The Smiths - Louder Than Bombs (1987)

Ik wil The Smiths beter leren kennen, ik heb The Queen Is Dead al.
Ik wil niet alle cd's los kopen, dat wordt te duur.
Alleen The Smiths hebben zoveel verzamelalbums dat ik niet weet welke ik moet nemen. Ik wil graag de verzamelcd hebben die het beste een beeld geeft van het werk van The Smiths. Welke raden jullie mij aan?

Binnenkort verschijnt de dubbele verzamelaar "The Sound of the Smiths" die zeer goed is samengesteld en aan te raden voor wie nog niets van the Smiths heeft.

Hij krijgt in ieder geval een halve punt al meer.

Deze.

bestaan die mensen?

(even los van de groep mensen die bewust niks van Smiths hebben)

Ik raad je hatful of hollow (1984) aan. Ik moet hierbij wel eerlijk aangeven dat dit advies is ingegeven door mijn eigen voorkeur voor de beginjaren van deze band. Hun muziek was toen ijzersterk vanwege de eenvoud ervan.

Hatful of Hallow is een heerlijke cd, maar geeft geen goed beeld van de band in totaal. Singles bevat alle singles in juiste volgorde (op There Is a Light That Never Goes Out na, die staat achteraan niet op zijn plaats maar toch weer wel), en geeft een perfect van de ontwikkeling die The Smiths doormaakte. Daarbij zijn het ook gewoon allemaal geniale liedjes, dus dat zit wel goed.
Blijft natuurlijk over; jammer dat je al die andere nummers op die 3 andere fantastische albums moet missen (The Smiths, Meat Is Murder en Strangeways, Here We Come), en de andere nummers op die halve verzamelaars (Louder Than Bombs/The World Won't Listen, Hatful of Hollow).

Maar als je echt maar een verzamelaar wilt die een goed beeld geeft van al het werk van The Smiths, moet je echt voor Singles gaan. Geen elke verzamelaar doet zijn werk beter dan Singles..

Ik dacht dat ik aan de 4 reguliere albums wel genoeg had van de Smiths, maar echt niet. Hier staan veel goede tracks op wel veel gelijk met hatful of hollow, maar deze heeft toch iets meer dat niet op de reguliere staat.

72 magische minuten.

maar wat dacht je van The World Won`t Listen ?

die is voor mij beter dan Hatful of Hollow en Louder Than Bombs, al zijn ze allemaal aan e raden.


The Smiths - The World Won't Listen (1987)

Ergens in de jaren '80 was er in de avonduren een special rondom The Smiths en dan vooral Morrissey op hilversum 3.
Er werden veel fans geinterviewd en hierbij kwam vooral het devote karakter naar voren die zij hadden ten aanzien van hun idool.
Dit fascineerde mij enorm. Dat niet alleen: hun singles deden dat ook. Toch wachtte ik nog tot 1987 om tot aanschaf over te gaan van 2 verzamelaars: allereerst The World Won't Listen en snel daarna dit Louder Than Bombs.
De cover van dit album, bedacht door Morrissey, wist mijn aandacht wel te vangen. Shelagh Delaney staat hier op afgebeeld. Delaney maakte furore met haar stuk A Taste of Honey. Het inspireerde Morrissey om het nummer This Night Has Opened My Eyes over haar te schrijven dat op deze verzamelaar te vinden is als Peel Session uit 1983.
En daarmee kom ik gelijk bij het bijzondere aan mijn waardering voor dit album: het gaat hier inderdaad om een verzamelaar met o.a. b-kantjes en schitterende singles als Sheila Take a Bow, Panic of Ask, allen behorend tot mijn favoriete nummers van The Smiths. Het staat op moment van schrijven in mijn top 10 en eigenlijk wil ik daar geen verzamelaars in hebben staan, maar kan je dit album eigenlijk wel als verzamelaar zien? Het merendeel van de nummers is nergens anders op terug te vinden behalve op...... verzamelaars......tja......
Ik had ook kunnen kiezen voor het album Strangeways Here We Come, maar op Louder Than Bombs staan echt zoveel favoriete nummers dat ik er echt niet aan voorbij kon gaan. Misschien dat Strangeways later nog een plaatsje krijgt in mijn top 10 en dan ruil ik deze twee wel weer om.
Het plaatsen in mijn top 10 kwam mede door het besef dat dit bandje een behoorlijk stempel heeft gedrukt op mijn ontwikkeling richting de wat betere muziek die niet vaak in de top 40 te vinden is (ook al gaat dit voor The Smiths niet helemaal op natuurlijk want die scoorden zeker in de UK toch aardig wat hits). Al heel wat jaren is deze band zichtbaar gebleven in mijn muzikale blikveld zonder ze echt uit het oog/oor te verliezen.
Pakkende nummers verpakt in scherpe randjes muziek en sterke teksten en dat dames en heren zijn dan vaak 'gewoon maar' b-kantjes!
Ik kan er geen genoeg van krijgen en dan mag de absolute lofzang op wat 'slechts' een verzamelaar is best gedaan worden. Verzamelaar ja, maar wat voor eentje: een grandioze collectie liedjes waar ik van ben gaan houden en die me al heel wat jaartjes begeleiden in mijn muzikale leventje. Liedjes die me terug doen denken aan die rare tienerjaren, donkere tienerjaren met de angst voor 'de bom' die alom heerste, angst voor werkloosheid maar wel angst die mij als tiener niet echt wist te bereiken simpelweg omdat je als tiener nu eenmaal andere sores aan je hoofd hebt:
Because if it's not Love Then it's the Bomb, the Bomb, the Bomb, the Bomb, the Bomb, the Bomb, the Bomb That will bring us together.
En zo is het maar net: tiener aERo is allang geen tiener meer en de jaren '80 zijn al dik voorbij maar dit liedje blijft voor altijd bestaan en dan is het heerlijk meezingen tijdens een concert van de inmiddels ook niet meer zo piepjonge Morrissey tijdens zijn optreden in Rotterdam zaterdag 6 juni jl. en ook als het door de speakers galmt blijf ik er niet stil bij zitten net als bij de overige 23 nummers. Het blijft een wonderlijk bandje met wonderlijke liedjes en daarom zal dit album altijd wel tot mijn grote favorieten behoren!

World won't listen heeft alleen money changes everything, Louder than bombs is veel beter, hoewel het veel gelijkenissen heeft, maar ik mis op wwl weer een nummer als back to the old house.

Hmm stiekem vind ik deze beter dan The Queen is Dead

Dat is hij ook.

Dit is de mooiste, langste en beste plaat van The Smiths. Diverse singles afgewisseld met album tracks en (toen) nieuwe nummers. Een mix van herkenbare nummers en onbekende mooie, soms acoustische nummers.

"Sixteen, clumsy and shy..." Oh, wat was deze muziek toch relevant in mijn leven een jaar of 3, 4 geleden. Nu nog steeds een fantastische compilatie. Niet elk nummer is even goed, maar zoveel pakkende teksten, zoveel ingenieuze gitaarloopjes... Geweldig. Heaven Knows I'm Miserable Now is trouwens zonder twijfel mijn favoriete dronkenbui-liedje. Zo treffend om een uur of 5 zondagochtend als je naar huis zwalkt.

Grandioze verzamelaar van een van de meest invloedrijke bands van de jaren 80 in mijn ogen.
Dit is een verzamelplaat van nummers van de albums Hatful Of Hollow & The World Won"t Listen welke ik nog beide op vinyl in mijn platenkast heb staan.
Eigenlijk staan hier alleen maar steengoede nummers op en komt de gouden combinatie Morrissey / Marr tot volle wasdom.
Het wentelen van Morrissey in zijn zelfbeklag,de inderdaad pakkende teksten en dito gitaarloopjes maken dit tot een unieke band.
Vooral Heaven Knows I"m Miserable Now, Unlovable, Half A Person & Wiliam It Was Really Nothing zijn zowel muzikaal als tekstueel onovertroffen.

Wat een band. Als alle b-kantjes al even goed zijn als de a's dan weet je het wel, denk ik.

Als je de 4 reguliere albums The Smiths en deze compilatie koopt heb je alles van deze band zonder overlapping. Hier staan alle singles die niet op de reguliere albums zijn verschenen samen met de B-kanten. Daar zitten ook nog verschillende parels tussen zoals Sheila Take a Bow, Heaven Knows I'm Miserable Now, Ask en uiteraard Panic. The Smiths waren meester in pure, pakkende popsongs met een scherp randje.

Let wel op: koop je de remasters van de vier reguliere albums en Louder Than Bombs,
dan zal je How Soon Is Now moeten missen. Die stond als bonustrack op de orginele cd
van Meat Is Murder, maar is weer weggelaten op de remaster en staat dus ook niet op Louder.

Moet je toch weer Hatful of Hollow ernaast gaan leggen. Damned record companies.

How Soon Is Now? is wat mij betreft wel het mooiste nummer van The Smiths ooit gemaakt.
Geen remaster voor mij dus.
Gelukkig heb ik Hatful Of Hollow en Meat Is Murder inclusief How Soon in de kast staan.
Mooiste nummer op deze Louder Than Bombs vind ik Heaven Knows I"m Miserable Now.

Jeetje. .. het houdt niet op... naast de reguliere platen zijn enkele verzamelaars ook nog heel erg de moeite waard. Dit is wel hun leukste wat dat betreft. Wat een pareltjes zijn sommige niet reguliere album Tracks zeg.

Die gasten hebben in korte tijd echt een prestatie neergezet met het creëren van een stel fantastische songs.

En eigenlijk is het ook niet echt een verzamelaar zoals je ze altijd rond kerst altijd aantreft. Het zijn nummers die veelal niet op reguliere albums staan. Voor mij is dit dan ook een volwaardig album en ja..... in mijn top 10 want mijn favoriet

En een halfje erop tot aan de top! 5 volle sterren voor dit album.

Staat op hoge rotatie in Huize Lennon, en wordt alleen nog maar leuker. Zo leuk dat ik Thriller van Jackson uit mijn top 10 gooi, zodat er ruimte is voor deze plaat!

Jammer dat ik niet hoger dan 5 kan geven.....

Zo is dat: ook al lang in mijn top 10 en daar hoort ie

Louder Than Bombs is een beetje de Smiths variant van 'Past Masters' van The Beatles. Een dubbel-album vol met non-album singles en hun b-kanten, in eerste instantie uitgebracht voor de US-markt (de UK kreeg enkele weken daarvoor het album The World Won't Listen).

De oorspronkelijke Side One en Side Two van deze plaat (de eerste 12 nummers) zijn werkelijk fabuleus. Tussen de singles en hun b-kantjes zit zo weinig kwaliteitsverschil dat ik alleen verschil hoorde omdat ik de A-kanten al kende van verzamelaar Singles, mijn eerste kennismaking met de band (waar de nummers 'Sheila', 'Shoplifters', 'Panic', 'Shakespeare's Sister', 'William', 'Miserable Now' en 'Hand in Glove' op staan die ik allemaal erg goed vind).

Zo snap ik absoluut niet dat de geweldige opener 'Is It Really So Strange?' (van een John Peel-sessie uit 1986) niet gewoon een A-kant was. 'Sweet and Tender Hooligan' (van dezelfde John Peel-sessie) rockt er lekker op los al is het nummer niet singlewaardig, maar wel erg lekker. 'Half a Person' en het stevig rockende 'London' waren beiden de B-kanten van 'Shoplifters of the World Unite' maar hadden het verdiend om minimaal dubbele A-kant te zijn. 'Half a Person' hoort voor mij absoluut tot de beste nummers van de band.

'Girl Afraid' is een mooi compact nummer, dat een prima albumtrack was geweest dus prima fungeert als B-kant. 'You Just Haven't Earned It Yet, Baby' had een single moeten zijn, maar werd uiteindelijk gecanceld, er werd gekozen voor 'Shoplifters of the World Unite'. Een begrijpelijke keuze achteraf gezien, al is het wel een erg lekker nummer.

Vanaf Side Three van het oorspronkelijke album zijn het bijna alleen nog maar B-kanten, maar begint het ook wat minder te worden. 'Golden Lights' vind ik echt een vreselijk nummer (gelukkig is het een cover), 'Oscillate Wildly' is een prima instrumentaaltje, maar 'These Things Take Time' had wel een A-kant verdiend. Het nummer doet me qua gitaarspel erg aan Peter Buck van R.E.M. denken. 'Rubber Ring' is een prima nummer en had niet misstaan als albumtrack en 'Back to the Old House' is een sfeervolle ballad.

Side Four begint met de single versie van 'Hand in Glove', wat de eerste (geweldige) single van de band was, gevolgt door het mooie 'Stretch Out and Wait' en 'Please, Please, Please, Let Me Get What I Want' dat prima albumtracks waren geweest. 'This Night Has Opened My Eyes' was al te vinden op Hatful of Hollow. Kant 4 sluit af met 'Unloveable' en de pianoballad 'Asleep'. Op deze albumkant mis ik de goede riffs van Marr en is de overall sfeer wat neerslachtig. Ik vind het (mede daarom) ook vreemd dat ze kant 2, 3 en 4 niet wat meer gemixt hebben.

Als geheel is Louder Than Bombs een welkome aanvulling op de vier studioalbums van The Smiths, al overlapt het (begrijpelijk) veel met de UK-tegenhanger The World Won't Listen. Maar ondanks toch wat mindere B-kanten als geheel wel 4* waard.

Wat is dit toch een goede verzamelaar. Zelfs als je de studioalbums hebt, is dit zeer de moeite waard.

Ik heb deze pas heel laat aangeschaft.
The World Won't Listen was mijn eerste album van The Smiths, en daarbij zitten veel overlappingen.
Louder Than Bombs is wel completer.

Ik ben beperkt bekend met het werk van The Smiths, maar dit album bevalt mij prima. Misschien toch maar eens meer tijd inruimen om hun oeuvre te beluisteren.