menu

Bill Callahan - Apocalypse (2011)

mijn stem
3,81 (197)
197 stemmen

Verenigde Staten
Pop / Rock
Label: Drag City

  1. Drover (5:24)
  2. Baby's Breath (5:30)
  3. America! (5:33)
  4. Universal Applicant (5:53)
  5. Riding for the Feeling (6:05)
  6. Free's (3:13)
  7. One Fine Morning (8:46)
totale tijdsduur: 40:24
zoeken in:
avatar van Bart
4,0
Vandaag is de plaat voor het eerst te beluisteren. Gisteren werd 'Baby's Breath' al op het net gepubliceerd. Een erg mooi, intens nummer. Maar ik miste eerlijk gezegd wel de drums. Let wel: ik keek erg uit naar dit album. Vooral, omdat in 2009 'Sometimes I Wish We Were An Eagle' me recht in het hart raakte. Ik werd overdonderd door dat album. Het bevat stuk voor stuk prachtige nummers. Nummers die ik nog vaak draai.

'Drover' is meteen een sterke opener. Gelukkig: er zijn weer drums. Het nummer kent meer fijne instrumenten, zoals fluit en violen. 'Baby's Breath' is weer even een pas op z'n plaats. Het nummer wordt wel mooier naarmate ik het vaker beluister.

'America!' klinkt op het eerste gehoor niet bijster goed. Het nummer dat volgt, 'Universal Applicant', is weer erg schoon. Vooral rond de vier minuten: de stem van Callahan, de drums, de zweverige gitaartonen. Fijn. 'Riding for the Feeling' ligt in het verlengde van 'Baby's Breath', evenals de de laatste nummers.

Het is over het algemeen een kalmere plaat geworden. Het raakte me wel weer, maar de vraag is of het beter wordt dan 'Sometimes I Wish We Were An Eagle'. Op dit moment denk ik van niet. Die kreeg destijds al snel 5*. Nu zet ik eerst 4* in. Het kan nog veranderen.

avatar van AOVV
4,0
Deze plaat zie ik ook wel zitten, Bart! Bill Callahan heeft mij ook half betoverd met 'Sometimes I Wish We Were An Eagle', en dat mag hij wat mij betreft met deze nog eens over proberen doen.

avatar van Masimo
3,5
Bill Callahan! Toe maar! Ik ben benieuwd!

Coys
Weer een erg mooie hoes, maar ik weet niet anders bij deze heer. Nu nog de muziek maar daar heb ik wel vertrouwen in.

avatar van thebestfreaks
4,5
Zo, we zijn weer een Apocalypse, in de vorm van een Bill Callahan-plaat, rijker ! Dat is erg mooi.

In de mooie, volle opener, Drover, wordt snel duidelijk dat dit een band-effort is, en geen solo-ingespeelde plaat. Een prachtig refrein besluit het nummer en Callahan zingt: "One thing about this wild, wild country; It takes a strong strong.., it breaks a strong strong mind. Anything less, anything less makes me feel like i'm wasting my time." Dat belooft wat voor de rest van deze plaat.
Toch neemt hij in Baby's Breath een stapje terug en wordt de hoofdrol gedeeld door vocalen, acoustische gitaar en een huilende electrische gitaar. Er vinden kleine tempowisselingen plaats welke een lichte spanning vasthoudt. Prachtig.
Een eigenwijs, bijna stoïcijns ritme opent America! maar wordt gedurende het nummer wat meer melodieus en avontuurlijk, met electrische gitaar welke zich door middel van heerlijk solowerk naar een voorgrond dringt.
En dan een fluit? Ja, en ook de piano laat van zich horen. Universal Applicant brengt een sfeeromslag teweeg en Callahan eist volledige aandacht. Het brede instrumentarium wordt met mate ingezet, maar met prachtig effect. Rond de 4,5 minuten wordt het nummer slepender en geven piano en electrische gitaar een uitgeleide. Rustig vindt de overgang plaats naar, wat mij betreft een hoogtepunt, Riding for the Feeling. Dit nummer had ook op Sometimes I Wish We Were an Eagle naar de voorgrond weten te dringen, en doet dat ook hier. Een rustige opbouw naar een heerlijk, toch teruggehouden, refrein. Erg mooi.
I'm standing in a field, a field of questions as far as the eye can see. Is this what it means to be free? Free's wordt klein en licht gehouden, Mooie tekst.
Het, opnieuw rustige, zevende nummer, One Fine Morning, sluit deze prachtige plaat af. Er wordt niet alleen afgesloten (No more drovering...), maar ook teruggekeken, geconcludeerd en uiteindelijk gaat het om 'My Apocalypse", erg mooi verwoord. Ongeveer zo (een stukje): "The curtain rose and burned; in the morning sun. And the mountain bowed down like a ballet in the morning sun."
Groots in gebaar, zoals ook de tekst bij het eerste nummer, sluit deze plaat af. Wat een mooie luisterbeleving, waarbij alle nummers live in de studio zijn ingespeeld, en zonder namixen etc op de plaat gezet zijn. Petje af voor Callahan en consorten.

avatar van De-noir
4,0
thebestfreaks schreef:
Wat een mooie luisterbeleving, waarbij alle nummers live in de studio zijn ingespeeld, en zonder namixen etc op de plaat gezet zijn. Petje af voor Callahan en consorten.


Goed te horen dat hier weinig aan gemixt is. De nummers zijn af en toe nog wat schetsmatig en onaf, maar dat bedoel ik niet negatief. Het klinkt juist allemaal heel intiem zo Wat ook opvalt is de terugkeer van de elektrische gitaar die we op de vorige plaat bijna niet hoorden. Scheurend en kreunend hoor je hem op de achtergrond van Drover; je voelt de spanning stijgen en je hoopt dat Callahan in schreeuwen uitbarts, maar dan eindigt het nummer abrupt. Een beetje plagerig van Bill. Universal Applicant vind ik het hoogtepunt na een paar keer luisteren. Pracht nummer.

avatar van OmeWillem
4,0
Nadat ik al een paar nummers los van elkaar had geluisterd, heb ik vandaag het hele album in goede volgorde geluisterd en dat bevalt wel. De begeleiding is bij vlagen minimaal (Free's), zeker in vergelijking met zijn vorige album, dat een meer georchestreerde invulling had.Het enige minpunt dat ik nu wil noemen is de gitaar in America!, die halverwege inzet. Het is een noisegitaar die in dit cynische protestnummer behoorlijk misplaatst aanvoelt. Daarom voorlopig nog een 3.5

avatar van De-noir
4,0
Welnee joh die scheurende gitaar past juist perfect bij dat spottende nummer.

Voor de rest: de begeleiding van sommige nummers doet me bij vlagen aan Astral Weeks denken. Zelfde instrumentarium, zelfde geïmproviseerde gevoel.. ben ik de enige die dat heeft?

avatar van thebestfreaks
4,5
De gitaar in America! maakt het nummer wat mij betreft helemaal af. De link met Astral Weeks heb ik zo niet, maar het is erg lang geleden dat ik die hoorde. Wat je 'geimpoviseerd gevoel' noemt, dat deel ik. Heerlijk; en het geeft de plaat een spanning welke iedere luisterbeurt weer mooi, maar vooral ook interessant houdt.

avatar van Xel
4,5
Xel
na twee keer luisteren heb ik het gevoel dat ik deze plaat beter ga vinden dan z'n vorige.
Precies het sfeertje wat me pakt op dit moment. De zangstem, waar ik erg aan moest wennen, begint nu lekker erbij te passen. Ik betrap me al op meebewegen. Goed teken!
Ik ben echter allergisch voor het woord "america". Vind ik een lelijke klank hebben... Stom he?
Dus dat nummer wordt nog een spannende aangelegenheid, ga ik 'm waarderen, liefhebben, of haten?
Spannend! Ik ga even lekker genieten van deze battle.

avatar van de_nis_
4,5
Wat een fantastische stem heft die man toch, die ook behoorlijk aanwezig is, daaromheen een lijst van gevarieerde en verassende muzikale klanken, maakt dit tot een geweldige release.

Op dit moment staat hij hoog in mijn top van 2011.

avatar van Omsk
3,0
Xel schreef:
Precies het sfeertje wat me pakt op dit moment.


Jawel jawel - There's one thing about this wild wild country... enz. Prima! Ik heb het idee dat ik dit op termijn wel eens de rechtmatige opvolger van A River kan gaan vinden, qua thematiek, qua omlijsting. Al kan ik zoiets als America dan weer moeilijk velen uit Williams mond, krijg daar haast Green Day-flashbacks van.

avatar van Xel
4,5
Xel
Omsk schreef:
Ik heb het idee dat ik dit op termijn wel eens de rechtmatige opvolger van A River kan gaan vinden, qua thematiek, qua omlijsting.


Betrap mezelf erop dat ik de oude Smog albums wat zit te checken. A River Ain't Too Much to Love staat al in bestelling.

Ik zit nu echt uit te stellen dit album weer te draaien, trouwens. Tijd geleden dat ik me zo lekker voel bij een nieuwe cd. Favoriet van dit jaar tot nu toe?

ThereThere
smog/callahan zijn bekende namen maar me nooit nader in verdiept; dit klinkt goed, erg goed zelfs! Favoriet van dit jaar tot nu toe zou ik echter niet durven stellen .

avatar van Don Cappuccino
3,0
Bill Callahan heeft wel een mooie stem maar het blijft bij mij niet boeien. De muziek vind ik een beetje saai en de nummers zijn af en toe erg lang of zelfs te lang. Leuk album maar ook niet meer dan dat. 3 sterren.

avatar van Bruno Banani
4,5
Meer en meer begint dit voor mij de sfeer van A River ain't too much to love te ademen met Baby's Breath als een soort vervolg op The Well alleen nu gaat ie op zoek naar de bijenkorf in de borst van een buffalo ipv de fles in het bos!
Amerika heb ik nog even moeite mee aan het begin, met iets teveel Amerika, maar later met homages aan Kristofferson, Newbury, Cash, zijn drums en elektrische gitaar komt het toch weer goed.

ThereThere
album groeit met de dag. Wat te denken van het heerlijk lome en jazzy "Free's", of het werkelijk prachtig opgebouwde "Riding for the feeling".
Zelfs het dwarse "America!" klopt inmiddels, is het juiste nummer op de juiste plek.

avatar van Omsk
3,0
Dan zeker ook achter het Smog-werk aangaan, vooral de grote drie; Knock Knock, A River, Red Apple Falls.

avatar van Bruno Banani
4,5
Maak er dan grote vier van met Dongs of Sevotion...

sxesven
Of toch Wild Love, of toch The Doctor Came at Dawn... die ik allemaal wel even hoog heb zitten. River/RAF zijn voor mij wel de heilige twee in ieder geval.

avatar van De Daniël
4,0
Wat een prachtig openingsnummer. Callahan op zijn best

Edit:

America, what an army, what an airforce

Onbehagen van Callahan jegens de machtsbelustheid van Amerika, nice Die gitaar erin vind ik trouwens heerlijk en niet echt misplaatst aanvoelen zoals iemand ergens zei.

avatar van AOVV
4,0
De hoes is in ieder geval weer erg mooi, de plaat zelf ben ik thans voor de eerste keer aan het beluisteren. 'America!' klinkt nu door mijn oortjes, en tot nu toe ben ik best tevreden over deze plaat.

avatar van timhardt
4,5
een groeier: callahan doet het weer hoor! jazzier dan de vorige, minder folk, maar steengoed!!

4,0
Eerste twee nummers zijn geweldig!

Ondanks de cynische humor in het nummer America!, vind ik het muzikaal een draak van een song (alhoewel de switch naar een meer funky gitaarriff in het midden van het nummer zijn lyrische spot zeker kracht weet bij te zetten).

In Universal Applicant wordt na dit geweld naar mijn mening iets teveel gas terug genomen. De song mist wat mij betreft voldoende structuur, ik vind het wat langdradig. Het blijft niet echt hangen.... Callahan weet hier in ieder geval niet mijn 'volledige aandacht'op te eisen en vast te houden!

Daarna weet Callahan zich echter goed te herpakken met het ingetogen maar mooie Riding for the Feeling. Alleen al de openingszin: "It's never easy to say goodbye... to the faces..."sleurt je qua emotie direct het nummer in - dit ondanks Calahans wat vlakke stem. Hier is de lengte van het nummer - lekker dralerig - in tegenstelling tot diens voorganger in mijn optiek juist geen belemmerende factor... zeker omdat halverwege het nummer de spanning een beetje wordt opgebouwd en het ventiel daarna heeeeel langzaam wordt leeggelaten....

..om vervolgens geheel relaxed naar de twee afsluitende nummers te kunnen luisteren. Free's is een ideaal luchtig nummer om halfslaperig mee te ontwaken op een vrije zonnige lentedag! Afsluitend nummer One fine Morning weet je het laatste zetje te geven om rustig op te staan....

...of lekker te blijven liggen en de plaat nogmaals te beluisteren.

Is voor mij van 3,5 naar 4 sterren gegroeid!

avatar van De Daniël
4,0
Voor mij groeit 'ie ook van 3,5 naar 4. Het wordt mooier en mooier.

avatar van Protonos
4,5
wat een geweldige cover!

dit gauw maar eens luisteren.

avatar van herman
Berichten verplaatst naar Bill Callahan

avatar van aERodynamIC
3,5
Dit album heb ik lang laten liggen en er nu dan toch maar eens aan begonnen. Het klinkt allemaal mooi maar ik voel vooralsnog een behoorlijke afstand. Bill weet me (nog) niet erg te raken.

avatar van AOVV
4,0
Openingsnummer 'Drover' vind ik een geniaal nummer. Dit is gewoon een goeie plaat, een plaat die ik erg dankbaar ben ook, want zij heeft mijn interesse voor Callahan weer opgewekt, en 'Sometimes I Wish We Were An Eagle' ligt hier nu geregeld op, tot groot jolijt van AOVV.

avatar van Shangri-la
Inderdaad, drover is een prachtig nummer, de rest kan me helaas nog niet zo boeien.

Gast
geplaatst: vandaag om 19:26 uur

geplaatst: vandaag om 19:26 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.