menu

Status Quo - Piledriver (1972)

mijn stem
3,81 (101)
101 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Vertigo

  1. Don't Waste My Time (4:20)
  2. Oh Baby (4:39)
  3. A Year (5:48)
  4. Unspoken Words (5:07)
  5. Big Fat Mama (5:52)
  6. Paper Plane (3:00)
  7. All the Reasons (3:39)
  8. Roadhouse Blues (7:30)
  9. Don't Waste My Time [Live] * (4:21)
  10. Don't Waste My Time" [BBC Sounds of the Seventies 1972] * (4:24)
  11. Oh Baby [BBC Sounds of the Seventies 1972] * (4:25)
  12. Unspoken Words [BBC Sounds of the Seventies 1972 * (5:06)
  13. Paper Plane [BBC Sounds of the Seventies 1972] * (2:59)
  14. Softer Ride [BBC Sounds of the Seventies 1972] * (4:03)
  15. Paper Plane [John Peel Session 1973] * (2:57)
  16. Don't Waste My Time [John Peel Session 1973] * (4:19)
  17. Junior's Wailing [BBC in Concert, Paris Theatre, London 1973] * (3:55)
  18. Someone's Learning [BBC in Concert, Paris Theatre, London 1973] * (8:07)
  19. In My Chair [BBC in Concert, Paris Theatre, London 1973] * (3:44)
  20. Railroad [BBC in Concert, Paris Theatre, London 1973] * (6:14)
  21. Don't Waste My Time [BBC in Concert, Paris Theatre, London 1973] * (6:31)
  22. Paper Plane [BBC in Concert, Paris Theatre, London 1973] * (3:57)
  23. Roadhouse Blues [BBC in Concert, Paris Theatre, London 1973] * (15:47)
  24. Bye Bye Johnny [BBC in Concert, Paris Theatre, London 1973] * (5:14)
toon 16 bonustracks
totale tijdsduur: 39:55 (2:05:58)
zoeken in:
Nieuwstad
Wie zingt er eigenlijk op Unspoken Words en All The Reasons? Is dat Parfitt of Lancaster?

avatar van vielip
4,5
Parfitt

Nieuwstad
Eigenlijk is hij een veel betere zanger dan Rossi. Veelzijdiger ook. Op deze 2 nummers klinkt ie weer heel anders dan op bijv. Little Lady of Big Fat Mama.

avatar van glenn53
5,0
Helemaal waar, de zang van Rossi is zo dun op één of andere manier. Ik vind Lancaster en Parfitt gewoon betere zangers.

Nieuwstad
Ja alleen het grote publiek denkt bij Quo meteen aan Rossi omdat hij de meeste hits zong.

avatar van Tupelo
4,5
Eenieder die mijn zwak voor Oh Baby deelt, raad ik aan
deze versie van Acrimony op Youtube ook eens te beluisteren - dendert ook zo heerlijk door. Als er een nummer is waarvan ik nog gehoopt zou hebben dat het op het dubbellive album gestaan had, dan was het wel Oh Baby.

Over Piledriver kan ik kort zijn: een van de beste Status Quo albums - must-have voor elke fan. De niet door Parfitt gezongen nummers zijn allemaal hoogtepunten.

avatar van Dibbel
4,5
Laatste tijd weer veel berichten bij Piledriver.
Nu stond ie al wel weer onder, dus dat maakte het makkelijker om hem weer eens een paar keer op te zetten.
Piledriver kwam op LP als tweedehandsje een stuk later bij de grote familie erbij en is dus nooit zo heel veel gedraaid.
Maar ik mag toch nu wel spreken van een grandioze herontdekking uit eigen catalogus.

A Year is een werkelijk prachtig nummer en het maar voortdenderende O Baby is ook geweldig.
Verder het Engelse hitje Paper Plane en het ook al zo goede Big Fat Mama.
En de rest (op Roadhouse Blues na) doet er niet voor onder.
Heerlijke boogie-ende hardrock die hier zijn definitieve gestalte begon te krijgen.
Quo had hier al die warmte in die songs zitten. Hoe ze dat doen weet ik niet, maar ik krijg er altijd zin van in de zomer.
Alleen Roadhouse Blues vind ik dan wat minder dan de rest, maar dat nummer vind ik van The Doors ook al geen topper.
IJzersterk album dus en alles wat daarna nog komt in de jaren 70 is zeker zo goed.

avatar van herman
Berichten die niet over dit album gingen verplaatst naar Status Quo

avatar van vielip
4,5
Dit jaar geen live-box en remasters van Rocking all over the world en Piledriver, maar pas in 2014
Het volgende vond ik namelijk op de officiële site:

Universal Music have put back their Quo re-issue plans until 2014 so as not to overlap with the release of the Live DVD in September. The "Status Quo Live" album is due to be issued in March next year. The 4 CD 'Deluxe Box Edition' includes the "Tokyo Quo" album and a previously unreleased soundboard recording from the gig in Sydney, Australia on the 20th November 1974. The re-mixed "Rockin' All Over The World" album and the "Piledriver" album re-issue are to be released in June 2014.

Nieuwstad
Wat wordt eigenlijk het verschil met de remaster in 2005? Daar stond 1 bonustrack op, live versie van Dont Waste My Time. Ditmaal meer bonustracks of een echte remix? Anders zou het mijn inziens een wat overbodige re-release zijn.

avatar van vielip
4,5
Ik vrees dat Piledriver inderdaad een overbodige re-release wordt. Naar mijn weten zijn er geen nummers meer uit die periode die nog onuitgebracht zijn. Van een remix weet ik ook niks. Dat geldt volgens mij enkel voor het Rocking all over the world album voor zover ik weet. Het stukje tekst van de officiële site zegt het wat dat betreft ook goed; een re-issue en een re-mixed version.

Nieuwstad
De buren vinden het weer eens nodig de wasmachine 3 uur lang te laten draaien. Dan trek ik Piledriver toch weer ff uit de kast

Eigenlijk de eerste Quo plaat waar ze hun echte sound hebben gevonden hebben vind ik. Alleen ipv Roadhouse Blues had ik liever nog een eigen nummer gehad. Of een wat meer obscuur nummer op een echte Quo manier uitgevoerd was ook interessant geweest. Maar nu zit je toch teveel met het originele Roadhouse Blues in je hoofd.

avatar van vielip
4,5
Nieuwstad schreef:
Alleen ipv Roadhouse Blues had ik liever nog een eigen nummer gehad.


Vriend!! Ik ben ook nooit zo'n mega fan van het nummer op dit album geweest. Een geweldig nummer natuurlijk, maar net zoals je al aangeeft had ik liever een eigen nummer extra gehad.

avatar van JJ&Joan
4,5
Naar Status Quo normen en zeer gevarieerd album.
Ik ben er heel enthousiast over. Ik hou van alle songs: maar geef mij maar eerst die Big Fat Mama!

avatar van MetalMike
5,0
Frappant toch, nagenoeg ieder lijkt mijn mening te delen, dat dit een top plaat van The Quo is. Gros stemt 4 tot 5 sterren, op 2 of drie na... maar toch komt de plaat niet verder dan 3,77 ster.
Zwijgende stemmers neem ik aan...

avatar van Rudi S
4,0
MetalMike schreef:
Frappant toch, nagenoeg ieder lijkt mijn mening te delen, dat dit een top plaat van The Quo is. Gros stemt 4 tot 5 sterren, op 2 of drie na... maar toch komt de plaat niet verder dan 3,77 ster.
Zwijgende stemmers neem ik aan...


Kijk maar even bij " alle stemmen" nu 78 stemmen



stemmen alle

avatar van MetalMike
5,0
Yep inderdaad. De stille stemmers dus. Wel jammer, denk dat veel mensen ook omdat het "Quo" is, gewoon al laag stemmen. De niet fans. Maar goed een ieder zijn mening. Altijd al een love 'm or hate 'm band geweest.
Heerlijk dat ze hier nog hun ongepolijste blues-rock geluid en invloeden hebben, geeft deze plaat net dat beetje extra.

avatar van Hans Brouwer
5,0
MetalMike schreef:
Wel jammer, denk dat veel mensen ook omdat het "Quo" is, gewoon al laag stemmen. De niet fans. Maar goed een ieder zijn mening. Altijd al een love 'm or hate 'm band geweest.
Ik hou zielsveel van Status Quo. Ik heb zojuist mijn stem gegeven.

3,0
Goede plaat heb alleen nooit wat gehad met Roadhouse blues. ik vind latere platen wel beter dan deze.

avatar van MetalMike
5,0
Hear hear! Ik zojuist ook! De band ook die mij naar de Hard Rock heeft gepusht al met al.
Ben gek op dat oude spul!

avatar van B.Robertson
4,5
Status Quo staat bij mij aan de wieg van muzikale vorming en pushte mij ook mede naar de hard rock. Zonet een tweedehands LP van Piledriver aangeschaft. Heb de CD wel maar vind dit tot hun sterkste albums behoren en de hoes was nog mooi gaaf. Ook nog wel een gevarieerd album daar het lang niet allemaal van die beuknummers zijn. A Year is toch wel een pareltje in hun oeuvre. Vind verder Roadhouse Blues niet onverdienstelijk gecoverd, men heeft hier het nummer aardig eigen gemaakt. Ben ook gek op het oude spul.

avatar van MetalMike
5,0
"A Year" inderdaad, een beeldschoon nummer. Zelfde geldt voor "Unspoken Words", dergelijke nummers kwam later nog maar nauwelijks voor op hun platen. En zeker niet meer van dat niveau.

avatar van vielip
4,5
Die nummers zijn inderdaad pareltjes! Mensen die beweren dat Quo elke keer hetzelfde doet moet je dit soort nummers eens laten horen. Levert leuke reacties op

avatar van Dirkrocker
4,0
Opgevoed met status quo. Mijn vader groot fan van quo en draaide toen der tijd volop platen van hun. Voor mij begint quo echt interessant worden vanaf dit album. En der zal nog veel meer moois volgen.

avatar van RonaldjK
4,5
In de zomer van 1972 was Status Quo dankzij manager Colin Johnson overgestapt naar het Vertigolabel, mede omdat de band als een albumgroep wilde worden gezien; zo valt te lezen in biografie XS All Areas (2004) van Mick Wall. Quo was toe aan zijn vijfde album en kreeg alle productionele vrijheid. Met als gevolg Piledriver, hun stevigste tot dan toe.

Afgelopen vrijdag bezocht ik met mijn jongere broer een concert van coverband Status Quotes in Fluor, Amersfoort. Mensen die denken dat een coverband als deze overbodig is omdat het grote Quo nog altijd tourt, vergissen zich lelijk: in het kader van 60 Years Quo speelden de vier Nederlanders minutieus en rauw in hoog tempo klassiekers uit de periode 1968 – 1980, met díe jongehondenenergie die het grote voorbeeld eigenlijk al vanaf 1982 kwijt is. Alsof je Piledriver hoort, waarvan uiteraard ook werk werd gespeeld.
Tijdens het concert herinnerde mijn broer me eraan dat ik de elpee rond 1983 op zijn verzoek voor hem had gekocht; ikzelf was inmiddels overgestapt op metal, maar hij nam het Quostokje over. Wat ik me nog wél herinner, is dat ik enigszins beduusd constateerde dat dit stúkken harder was dan de platen waarbij ik was ingestapt, vanaf Rockin’ All over the World (1977).

Op Piledriver (een term uit het worstelen) staat voor het eerst de slaggitaar vooraan in de mix, wat in bijvoorbeeld Paper Plane (een Britse #8-hit met Kerst ’72) en Oh Baby een gitaarmuur oplevert die me deed denken aan Black Sabbath.
Mijn broer heeft vierentwintig jaar in een Ver Buitenland gewoond, waar concerten van westerse bands schaars zijn. Voor hem was dit coverconcert dus dubbel genieten, waarbij de biertjes extra lekker smaakten. Tijdens deze flashback viel ook hem op hoe rauw Status Quotes speelde. Veel van de klassiekers worden nét een tikje sneller gespeeld dan op de plaat, zoals Quo indertijd ook deed als de groep op de planken stond. Dichterbij de sfeer van het Status Quo in de jaren ’70 – ’81 kun je niet komen. Dat de drummer minutieus de typisch swingende en groovende stijl van John Coghlan kopieert en de gitaristen hun gitaargeluiden exact zoals voorheen Quo laten klinken, maakte het feestje alleen maar groter. Kortom, hardrock met bállen. Zoals op deze plaat: snelle songs, harde shuffle-boogierock en langzame, intense blues.

Bij mijn recensie van voorganger Dog of Two Head schreef ik dat die plaat de laatste is met sixtiesinvloeden. Dát klopt niet: ik was vergeten dat op Piledriver de heerlijke ballad A Year staat. Een liedje dat klinkt alsof het van hun debuutplaat uit 1968 komt. Toch is er een groot verschil: de productie is direct, recht voor je raap; het galmeffect op de zang is verdwenen. Die andere ballad Unspoken Words is trouwens ook lekker in dat bluesjasje.
Rick Parfitt speelt net als op de vorige plaat enkele pianopartijen. Hij wordt daarin bijgestaan door de Engelse sessiemuzikant Jimmy Horowitz, die later zou meewerken aan albums van onder andere Thin Lizzy (Night Life) en Rod Stewart (A Night on the Town).
Piledriver kent geen zwakke momenten, al vind ik de ene song beter dan de andere. Roadhouse Blues is extra relevant omdat dit het lied is waardoor Quo in 1970 op het idee kwam om boogierock te gaan spelen, toen ze de reactie zagen van het publiek in een Duitse discotheek. Desondanks hoor ik liever de eigen composities op deze klassieker.

Op streaming staat de special edition uit 2014, met daarop enkele interessante toevoegingen, zoals het nodige livewerk. Inmiddels kost deze cd-versie een bescheiden fortuin.
Dankzij Status Quotes weet ik weer hoe wild en energiek het Quo in die dagen was. Of, zoals een fan het vrijdagavond keer op keer luid riep als weer zo’n klassieker was voorbij geknald: ‘Leuke plaat!’ Mijn broer en ik waren het volledig met hem eens, reden om Piledriver nog eens extra te draaien en de klaphoes liefdevol te bekijken. Want uiteraard heb ik 'm inmiddels ook zélf.

avatar van vielip
4,5
Wat gaaf dat je naar Status Quotes bent geweest! Ik ken de mannen en weet hoeveel moeite en energie ze erin stoppen om net als Quo in de jaren 70 te klinken. En dat lukt ze echt meer dan fantastisch naar mijn idee. Sterker nog; ze zijn en klinken beter dan Quo zelf de laatste 25 jaar. Morgen (donderdag) zie ik ze weer op het Crossed Guitars Festival in Frieschepalen. Het mekka voor Quo fans! Weet nu al dat het weer een heftig avondje gaat worden

avatar van RonaldjK
4,5
Zeker vielip, Status Quotes wil ik elke maand wel zien! Nooit eerder kocht ik een shirt van een coverband, nu wel. En Frieschepalen, zo'n fijn bolwerk van Quo zit daar weet ik, dat wordt een feessie!

Dezelfde grapjas die telkens 'Leuke plaat!' riep, herkende ook de bassist in de band: 'Adje Vandenberrrrûûûg!' Kortom, volop sfeer.

Complimenteer de mannen maar voor hun noeste arbeid, man, wat hebben we genoten!

avatar van haythijs
Wellicht leuk weetje, de drummer van Status Quotes speelt op een drumkit welke van Jon zelf is geweest.

Gast
geplaatst: vandaag om 06:25 uur

geplaatst: vandaag om 06:25 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.