Postmen - Documents (1998)

Als er een korte tijd terug (voor Pete Philly) in de Nederlandse hiphop een artiest was die internationale allure uitstraalde dan was het wel Postmen.
De 3 mannen hebben een sound die het best te categoriseren is als hiphop-reggae met hier een daar een vleugje rock, soul of R&B. De Soul en de R&B zijn vooral terug te vinden in de refreinen.
Mis rapt met een heerlijke flow op de reggae-actige hiphopbeats de nummers weg waar Roc aan de andere kant zijn zangkunsten vertoont.
Het geheel is een erg aangenaam gebeuren wat er toe leidt dat het een makkelijke te beluisteren cd is geworden.
De Interludes bestaan vooral uit korte instrumentale stukjes die het album zeker ter toevoeging realiseren.

Het verdere verhaal van Postmen is bekend (heet nu Postman en is dus in z'n eentje). Maar deze cd blijft hun beste werk. 4 goede sterren.

Huh, wat zie ik nu? Heb jij een hiphopplaat in je top 10 gezet?

Ja, verbazingwekkend hè? Is ook voor het eerst hoor. Ik ken eigenlijk heel weinig hiphop en de hiphop die ik ken vind ik meestal wel aardig, maar luister ik maar zelden. Maar goed, dit dus niet.

Maar waarom dan Postmen? Het komt uit Nederland, het heeft in de top 40 gestaan... kan toch nooit wat wezen?

Tja, Amerika zal ongetwijfeld de bakermat, het wezen en weet ik veel wat meer van de hiphop zijn, maar ik kan dit gewoon niet weerstaan. In 1998, toen ik nog een klein Lukasje was, was Cocktail een bescheiden hitje. Daar was ik toen al helemaal verliefd op. Veel artiesten die ik toentertijd kon waarderen zijn later toch vrij genadeloos door de mand gevallen, maar dit absoluut niet. De frisse hiphop mixt gewoon ideaal met de zomerse reggaemelodieën. Voor mij luistert dit eerder weg als bijvoorbeeld Manu Chao dan als andere hiphop. Het is relaxed, maar toch met scherpe kantjes.

Maar op MusicMeter val je nu wel genadeloos door de mand zeker ?

Ik was toch al geen toonbeeld van goede smaak . Misschien is dit ook wel een schromelijk onderschatte plaat. Geen enkele artiest hoeft zich namelijk te schamen voor nummers als Foundation, Cocktail, U Wait en When in Doubt. Deze plaat heeft in elk geval een origineel eigen geluid dat ik nog nergens eerder gehoord heb. En waar reggae nog wel eens dreigt wat plat en eentonig te worden: niets van dat al. Prachtige, bijna laidback hiphopplaat is dit gewoon.

Of toch vooral jeugdsentiment?

Misschien ook wel een beetje, wie zal het zeggen. Feit is dat ik misschien wel geen nummer vaker gedraaid heb in mijn leven dan Cocktail. En nog steeds hè... als een huis!

En volgende week is ie weer je top 10 uit zeker?

Wie zal het zeggen, ik ben de wisselvalligheid in eigen persoon, wat top 10 betreft. Belangrijker is dat dit gewoon een prima plaat is.

Dus nu toch maar wat meer hiphop luisteren?

Wellicht, wellicht. Tips van de kenners in het genre over platen die een beetje in deze lijn liggen zijn in elk geval zeer welkom.

Topplaatje. Was vroeger echt fan van Postmen. Nu, jaren en jaren later ben ik geen fan meer, maar mag ik nog altijd graag naar deze mannen luisteren. De muzikale reggae-achtige beats zijn echt heerlijk om naar te luisteren vanuit je luie stoel, de oersterke raps maken de muziek ook geschikt voor andere aangelegenheden.

Favoriete tracks zijn "Cocktail" (grijs gedraaid en nog niet oud), "Crisis", "Cocktales", "Build on Blood", "U Wait" en "When in Doubt".

Vorig jaar zomer : even binnengestapt bij Fnac en met de dubbel-cd "Documents" van Postmen (among others) buitengewandeld. Ik kende enkel de naam Postmen maar kende hun muziek totaal niet. Voor 2,99€ wilde ik wel eens een gokje wagen en kijk : fijn plaatje met lekkere reggae. Nog geen seconde spijt gehad van deze aankoop !

Als jij minpuntjes uitdeelt voor niet-native speakers, gaan er bij jou heel wat klassieke albums in de min. En daarmee doe je ontzettend veel albums tekort, wat ik heel jammer zou vinden (voor jou vooral)...