (3:51)
  8. Song for America (4:28)
  9. The Laziest River * (19:57)
  10. Bay of Pigs (Detail) (11:19)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 50:05 (1:10:02)
zoeken in:
avatar van Rhythm & Poetry
4,0
Klinkt wel aardig deze rustgevende muziek. Hoogtepunten blijven, op Suicide Demo for Kara Walker na, uit maar dat is geen probleem. Er wordt een constant goed niveau gehaald door Destroyer. Wel krijg ik het idee dat er meer had ingezeten. Jammer.

4,0
Bay of Pigs vind ik anders een fantastisch nummer. Veel poetischer gaat muziek in 2011 niet worden (ook al komt het nummer natuurlijk eigenlijk al van een EP uit 2009).

Sowieso een erg mooie Destroyer weer, waarmee Dan Bejar een compleet andere stijl uit z'n hoge hoed tovert. Een soort ambient-electro soft-rock. Zelfs de cheesy saxofoon op de achtergrond klinkt goed!

avatar van Yamato
4,0
Titeltrack is fenomenabel. Ongelooflijk dat die nog niet is genoemd. De rest ken ik niet maar zodra het album in de schappen ligt ga ik het zeker beluisteren.

4,0
123 stemmen en 7 pagina's vol commentaar op het nieuwe album van White Lies.

Drie magere berichtjes en 22 votes voor dit kleine popmeesterwerkje.

I don't get it.

avatar van Yamato
4,0
Ondertussen geheel beluisterd en ik vond het een zeer prettige ervaring. Heerlijke muziek voor tijdens het leren. Het klinkt allemaal best gladjes maar dat maakt het album er zeker niet minder op, in tegendeel. Deze ga ik nog vaak draaien verwacht ik.

avatar van Don Cappuccino
4,0
obsessed schreef:
123 stemmen en 7 pagina's vol commentaar op het nieuwe album van White Lies.

Drie magere berichtjes en 22 votes voor dit kleine popmeesterwerkje.

I don't get it.


Ik ook niet hoor. Deze is vele malen beter dan de nieuwe van White Lies. Heerlijke, dromerige muziek met lekkere saxofoon erbij en de zang is ook erg goed. Mooi! 4 sterren.

khonnor
et voila, de volle mep voor het eerste echte masterpiece van 2011! lekker kitscherige en lekker slicke pop met fameuze smooth jazz invloeden

en ja, in zekere zin is de overdreven aandacht voor een bende opportunistische non-talenten als white lies een beetje onrechtvaardig. maar, in zekere zin is het grote publiek ook een beetje dom....

avatar van Yamato
4,0
Om White Lies nou meteen als non-talenten af te schilderen gaat wel ver. Hun eerste album vond ik echt een prettig plaatje. Daar wil ik wel bij aantekenen dat ik hun tweede album inderdaad waardeloos vind en dat dit daarbij vergeleken inderdaad een masterpiece is.

khonnor
soites, white lies is vooral overbodig en een tikje opportunistisch. je gaat mij niet vertellen dat een bandje dat eerst fear of flying heet en geen succes heeft, plots zijn naam verandert naar white lies en zijn stijl wijzigt richting de op dat moment zo populaire mix van pseudo-post-punk, new wave en synth-pop om enige andere reden dan te trachten zoveel mogelijk plaatjes te verkopen en zo populair mogelijk te worden....

tja, en ik ben nu eenmaal lichtekes allergisch voor pipo's die alles in hun leven doen met dollartekentjes in hun ogen.

ot: deze plaat doet me ook een klein beetje denken aan gayngs' relayted uit 2010, vooral omwille van de smoothe sfeer, de sexy sax en het overwegend lage tempo

avatar van Koenr
4,0
Ik was na het licht tegenvallende Trouble in Dreams een beetje bang dat Bejar z'n winning streak voorbij was, maar gelukkig bewijst hij hier keihard het tegendeel. Kruipt de afgelopen dagen langzaam richting de 4,5*, en daarmee misschien wel z'n allerbeste tot nu toe.

En inderdaad, zelfs de sleazy saxofoontjes werken perfect.

avatar van Yamato
4,0
khonnor schreef:
soites, white lies is vooral overbodig en een tikje opportunistisch. je gaat mij niet vertellen dat een bandje dat eerst fear of flying heet en geen succes heeft, plots zijn naam verandert naar white lies en zijn stijl wijzigt richting de op dat moment zo populaire mix van pseudo-post-punk, new wave en synth-pop om enige andere reden dan te trachten zoveel mogelijk plaatjes te verkopen en zo populair mogelijk te worden....


Goh, dat wist ik helemaal niet. Dat riekt wel naar opportunisme inderdaad.

khonnor schreef:
ot: deze plaat doet me ook een klein beetje denken aan gayngs' relayted uit 2010, vooral omwille van de smoothe sfeer, de sexy sax en het overwegend lage tempo


Nu je het zegt. Heeft er inderdaad wel wat van weg.

avatar van OmeWillem
5,0
De band Destroyer kende ik eigenlijk alleen van het album This Night uit 2002. Een matig plaatje, zo kan ik mij herinneren. Dit album bevalt me veel beter. Beetje soft-rock album zoals Gayngs vorig jaar ook al heel verfrissend bracht. Ik zal deze ongetwijfeld meer draaien dan die plaat uit 2002.

avatar van sydbarrett
4,0
soft-rock

avatar van de_nis_
4,0
Ik vind het begin echt ijzersterk, later zakt het wat in.
Al met al maken ze een prachtig melancholisch gevoel in mij los.

avatar van Yamato
4,0
Grappig, ik vind Bay of Pigs juist één van de hoogtepunten.

avatar van lost in music
5,0
Wat een schitterende cd weer van Dan Bejar's Destroyer!

Heb hem sinds eergisteren ondertussen een keer of 4 beluisterd en ik vind hem werkelijk een juweeltje.

Relaxte dromerige popmuziek perfect uitgevoerd met die heerlijke kenmerkende stem van Bejar. De dame die zo nu en dan de 2e stem zingt doet dat heel mooi.

De instrumenten zijn prachtig helder opgenomen en die gitaarlijntjes zijn zo nu en dan werkelijk fantastisch.

Het geluid van de muziek doet denken aan de muziek van begin jaren 80 maar de composities zijn complexer denk ik. En de teksten zijn mooi. Kan je over nadenken en je kan er als je wilt zeker in doorgraven en er meer over te weten komen.

Voor mij direct al een 4,5.

Laat de lente maar beginnen! Met deze cd is die al een klein beetje dichterbij gekomen.

avatar van remmer
Heerlijk album. Aanvankelijk is de pornojazzkitschsound nog een obstakel, maar eenmaal je dat overwonnen hebt en de muziek als een geheel omarmt is het behoorlijk verslavend spul.

Dit album gaat nog vaak gedraaid worden ten huize remmer.

avatar van De-noir
4,5
Ben er nog altijd niet over uit waar die zanger me aan doet denken... Een bandje uit de jaren tachtig, meer wil er nog niet echt doordringen.

Zeer relaxed plaatje overigens!

Nihilisme
Ben er nog niet kapot van (hihi), geef mij maar Rubies of Trouble in Dreams.

avatar van de_nis_
4,0
Yamato schreef:
Grappig, ik vind Bay of Pigs juist één van de hoogtepunten.


Dat is ook waar.

4,0
Doet me af en toe aan The Pet Shop Boys denken, fijn plaatje. Overigens heb ik totaal geen problemen met eventuele 'kitscherigheid'. Heerlijke melodieën, rustgevend en elk nummer is de moeite waard.

4,5
Bay of Pigs, wat een geweldig nummer


avatar van Rhythm & Poetry
4,0
De sfeer dat dit album uitstraalt begint me steeds meer te bevallen. Stoor me echter nog steeds wat aan de kitscherigheid zo nu en dan, hoewel ik een beetje ergernis in de muziek nooit zo heel erg vind. Ga dit met een halfje verhogen, heb stiekem al best vaak Kaputt opgezet.

avatar van AOVV
3,0
Ik heb een review over deze plaat gelezen, waarin stond geschreven dat het een plaat is die je de tijd moet geven, die je mettertijd steeds meer en meer gaat waarderen. Ik heb 'Kaputt' nog maar één keer beluisterd, en ik vind het best een goeie plaat. Het is wel nog wat vroeg om een echt oordeel te vellen, maar dat wordt ongetwijfeld positief!

avatar van Frejarius
4,0
Ik kan er over meespreken, ben al van 3,0 naar 3,5 gegaan en ik zit momenteel al op 4,0.

avatar van KampF
4,5
Suicide Demo for Kara Walker is ook een episch nummer. Mooi trompetje op het eind

avatar van Rhythm & Poetry
4,0
Meest gedraaide plaat van 2011 tot nu toe, wat ik eerst nog zag als kitsch weet me nu te betoveren. Instrumentaties zijn simpelweg hemels en laten je heerlijk wegdromen, terwijl de zang voor eenzelfde effect weet te zorgen door de dromerigheid.

Dikkop
Ik merk ook dat dit een plaat is die enkele luisterbeurten nodig heeft.

Dromerige muziek spreekt me meestal aan. Dan Bejar is hier duidelijk goed in. Heerlijke saxofoon en trompetten en vocals die me in het begin ergerden. Nu vind ik ze iets hebben. Van "kitcherigheid" heb ik hier geen last. Het titelnummer is voor mij op dit moment het hoogtepunt van het album. Dat elektronisch loopje en die saxofoon ! Deze plaat zal ik nog een paar keren opleggen vooraleer ik hem beoordeel.

avatar van jellecomicgek72
3,0
Klinkt zeker wel aardig dit, maar ben d'r nog niet echt kapot van..

Gast
geplaatst: vandaag om 11:19 uur

geplaatst: vandaag om 11:19 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.