Zo, we zijn weer een Apocalypse, in de vorm van een Bill Callahan-plaat, rijker ! Dat is erg mooi.
In de mooie, volle opener, Drover, wordt snel duidelijk dat dit een band-effort is, en geen solo-ingespeelde plaat. Een prachtig refrein besluit het nummer en Callahan zingt: "One thing about this wild, wild country; It takes a strong strong.., it breaks a strong strong mind. Anything less, anything less makes me feel like i'm wasting my time." Dat belooft wat voor de rest van deze plaat.
Toch neemt hij in Baby's Breath een stapje terug en wordt de hoofdrol gedeeld door vocalen, acoustische gitaar en een huilende electrische gitaar. Er vinden kleine tempowisselingen plaats welke een lichte spanning vasthoudt. Prachtig.
Een eigenwijs, bijna stoïcijns ritme opent America! maar wordt gedurende het nummer wat meer melodieus en avontuurlijk, met electrische gitaar welke zich door middel van heerlijk solowerk naar een voorgrond dringt.
En dan een fluit? Ja, en ook de piano laat van zich horen. Universal Applicant brengt een sfeeromslag teweeg en Callahan eist volledige aandacht. Het brede instrumentarium wordt met mate ingezet, maar met prachtig effect. Rond de 4,5 minuten wordt het nummer slepender en geven piano en electrische gitaar een uitgeleide. Rustig vindt de overgang plaats naar, wat mij betreft een hoogtepunt, Riding for the Feeling. Dit nummer had ook op Sometimes I Wish We Were an Eagle naar de voorgrond weten te dringen, en doet dat ook hier. Een rustige opbouw naar een heerlijk, toch teruggehouden, refrein. Erg mooi.
I'm standing in a field, a field of questions as far as the eye can see. Is this what it means to be free? Free's wordt klein en licht gehouden, Mooie tekst.
Het, opnieuw rustige, zevende nummer, One Fine Morning, sluit deze prachtige plaat af. Er wordt niet alleen afgesloten (No more drovering...), maar ook teruggekeken, geconcludeerd en uiteindelijk gaat het om 'My Apocalypse", erg mooi verwoord. Ongeveer zo (een stukje): "The curtain rose and burned; in the morning sun. And the mountain bowed down like a ballet in the morning sun."
Groots in gebaar, zoals ook de tekst bij het eerste nummer, sluit deze plaat af. Wat een mooie luisterbeleving, waarbij alle nummers live in de studio zijn ingespeeld, en zonder namixen etc op de plaat gezet zijn. Petje af voor Callahan en consorten.