Scorpions - Lovedrive (1979)

Heerlijk album! maar dat is hierboven al meermalen voorbij gekomen. Coast to coast, lovedrive, holiday, Always somewhere ........ allemaal klassiekers! Jammer dat het album maar 8 nummers telt, hadden er wel meer mogen zijn

Qua songstructuren zit er eigenlijk niet eens zoveel verschil in de Uli periode hiervoor en deze start van Mathias als lead gitarist. Alleen zijn de riffs wat vetter aangezet en wordt niet elk gaatje als een malle dicht gesoleerd. Het is misschien niet zo over de top als Malmsteen later deed, maar die gedachte kwam wel in me op. Als vergelijk neem ik even Catch Your Train van Virgin Killer en Another peace of Meat van deze Lovedrive. Bij de eerstgenoemde hoor je amper de riff tussen het gesoleer door en had met alleen de solo op driekwart van het nummer minstens zoveel impact gehad als another peace of meat. Dat wil niet zeggen dat Jabs niet kan soleren maar hij stelt zich veel meer in dienst van de song. En dat werkt best bevrijdend. Ik zie dit album dan ook als de nieuwe weg die Scorpions is ingeslagen, een commercieel zeer succesvolle ook nog eens.

By the way: heeft de schrijver van de A-team theme song nog royalties afgedragen aan de schrijver van de titelsong van dit album?

Het is niet exact hetzelfde. Maar ik moet er ook altijd aan denken als ik het hoor.

Als ik de zanglijn in de de strofe van For the Kingdom (Unisonic) hoor moet ik altijd aan Is There Anybody There? denken.

Jemig, op de lettergreep nauwkeurig inderdaad.

Slechts 2 bonustracks, op de CD althans. Cause I Love you is wel een aardig deuntje maar het is slechts een demoversie en kan wel wat beter productiewerk en finetuning gebruiken. Ook een demo is de extended versie (09:34) van Holiday . De demo hoor je in de wat kalere productie maar de extension zit m in de lange solo...zo puur, erg mooi, van Michael Schenker (neem ik aan).

Eindelijk weg met Roth. Nu pas kan de band in volle glorie schitteren. Zijn naam is lang niet zo bekend als die van broertje Michael maar ik schat Rudolf Schenker hoger in. Als gitarist en zeker als songschrijver. Lovedrive is een knap gevarieerd geheel met een echt overheerlijk gitaargeluid. En Klaus Meine zingt beter dan ooit

96/100

Voorzien van een kwaliteitsproductie van Dieter Dierks en degelijk songmateriaal waar niets op aan te merken valt, beschouw ik dit album als Scorpions' beste. De variatie in stijlen spreekt me enorm aan en het is hier moeilijk favorieten kiezen. De ballades zijn op en top, de rockers dik in orde en er is sprake van één van de beste instrumentals die ik gehoord heb. Het prachtige Is There Anybody There? is dan weer een geval apart. Eigenlijk vind ik het titelnummer nog het minste, wellicht dat enige 'hitsigheid' mij opbreekt maar daar zijn het de Scorpions voor. Heb nog even op de gastbijdrage van Michael Schenker gelet en het is weer smullen van zijn gitaarspel, al heb ik Matthias Jabs ook wel hoog zitten. Als er sprake van is dat Lovedrive overgewaardeerd wordt, werk ik daar gaarne aan mee. Draai nu de LP en heb zo'n oude CD met gecensureerde hoes.

Mathias Jabs speelt niet op Another Peace of Meat. Deze solo wordt gespeeld door Michael Schenker. Hij doet ook nog mee op Lovedrive en Coast to Coast. De rest van de sologitaar op de LP is Mathias Jabs.

Ik vind dit album samen met de twee opvolgers de best geproduceerde hardrockplaten uit die tijd. En later misschien ook nooit geëvenaard. Het geluid van de gitaren is echt hemels.

En dan wat nummers betreft dat heerlijke contrast, met keiharde rockers als Can't Get Enough en Another Piece of Meat naast de mooie ballads Always Somewhere en Holiday.

6 of the best Scorpions songs, as chosen by Dave Mustaine | Louder
Dave (on tour met Meine & co destijds) bevestigt wat Kronos meldt; Geen Scorpions album klinkt slecht ( bij Lovedrive) .

Knap album. De populariteit begrijp ik ook compleet verder, aangezien het materiaal wederom goed aanstekelijk is en het musiceren kwalitatief zeer hoogstaand is. Het enige dat opvalt zonder Roth, is dat er meer focus ligt op riffs dan op solo's, maar verder mis ik zijn gitaarwerk (en vooral zang) eigenlijk niet. Waarom In Trance en Taken By Force toch net hoger staan, is omdat deze albums iets meer mystiek hadden en dit album meer 'gewoon' hardrock/metal is.

Er is wel nog leuke afwisseling, vooral het reggae-achtige Is There Anybody Out There? valt dan vooral in positieve zin op. Een instrumental in de vorm van Coast To Coast bevalt ook prima en songs als Another Piece Of Meat en Can't Get Enough rocken heel hard. Lovedrive heeft een vette groove en Holiday is een mooie ballad. In feite niets mis met dit album zodoende, ik vind de andere twee gewoon net iets spannender. Maar vet is het wel.

Voorlopige tussenstand:
1. Taken By Force
2. In Trance
3. Lovedrive
4. Virgin Killer
5. Lonesome Crow
6. Fly To The Rainbow

deed Michael Schenker hier niet op mee??

Dat wel maar niet op ieder nummer

Op meer dan de helft van de nummers. Toen na het verschijnen van dit album de tournee begon werd zelfs aangekondigd dat Rudolf's kleine broertje weer bij de band hoorde. Maar na enkele shows stopte hij er al mee en werd Matthias Jabs voorgoed ingelijfd. Staat allemaal op wiki te lezen.

Klopt M Schenker met die tour nog gezien in de Effe naar in Eindhoven, maar hij stond er niet best bij

In recente interviews vertelt Michael Schenker ook dat zijn oudere broer hem niet zo fijn behandelde in deze periode en alleen even wilde profiteren van zijn virtuositeit. Het zou jammer zijn als het waar is; ik had altijd wel wat respect voor Rudolf Schenker, maar door het gal van zijn broertje lijkt ie nu een enorme pestkop. Maar goed, wie weet wat er allemaal echt is gebeurd.

Rudolf blijkt daar al wel eens op gereageerd te hebben. Zo'n verhaal heeft natuurlijk twee kanten. Maar eigenlijk interesseert het mij geen bal.

Mij interesseert dat wel en ik wist niet dat Rudolf had gereageerd. Eigenlijk wel heel fijn om dat te lezen, bedankt voor het delen. Twee kanten inderdaad; zo blijkt maar weer.

Qua chronologische volgorde is dit het eerste album dat ik van Scorpions heb. Meteen een goede. Ze zijn klaar voor de jaren tachtig, want dat hoor je in de vrij luchtige productie en de vrij directe songs. Het is zeker niet erg dat de heren mikken op het grote publiek. Het gaat ze goed af en Lovedrive is daarom een prima plaat geworden. Hoewel de songs op het eerste gehoor vrij simpel lijken, hebben ze allemaal wel iets curieus. Het 'papapapaaah' zanglijntje in de opener bijvoorbeeld. Dat zijn van die details die ervoor zorgen dat de sleur er niet in raakt. Net dat beetje afwisseling is heel slim aangebracht. Verder moet ik bekennen dat ik Uli Jon Roth niet mis. Zijn stem sowieso niet, maar nu ik erover nadenk, vraag ik me af zijn psychedelische invloeden de band niet gehinderd zouden hebben in het succes.

Toch blijf ik het gevoel hebben dat de band beter kan. Er staan echt leuke nummers op als Is There Anybody There? De titeltrack heeft ook een heel lekkere vibe.

Tussenstand:
1. In Trance
2. Taken By Force
3. Lovedrive
4. Fly To The Rainbow
5. Lonesome Crow
6. Virgin Killer

Scorpions was één van de eerste hardrockbands die dankzij radioshow Betonuur van Alfred Lagarde mijn slaapkamer binnenrolden. Dit dankzij hun liveplaat Tokyo Tapes, die de dj vanaf 1978 enthousiast serveerde.
De eerste studioplaat van ze die ik zou draaien was opvolger Lovedrive. Een knappe mevrouw met veel kauwgom op een verkeerde maar fraai gevormde plek sierde de hoes, een typisch absurdistisch ontwerp van het Londense bureau Hipgnosis. Een plaat die ik vanuit de fonotheek, eind 1980, niet al te zichtbaar op mijn kamer parkeerde; haar aanblik hierop zou onvermijdelijk gezeur met mijn poetsende moeder opleveren.

Dat Michael Schenker voor enkele gastbijdragen vanuit UFO was teruggekeerd naar de band uit Hannover was heel bijzonder, begrepen mijn muziekmaatje en ik. Oor had ook nog eens positief gerecenseerd. De naald landde dus onder hooggespannen verwachtingen in de groef.

Een kleine 40 minuten later constateerde ik dat dit inderdaad een fijne plaat was. Niet zo heftig als de Britse metalgolf die ik inmiddels volgde, maar met enkele sterke songs en melodieën. Te weten (het heerlijke refrein en brug van) Loving You Sunday Morning, de zomerse reggaehardrock (!) op Is There Anybody There? en de prachtige ballad Holiday. Die draaide ik maandenlang voor het slapengaan, totdat ik ontdekte dat ik zonder dat ritueel niet meer in slaap viel en mezelf dwong af te kicken...
En inderdaad, de jongste Schenker excelleert met solo's op de snellere liedjes Another Peace of Meat en Lovedrive. Nieuwe gitarist Matthias Jabs zal minder blij zijn geweest met de terugkeer van Michael op het nest, maar gezien de publiciteit die dit opleverde en het feit dat deze op doorreis was naar zijn eigen band, zal hij spoedig opgelucht adem hebben gehaald.

Veertig jaar later ben ik niet van mening veranderd: een lekker plaatje, achteraf gezien de eerste van vier fijne tot sterke albums in deze bezetting. De nummers die er toen uitsprongen doen dat nog steeds, de andere ervaar ik opnieuw als degelijke middelmaat.

Ooit gekocht vanwege het nummer "Holiday ".
Nooit spijt van gehad en wat een heerlijk album is dit.
Zeven perfecte nummers die niet voor elkaar onder doen. Ik heb alleen met "Lovedrive" niets. Anders had ik het album een 5 gegeven ipv een 4,5

Blijft een heerlijke hardrock plaat, met een unieke hoes draait hem nog regelmatig. Denk wel 1 van de beste voor mij van Scorpions. Al mag blackout er ook zijn