Ryan Adams & The Cardinals - Cardinals III / IV (2010)

Een dubbel lp/cd van in 2007 opgenomen werk. Ik ben erg benieuwd !

Inderdaad, ik ook! Vond Cardinology een beetje tegenvallen, met easy Tiger en Cold Roses in mijn achterhoofd. Het is gelijk een dubbelaar, a la Cold Roses en volgens Ryan Adams is dit ook een opvolger daarvan. Cd 1 en 2 van Cold Roses zijn namelijk Vol. 1 en 2 en dit dus 3 en 4.

De songtitels doen me vooralsnog wat 'vreemd' aan, beetje zoals het album Orion, of improvisaties van live concerten, maar we zullen zien.

Tja, een titels deden me ook aan Orion denken, en ik kan alleen maar hopen dat het vergelijk bij de titels ook ophoudt, maar dat lijkt me wel.

Ik heb op een forum gelezen dat er op I tunes 30 seconden samples staan omdat het album in pre-order fase is, niet gecontroleerd (ik maak geen gebruik van I Tunes).

PAX•AM - paxamrecords.com
Op de site staat alleen samples voor klanten.

De samples zijn inderdaad op iTunes te beluisteren. Als je daar een conclusie uit zou kunnen trekken dan is het waarschijnlijk dat 21 tracks iets teveel van het goede is.

De samples zijn al een tijdje ook op amazon te beluisteren:

Amazon.com: III/IV: Ryan Adams & the Cardinals: Music

is al volledig te vinden, klinkt op eerste gehoor aardig...

een ietwat steviger, meer gefocuste Ryan Adams, met ietwat steviger songs, cardinals vormen weer de perfecte groep rondom de man

minder country getint, meer een rock geluid, à la rock n roll, niet echt fillers op dit album (dat perfect op 1 cd had gepast) ook niet al te vrolijke teksten...

via z'n pax am label kan je gratis een bonus nummer download getiteld "Destroyers"...

Zware tegenvaller dit, Adams is beter in de wat rustigere country getinte nummers maar dit hoeft van mij niet. Alle nummers klinken ook hetzelfde.

Dit klinkt toch echt als een van de (inmiddels vele) demoplaten van Ryan Adams waarbij vanalles op internet verscheen wat Adams waarschijnlijk niet uit had willen brengen. Op zich is daar weinig mis mee, want ik hoor Adams erg graag. Toch mis ik de sfeer en samenhang welke ik over het algemeen op andere cd's wel heb ervaren. Ook een wat strengere selectie van nummers had op zijn plaats geweest. Er staan een aantal lekkere nummers op en het is een genot om 'nieuw' werk van Adams te horen. Het geheel laat kwalitatief wat mij betreft toch echt te wensen over.

Ben hier wel erg benieuwd naar.

Opnieuw teveel nummers. Daarbij klinkt het album wat potiger (restant "Orion"?) wat op zich niet slecht is, maar voor mij niet echt blijft plakken.

Is deze uitgesteld? Zie 'em in geen enkele web-winkel, en gisteren zelfs niet bij Sounds, die 'em toch meestal wel op tijd hebben, soms zelfs eerder.

[EDIT]: zie em wel bij amazon, maar ja ik heb geen creditcard... gisteren was ie op CD-WOW ook nog te koop voor 10,99 maar daar is ie ook verdwenen. Iemand enig idee wat er bedoeld wordt met limited edition? Dit is toch een reguliere release, met grotere oplage, in tegenstelling tot Orion?

Net de gelekte versie gevonden, eens checken. Heb alleen de eerste track gehoord, klinkt een beetje als Rock 'n Roll en op het eerste oor klinkt eea beter dan Cardinology, waar ik vooral Ryans stem vond tegenvallen.

Overigens nu ook in Spotify te beluisteren.

Begin maar eens met een voorzichtige 3,5*

Het album klinkt een beetje als een mix tussen Cardinology en Rock N Roll, met wat hints van Orion en Easy Tiger. Dit album is echt totaal niet wat ik ervan had verwacht, maar dat is misschien maar goed ook. Net als Neil Young gaat Adams geheel zijn eigen weg en maakt de muziek die hij leuk vindt om te maken, of dat nou alt-country is, rock of metal. Nu hij ook nog eens zijn eigen platenmaatschappij is begonnen kan dit alleen maar het begin zijn van een enorme output. Een output waar wellicht zelfs Merzbow van gaat schrikken Eén ding is duidelijk: van Love is Hell heeft Adams geleerd. En wees nou eerlijk, bij Neil Young zaten we niet te wachten op Harvest 2, 3, etc, waarom dan wel op Cold Roses 3 en 4?

Dan naar het album, zoals gezegd zijn de meeste nummers harde rockers a la Rock N Roll en sommige country rockers a la Cardinology. Ik moet het album nog een paar keer beluisteren, maar een paar nummers springen er al uit voor me: Breakdown into the Resolve, Stop Playing with My Heart, Typecast en de funky afsluiter Kill the Lights, die bij tijd en wijle zelfs aan Grateful Dead doet denken.

Oh en wat de thematiek van het album betreft: gelukkig neemt Ryan Adams zichzelf hier niet zo ongelooflijk serieus, niet om dit album nu als 'grappig' af te doen, maar pseudo-diepzinnig gewouwel, waar veel singer-songwriters aan schuldig maken, daar zul je Ryan Adams hier niet op betrappen. Nee, dit is gewoon straight up rock 'n' roll!

Kan het heel goed waarderen dat hij afwijkt van zijn gebruikelijke pad. Aangezien ik zijn rustiger werk niet trek ben ik blij met een meer up-tempo plaat. Toch valt het me tegen. Ik krijg er een sterk Neil Young gevoel bij. Ook zo'n topper die ondanks het feit dat het genre in "mijn wijk" ligt maar niet tot mij weet door te dringen. Ik vind bij Ryan Adams over het algemeen de ballads te mierzoet en de rockers iets te geforceerd (net als bij Neil Young). Zijn stem is er ook niet geschikt voor. Geef mij Steve Earle maar.

Dat intermezzo van Numbers is ook wonderschoon zeg! Wie is die zangeres? Cheryl Crow misschien? En wie is die dame op Typecast? Verhoogd naar 4* na een paar luisterbeurten. Een groeiertje.

Oh @Hendrik68: zag dat je Cold Roses wel redelijk kon waarderen, misschien dat Heartbreaker, Love is Hell en Jacksonville City Nights je beter bevallen?

In zijn geheel op spotify beluisterd en daar knapte ik niet van op.
De ingetogen melancholieke Ryan Adams van bijvoorbeeld Cold Roses is hier ver te zoeken.
Ik zal dit album zeker nog enkele luisterbeurten geven alvorens ik de plaat eventueel aan ga schaffen.
Alle Ryan Adams platen zijn wat mij betreft voltreffers gebleken, mogelijk dat met dit album ook het muntje nog gaat vallen.
Uiteraard koppelen we er nog geen definitieve beoordeling aan vast.

Ik denk dat dat komt omdat je een vervolg op Easy Tiger en Cold Roses verwachtte, maar dit is eerder een mix tussen Cardinology en Rock N Roll met een vleugje Orion.

Ook grappig: waar andere artiesten (Red Hot Chili Peppers en Linkin Park bijvoorbeeld) enorm liepen te huilen dat hun plaat gelekt was (ging om Stadium Arcadium en Minutes to Midnight), zet meneer Adams gewoon doodleuk een link naar een recensie van een gelekte versie op zijn site. Zou haast denken dat ie het album zelf gelekt heeft

Dat is dus Catherine Popper, de oud-bassiste van the Cardinals, die inmiddels de band verlaten heeft... betekent dus ook dat Spacewolf hier geen bas speelt...

Overigens wordt dit album met de luisterbeurt beter, zoals de reviewer van Allmusic al zei: dit klinkt lang niet zo geforceerd als Rock N Roll. Met the Cardinals als band lijkt Adams veel meer op zijn gemak, en eenmaal nuchter bleken de songs nog steeds bij bosjes geschreven te kunnen worden en dit keer nog goed ook.

Ik kom ook op mijn eerste indruk terug. De plaat bevalt me inderdaad ook beter en ik ga alvast voorzichtig een halfje omhoog.

Sta nog in dubio om de plaat te kopen, die twijfel is me bij Ryan nog niet eerder overkomen.

Aangezien de laatste 2 albums me niet echt bevallen in dien mate zoals de voorgangers deden, wacht ik ook even met aanschaffen van deze.....

Ik heb 'em al op mijn verlanglijstje voor de kerst staan, al vrees ik dat ze em bij de mediamarkt of FRS niet zo snel in de schappen zullen hebben liggen... dan maar wachten tot de volgende cash-injectie.

Mjah, de beste Adams albums zijn toch geschreven met wat verdovende middelen op hoor! (JCN, Heartbreaker, het gehele Whiskeytown repertoire, Gold.)

Dan doe je Easy Tiger te kort. Bovendien was Adams live erg grillig in die tijd. Soms werkelijk fenomenaal, zoals in 2002 in Paradiso, soms maar matig, zoals in 2006. Vanaf 2007 is hij live heel erg constant bezig op een hoog niveau, getuige zijn geweldige concert in de RAI. Vind dat nog altijd een van de beste concerten waar ik ooit bij ben geweest, en dat is inclusief 2 keer Neil Young.

Overigens zingt Norah Jones op Typecast weer mee. Deze staat dankzij een platenbon, gekregen met de kerst, overigens gewoon in de platenkast inmiddels. Is een soort mini-LP, met losse 'boekjes' voor elke CD met lyrics en credits.

Live ging Ryan vanaf 2007 inderdaad verder op een constant niveau, maar het fenomenale van de jaren ervoor heeft hij niet gehaald. Het zat technisch goed in elkaar, het spontane verdween. The Cardinals speelde in 2005 en 2006 zeer veel verschillende nummers en uitgesponnen jams. Het concert in 2007 in de Rai was sterk, technisch uitermate goed, maar de bezieling die in 2006 wel aanwezig was, ontbrak.

Ben om en heb het album ondertussen origineel aangeschaft.
Deze gaat mij na enkele luisterbeurten steeds beter bevallen, ik kom nog wel met een waardering.

Leuk en aardig. Meer niet.

Ik blijf op 3.5 sterren steken ( mogelijk met een uitloop naar 4 ), ik geef eerlijk toe ik had gehoopt / verwacht op een Cold Roses 2.
Dat blijf ik een fenomenaal album vinden en ik prefereer ook de rustige country kant van Ryan, hoewel ik de rock kant zeker niet beroerd vind van hem.
De meer melodieuze nummers zoals ( vooral ) Typecast, maar ook Death And Rats & Happy Birtday springen er wat mij betreft bovenuit.
De raakvlakken met Neil Young kan ik bij Ryan Adams wel voorstellen, hij gebruikt zijn begeleidingsband The Cardinals op dit album als een soort van Crazy Horse.
We kunnen zeggen van Ryan wat we willen, de beste man gaat, eigenzinnig als hij is, altijd zijn eigen gang en komt regelmatig dankzij zijn veelzijdigheid verrassend uit de hoek, m.a.w een artiest om te koesteren.