Dat Stratovarius het prima zonder Timo Tolkki kan bewees de band met Polaris. De huidige bezetting doet het goed want nu is er Elysium. Wat mij betreft is dit zeker een van de betere albums van de band. Er lag minder druk op wat uitmondde tot een ouderwets gaaf Stratovarius album zonder gedateerd te klinken. Het eerste wat op valt is dat de productie erg mooi is. Alle bandleden komen goed tot hun recht. Toesenist Jens Johanssen bepaald grotendeelds de sound, erg? Nee want dit wordt weer erg mooi aangevuld door gitarist Matias Kupiainen. Ook de ritme sessie is om U tegen te zeggen. Wat drumt Jorg Michael toch strak! Lauri Porra ondersteund dit weer prima, maar heeft ook zo zijn inbreng. Timo Kotipelto doet gewoon waar hij goed in is. Misschien dat zijn zang een discussie punt blijft, maar het past er nog steeds prima bij.
De songs zelf zijn mooi afwisseld. De single en tevens album opener Darkest Hours zet meteen de toon van het album. Melodieus, catchy, mooie zanglijnen, om maar een paar worden te noemen. De spelvreugde is goed te horen en dat is wel eens anders geweest.
Verder zijn o.a. Under Flaming skies en Event Horizon Stratonummers zoals we gewent zijn.
Mijn persoonlijke favoriet is Lifetime in a Moment is vanwege de dreigende sfeer in het nummer. Move the Mountain is een prachtige ballad waar ik kippenvel van krijg. Het album wordt afgesloten met het titel nummer, een epic van ruim 18 minuten. Erg afwisselend zodat je boeiend blijft luisteren.
Al met al is Elysium een album die hoog scoort in de lange discografie van de band. Een album waar de band trots op mag zijn!
Overigens is het album te verkrijgen als dubbeld cd in een zeer mooi verpakking, aanrader!