Deze CD valt te vergelijken met Kevin Costner's "Waterworld": waan-zin-nig veel geld in gestoken (3.000.000$ als ik me goed herinner), ook massa's inkt gevloeid over dat (verspilde?) geld, en dan... even hard floppen als pakweg K3 die het voorprogramma zou spelen van Sepultura.
Het begint anders niet slecht, met die "Here To Stay". Spijtig genoeg is dit ook meteen het enige goede nummer op deze CD. De rest is... err... pffff... effe een goed woord zoeken... lamentabel. Alles klinkt onwaarschijnlijk geforceerd, en wat me danig irriteerd aan dit album zijn de refreinen, waar dit feit onwaarschijnlijk hard als een varende trein in je gezicht komt meppen. Die refreinen... Zo ver gezocht allemaal. Het druipt er vanaf dat ze zichzelf echt hebben opgelegd om telkens weer als dat refrein komt (maakt niet veel uit welk nummer, ze hebben er zowat allemaal last van), het nummer een totaal andere wending te geven. En dat werkt ècht wel storend, want volstrekt onnatuurlijk. En alsof dat nog niet genoeg is, ruïneert het ook meteen enige kans om van één enkel nummer nog maar een consistent geheel te maken, laat staan een geheel album. Maar zelfs dat buiten beschouwing gelaten klinkt Jon zo verdomd saai op dit album, dat hij je echt amper een seconde kan boeien. Feitelijk heeft ie gewoon niets te vertellen hier, en elke emotie die hij uit z'n stemvocalen perst, klinkt hier dan behoorlijk onnatuurlijk en, nogmaals, geforceerd, zeker in vergelijking met hoe hij z'n longen uit z'n lijf schreeuwde op Korn's 2 eerste CD's. Bovendien is wat ie dan toch nog verteld (the same story over and over again) bijzonder zwak geschreven.
Toch heb ik nog 2 sterren over voor deze CD, met name omdat ze toch moeite gedaan hebben om met een nieuwe sound af te komen, en feitelijk toch wel hopen risico's gepakt hebben met deze release, wat ik ergens wel lovenswaardig vind.