Sólstafir - Svartir Sandar (2011)

Heet Svartir Sandar, geen Svartir Gandar

Fjara is nu te beluisteren op de site van Seasons of Mist

Beetje een rare track om als sneak-peak te kiezen..? Ditmaal niet in Engels, en t is een dubbel-conceptalbum. Zeer benieuwd!

Bijzonder sfeervol, vol met mooie dreigende melodieen, past wel bij herfst seizoen qua geluid.
Gelukkig is het in dit gerne niet echt belangrijk dat je ze kan verstaan. Engels of Ijslands, het blijft geschreeuw. Het is alleen lullig, dat als je een conceptalbum maakt, de rest van de wereld geen idee heeft waar het over gaat. Maar goed daar heeft Sigur Rós ook weinig last van.

Geschreeuw valt wel mee toch?

Snap zelf alleen niet dat 't een dubbel-cd is.. Want de speelduur is 'slechts' 77 minuten.. Dat past toch makkelijk op één schijfje? Ach, zal er wel epischer uitzien; vorige album was maar 6 minuten korter, haha.

Vind hem bést goed trouwens, na enkele luisterbeurten! Je moet er ff voor gaan zitten..

Vanavond maar eens gaan beluisteren, ik ben er toch wel zeer benieuwd naar. Nog nooit iets van deze band gehoord maar de omschrijving maakt me erg enthousiast.

Dan zal ik 'm ook maar eens op m'n "te luisteren"-lijstje zetten.

Zoals ik eerder zei, is de taal bij sommige nummers (voor mij) een probleem. Maar wat is het laatste nummer "Djákninn" een fantastische afsluiter, die ragt er lekker uit.

Ik ben nu CD 1 aan het luisteren en ik vind de taal eigenlijk geen probleem. Je hoort gewoon dat de zanger in zijn moedertaal enorm veel emotie in zijn zang kan leggen. Deze ga ik zeker bestellen, die eerste CD is al materiaal voor mijn top 10 van 2011. Later zal ik zeker een groter stuk schrijven.

Ga dan ZEKER het vorige album luisteren; iets steviger en soms wat overdadig, maar mega-emotioneel gezongen. Deze is vergeleken met die veel ingetogener. (Maar zeker niet minder goed..)

Net voor de eerste keer helemaal beluisterd, wel in twee sessies. Ik ben toch wel heel blij dat ze het op 2 schijfjes hebben gezet, het vergt namelijk behoorlijk wat van de luisteraar. 77 minuten is namelijk wel een hele lange zit. Wel een geweldig album waar ik nog lang geen beoordeling bij ga geven, daarvoor moet ik hem toch wel een keer of 10 hebben geluisterd. Hij gaat zeker in de bestelling. Een ding is in ieder geval overduidelijk: Sólstafir laat zich niet in een hokje duwen.

Het onderbuikgevoel. Als je dat hebt weet je gewoon dat je naar een geweldig album aan het luisteren bent. Het is niet iets wat ik heel vaak heb maar 1 week geleden had ik het weer na een lange tijd. Het openingsnummer van Svartir Sandar stond op in huize Cappuccino.

Een band als Sigur Rós is niet ver weg bij dit nummer. Erg toevallig want deze mannen komen ook uit Ijsland. Ook de manier van het opbouwen van een nummer heeft veel overeenkomsten met deze band. En dan geeft de zanger toch de doorslag. Het is rauwer en puurder dan Sigur Rós, geen zweefmuziek.

Alle teksten zijn in het Ijslands, de moedertaal van de zanger. Het klinkt echt het beste in iemand zijn moedertaal, dat beweest Kvelertak vorig jaar ook al door al zijn teksten gewoon lekker in het Noors te brullen. Misschien is het daardoor minder internationaal maar het is toch een stuk mooier. De emotie druipt er van af.

En de muziek is van wereldklasse. Er wordt zo´n mooie sfeer gecreëerd. Dit laat het tweede nummer genaamd Fjara enorm goed horen. Prachtige gitaarlagen worden op een meesterlijke manier over elkaar gelegd en dan is een band als Pink Floyd toch helemaal niet ver weg. Door dit soort nummers heb je bijna al zin in de winter. Dit nummer opzetten en dan de gordijnen open doen en een prachtig sneeuwlandschap zien. Dat gaat zeker nog wel gebeuren.

Maar wat ik dan weer zo grappig vind is dat ik tijdens dit album aan twee compleet verschillende omgevingen denk. Aan de ene kant denk ik aan een grote woestijn ergens in Amerika en aan de andere kant een prachtig sneeuwlandschap in Ijsland. Het contrast kan bijna niet groter zijn.

Zo is de muziek ook. Sólstafir laat zich niet in een hokje duwen en denkt compleet buiten de metalpaden. Maar er komen ook geweldige gitaaruitbarstingen langs zoals bij de afsluiter Djákninn. Stoner Rock in Ijsland. Het is mogelijk dames en heren!

Svartir Sandar is echt een album waar je de eerste keer enorm aan moet wennen. Maar op een gegeven moment word je er echt ingezogen en boeit het de complete 80 minuten. En boeien is nog een understatement. Ga op avontuur met Sólstafir door de zwarte zanden. Je zult er geen spijt van hebben.

Vorig jaar kennis gemaakt met deze band als voorprogramma van Swallow the sun. Ik had iets aparts gezien/gehoord, maar het kwartje viel pas na thuis nog eens rustig naar wat nummers van de band geluisterd te hebben. Groeimuziek, altijd een goed teken. Kold gekocht......wat een wereldplaat, pareltje. En van de week deze nieuwe gehaald (met die van Falloch, nog zo'n sfeervolle band) en morgen dus op het gemakje beluisteren.

Zoals beloofd, ben ik deze nu aan het beluisteren. Klinkt erg goed, goeie zang en een apart sfeertje.

Zojuist voor het eerst beluisterd. Köld vond ik al een uitstekende plaat, maar zakte zo nu en dan wel een beetje in.
Ondanks dat dit album enkele minuten langer klokt, blijf ik 'm constant vinden. Met veel 'oor' voor detail, diepgang en structuur worden de nummers opgebouwd en blijven me boeien.

Na een uur en een kwartier hebben de nummers Fjara en afsluiter Djákninn het meeste indruk gemaakt.

Wordt vervolgd...

Weer eens aan het beluisteren; het valt me op dat opener Ljós Ì Stormi een opbeurende ritme-partij onder de indringende gitaarmuren zet. Prachtige tegenstelling.

Na de eerste luisterbeurt kan ik zeggen dat ik hem minstens zo sterk vind als zijn voorganger Köld. Heerlijke, koude en sfeervolle plaat van deze mannen uit IJsland.

Zo, we zijn even verder en nu kan ik zeggen dat dit een nieuw meesterwerkje is dat me prima bevalt. Deze band is van volslagen onbekend, via een concert (voorprogramma) vorig jaar, nu toch echt naar de bovenste regionen van favoriete band gestegen bij mij. Wat een geweldig werk zetten deze gasten weer neer zeg, een klasse apart !!!

Ik hoop ze snel weer live te kunnen zien, kaarten schaf ik onmiddelijk aan....of het moet echt aan de andere kant van het land zijn of zo. Vorige keer in Zaandam was het om de hoek.........toen kende ik ze nog niet en was me er naderhand pas van bewust wat ik gezien/gehoord had. Dus dat wil ik nog een keer overdoen om nog meer van te kunnen genieten.

Best een aparte plaat. Solstafir weet een geluid op te roepen dat volstrekt uniek is; ik herken er vrijwel niets in, van een ander. Nu ken ik lang niet alle muziek ooit gemaakt, natuurlijk, maar dat maakt niet zoveel uit, want 'Svartir Sandar' is simpelweg een geweldige plaat, met lange, bijzonder sfeervolle nummers, maar ook kortere nummers, met wat meer beukwerk.

Ik moet de komende maand wel een erg goede plaat tegen komen, wil deze niet meer bovenaan mijn jaarlijst eindigen. Later volgt vast nog wel een uitgebreidere reactie, maar nu toch alvast 5 ruim verdiende sterren voor dit wereldalbum!

Tiens, in Melrakkablús duikt plots het Wicked Game motiefje op van Chris Isaak...

Mooi album. Krenten in de pap zijn Ljós í Stormi en Fjara van cd1 en Melrakkablús. En de laatste 2 nummers van cd2. Misschien hadden ze er beter 1 goeie plaat van kunnen maken.

Prachtige plaat! Deze zal hoog in mijn eindejaarslijstje komen, de gitaarlagen klinken erg goed en ze weten lange en korte nummers sfeervol over te brengen. Ook wisselen ze harde en zachte stukken goed af. Het geschreeuw van de zangeri s erg emotioneel en het ontroert me eigenlijk wel. 4,5* voor deze mannen uit Ijsland.

Ljós í Stormi! Die song draai ik al de hele week twee maal per dag. Wat een song, het gebrul van de zang is geweldig, de irffs zijn erg goed en de sfeer doet me denken aan koude winterse landschappen waar er bloed heeft gevloeid.

Ik heb hem 2 weken lang nonstop gedraaid, en nu ben ik er opeens helemaal klaar mee.Typisch zo'n plaat die je daarna ook niet vaak meer zal aanzetten. Maar wie weet heb ik het mis.

Misschien heb je gelijk, maar ik ben er vooralsnog nog niet klaar mee. Voorlopige uitschieters zijn Ljós í Stormi en Djákninn. Lekker repeterend en episch op z'n Motorpsycho's. Krijg er echt een energie kick van.

Melrakkablús, toch een sterk reukje van sigur ros eraan. Maar wel een sterk nummer.

Þín Orð Na dat nummer kan ik er weer een week tegenaan! De rest van de nummers zijn ook erg sterk.

Wat een heerlijke sfeervolle plaat is dit. Van begin tot het einde met een kippenvel gevoel in mijn stoel gezeten met als muzikaal hoogtepunt het allerlaatste nummer. Perfecte opnames en gitaarpartijen sluiten goed op elkaar aan. Waarom dit niet in de top 250 staat is mij een raadsel, maar ik pleit er voor deze IJslandse mannen wat meer in de spotlights te laten komen.

3 jaar beluister ik dit album en nog blijf ik nieuwe elementen ontdekken in hun nummers. Dit wil iedereen toch wel?!

Een beter nummer dan 'Ljós í stormi' was er volgens mij niet om het album te starten. Met de rustige intro die langzaam opbouwt tot een eerste climax. Het leuke ritme, bijgestaan door de met emotie gevulde stem van de zanger geeft me onmiddellijk al het eerste kippevelmoment.
Dit nummer heeft dan ook alles: snelle drumlijnen, rustige momenten, ... Dit allemaal overgoten in met een onbeschrijflijke sfeer.

Wanneer ik 'Fjara' laat horen aan anderen is hun onmiddellijke reactie "zo saai, om van in slaap te vallen". Dan begint de discussie. Wat een heerlijk nummer is dit zeg. Zo veel emotie in 1 nummer. Het rustige tempo in combinatie met, terug, die zanger zijn stem én dan nog eens de vrouwenstemmen op het einde, gewoonweg geweldig.

Waar ik in de eerste 4 nummers eerder het gevoel had dat ik in een winterse sfeer ergens in de bergen van Ijsland rondwandelde, krijg ik in het nummer 'Æra' het tegenovergestelde. Hier krijg ik het gevoel dat ik ergens in een of andere warme uitgedroogde woestijn zit, zoals hierboven al gemeld werd. Met in dit nummer dan ook nog het piano-spel die er nog een andere sfeer bovenop brengt. Qua sfeer is dit nummer, misschien zelfs heel het album, onbeschrijflijk, mij lukt het alleszins niet.

Omdat ik niet over alle nummers mijn mening zal geven, spring ik onmiddellijk naar het laatste nummer, 'Djákninn'. Wat een goede afsluiter van het album. Dit nummer omschrijft zowat het album in een grote 10 minuten. Voor sommigen zijn lange nummers afknappers, vol herhaling en te langdradig, vaak heb ik ook dit gevoel. Maar bij dit nummer absoluut niet.
Als ik 1 tip mag geven, zoek dit nummer op op YouTube, daar staat het nummer met een kortfilm als video. De combinatie is geweldig.

Waarom ik hier dan geen 5* geef? Hierboven staat het al omschreven, waarom is dit album gesplitst over 2 cd's? Dit kon makkelijk op 1 plaatje gezet worden. Nu, dat is natuurlijk niet de voornaamste reden.
Bij het begin van het tweede deel is het soms moeilijk om mijn aandacht bij de muziek te houden. Niet dat de nummers niet goed zijn, maar ik heb hier eerder het gevoel dat er net ietsje te weinig variatie aanwezig is. Dit kan natuurlijk ook enkel aan mij liggen!

Kort samengevat is dit echt een aanrader voor mensen die iets vernieuwend zoeken. Een mengelmoes tussen post-rock, metal, hier en daar een stoner-riff, ... Onmogelijk om er 1 genre op te plakken.
Ik dacht, met dat ik het album vrij goed ken, dat het makkelijk ging zijn om een review te schrijven. Niet dus, het bleef me maar verrassen.
Deze mannen van Solstafir slagen er ook in om hun sfeer en emotie perfect over te brengen in hun liveshows. Voor mij mag deze band dan ook nog veel platen uitbrengen en veel touren in de Benelux!

Prachtige recensie, Thodan. Ik zal het album eens checken. IJsland is natuurlijk een bazenland (Sigur Rós en Björk).