3 jaar beluister ik dit album en nog blijf ik nieuwe elementen ontdekken in hun nummers. Dit wil iedereen toch wel?!
Een beter nummer dan 'Ljós í stormi' was er volgens mij niet om het album te starten. Met de rustige intro die langzaam opbouwt tot een eerste climax. Het leuke ritme, bijgestaan door de met emotie gevulde stem van de zanger geeft me onmiddellijk al het eerste kippevelmoment.
Dit nummer heeft dan ook alles: snelle drumlijnen, rustige momenten, ... Dit allemaal overgoten in met een onbeschrijflijke sfeer.
Wanneer ik 'Fjara' laat horen aan anderen is hun onmiddellijke reactie "zo saai, om van in slaap te vallen". Dan begint de discussie. Wat een heerlijk nummer is dit zeg. Zo veel emotie in 1 nummer. Het rustige tempo in combinatie met, terug, die zanger zijn stem én dan nog eens de vrouwenstemmen op het einde, gewoonweg geweldig.
Waar ik in de eerste 4 nummers eerder het gevoel had dat ik in een winterse sfeer ergens in de bergen van Ijsland rondwandelde, krijg ik in het nummer 'Æra' het tegenovergestelde. Hier krijg ik het gevoel dat ik ergens in een of andere warme uitgedroogde woestijn zit, zoals hierboven al gemeld werd. Met in dit nummer dan ook nog het piano-spel die er nog een andere sfeer bovenop brengt. Qua sfeer is dit nummer, misschien zelfs heel het album, onbeschrijflijk, mij lukt het alleszins niet.
Omdat ik niet over alle nummers mijn mening zal geven, spring ik onmiddellijk naar het laatste nummer, 'Djákninn'. Wat een goede afsluiter van het album. Dit nummer omschrijft zowat het album in een grote 10 minuten. Voor sommigen zijn lange nummers afknappers, vol herhaling en te langdradig, vaak heb ik ook dit gevoel. Maar bij dit nummer absoluut niet.
Als ik 1 tip mag geven, zoek dit nummer op op YouTube, daar staat het nummer met een kortfilm als video. De combinatie is geweldig.
Waarom ik hier dan geen 5* geef? Hierboven staat het al omschreven, waarom is dit album gesplitst over 2 cd's? Dit kon makkelijk op 1 plaatje gezet worden. Nu, dat is natuurlijk niet de voornaamste reden.
Bij het begin van het tweede deel is het soms moeilijk om mijn aandacht bij de muziek te houden. Niet dat de nummers niet goed zijn, maar ik heb hier eerder het gevoel dat er net ietsje te weinig variatie aanwezig is. Dit kan natuurlijk ook enkel aan mij liggen!
Kort samengevat is dit echt een aanrader voor mensen die iets vernieuwend zoeken. Een mengelmoes tussen post-rock, metal, hier en daar een stoner-riff, ... Onmogelijk om er 1 genre op te plakken.
Ik dacht, met dat ik het album vrij goed ken, dat het makkelijk ging zijn om een review te schrijven. Niet dus, het bleef me maar verrassen.
Deze mannen van Solstafir slagen er ook in om hun sfeer en emotie perfect over te brengen in hun liveshows. Voor mij mag deze band dan ook nog veel platen uitbrengen en veel touren in de Benelux!