Ook deze plaat maar eens van een positief bericht voorzien, want dat is ie toch zeker waard.
Nadat ik op mijn post-rock avontuur (wat eigenlijk nog steeds bezig is) Sigur Ros, Mogwai en Explosions in the Sky had 'ontdekt' viel mijn oog, mede dankzij Paalhaas

, op dit album. Na vele malen te hebben gehoord dat dit erg goed is heb ik het maar opgehaald en gooide hem in mijn cd-laatje om er een fijne middag aan te beleven....
... dacht ik. Maar wat ik hoorde klopte niet, dit was niet Mogwai, of Explosions in the Sky. Waar deze twee groepen een coherent muziekgeheel leverden werd ik hier ineens overvallen door wat losse rommelige gitaar-akkoordjes en een praatstem die nogal dwars door de muziek heen liep... Dit kon niet, ze moesten me de verkeerde cd mee hebben gegeven. Toch eens nagevraagd, en het bleek toch wel de goede te zijn.
Me niet willen laten kennen zette ik hem toch maar weer op, waar ik eerst niet verder dan het eerste nummer was gekomen besloot ik hem maar helemaal af te luisteren. In het erg mooie nummer 'Washer' hoorde ik voor het eerst flarden muziek waar ik iets mee kon, dit klonk ergens naar.
Na een paar weken zo nu en dan eens een nummer hiervan op te zetten begon het nog weinig meer door te dringen, tot ik ineens op een dag in de trein zat (hoe kan het ook anders) en het buiten regende, en ik eruit moest, door de regen. Ineens bezat het openingsnummer een dusdanige overtuiging dat het me niet los wilde laten en ik het zeker een half uur op de repeat aan heb gehad.
Ineens klonken de klanken wel samenhangend, en was het toch niet zo'n bij elkaar geraapt zootje als het op het eerste gehoor was... Meer en meer begon ik me te verdiepen erin en alles viel een voor een op zijn plaats.
Alle instrumenten weten de geest van de muziek over te brengen, een emotie die slechts bij weinig platen te horen is. Ook de gesproken teksten sluiten veel hierbij aan. Nu is het een van de meest intense luisterervaringen die ik ken, ik zal de woorden 'I Miss You' wel altijd blijven associeren met het nummer "Good Morning Captain", wat al een tijdje lang het beste nummer is dat ik ken, de dynamiek in dat nummer, dan snel, dan langzaam, dan hard, dan zacht, is mijn s inziens onovertroffen, en de stem van de 'zanger' is hier een perfecte aansluiting op.
Vanwege niet-muziek-technische redenen niet mijn nummer 1, maar toch zou ik dit de mooiste plaat ooit gemaakt willen noemen
