menu

Pearl Jam - Live: October 22 2003 Benaroya Hall (2004)

mijn stem
4,24 (117)
117 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Ten Club

  1. Of the Girl (5:25)
  2. Low Light (4:21)
  3. Thumbing My Way (4:51)
  4. Thin Air (4:28)
  5. Fatal (3:52)
  6. Nothing as It Seems (6:02)
  7. Man of the Hour (4:00)
  8. Immortality (6:20)
  9. Off He Goes (5:56)
  10. Around the Bend (4:11)
  11. I Believe in Miracles (5:32)
  12. Sleight of Hand (5:15)
  13. All Or None (6:18)
  14. Lukin (2:07)
  15. Parting Ways (3:59)
  16. Down (3:08)
  17. Encore Break 1 (0:51)
  18. Can't Keep (3:17)
  19. Dead Man (4:26)
  20. Masters of War (6:08)
  21. Black (7:43)
  22. Crazy Mary (7:15)
  23. 25 Minutes to Go (4:46)
  24. Daughter (6:31)
  25. Encore Break 2 (1:08)
  26. Yellow Ledbetter (6:01)
totale tijdsduur: 2:03:51
zoeken in:
avatar van henk01
4,5
Fantastische registratie!!

4.5*

avatar van Ronald5150
4,0
"Live October 22 2003 Benaroya Hall" is een benefietconcert van Pearl Jam ten behoeve van YouthCare. Pearl Jam speelt hier een semi-akoestische set en dat levert een voor Pearl Jam begrippen een verrassend intiem optreden op. Het is even wennen, want je bent gewend om Pearl Jam te horen rocken. Maar als snel klinkt deze semi-akoestische setting als een warm bad. De afwisseling tussen akoestische gitaren met her en der wat elektrisch gitaarwerk klinkt heel mooi. Er zijn genoeg hoogtepunten te noemen, maar hierbij toch een kleine greep: "Man of the Hour", "Off He Goes" klinkt in deze uitvoering veel beter dan de studioversie al vond ik dat al een mooi liedje, alleen al vanwege deze gestripte uitvoering van "Black" is het aanschaffen van deze plaat meer dan waard, het toetsenwerk op "Crazy Mary" is heel erg fijn en de afsluitende tracks "Daughter" en met name "Yellow Ledbetter" zijn prachtig. Pearl Jam kiest op "Live October 22 2003 Benaroya Hall" voor een niet alledaagse set en dat siert ze. In combinatie met de intieme setting is dit een hele welkome aanvulling op het al indrukwekkende oeuvre van Pearl Jam.

avatar van gigage
Jullie fans geven bijna alle live albums 5 *. Heel begrijpelijk maar is moeilijk kiezen zo indien je ergens moet beginnen. Live on 2 en 10 benen vullen elkaar aan, 7 cd box is meest compleet en deze heeft een extra tintje qua uitvoering.
Indertijd toen er nog geen single van in de hitparade stond heb ik 10 helemaal grijs gedraaid. Temple of the dog ook. De opvolger vond ik al een stukkie minder en vitology is me al niet meer bijgebleven, toen. Moet ik bij zeggen dat ik ze (nog) niet heb terug geluisterd nu. Backspacer vind ik wel een grappig schijfje maar geen klassieker. Afijn, rearview mirror gh besteld, komt binnenkort binnengevlogen vanuit waarschijnlijk hongkong. Maar ik lees hier dat ze live wat pittiger zijn. Great. Ik hou wel van wat gitaarwerk en langere soloos. Ook de opname kwaliteit vind ik van belang. Dus, zit ik straks te rocken op rearview gh en denk ik, ik wil ze live ook even checken, where to start?

avatar van freakey
4,0
gigage schreef:
Jullie fans geven bijna alle live albums 5 *. Heel begrijpelijk maar is moeilijk kiezen zo indien je ergens moet beginnen. Live on 2 en 10 benen vullen elkaar aan, 7 cd box is meest compleet en deze heeft een extra tintje qua uitvoering.
Indertijd toen er nog geen single van in de hitparade stond heb ik 10 helemaal grijs gedraaid. Temple of the dog ook. De opvolger vond ik al een stukkie minder en vitology is me al niet meer bijgebleven, toen. Moet ik bij zeggen dat ik ze (nog) niet heb terug geluisterd nu. Backspacer vind ik wel een grappig schijfje maar geen klassieker. Afijn, rearview mirror gh besteld, komt binnenkort binnengevlogen vanuit waarschijnlijk hongkong. Maar ik lees hier dat ze live wat pittiger zijn. Great. Ik hou wel van wat gitaarwerk en langere soloos. Ook de opname kwaliteit vind ik van belang. Dus, zit ik straks te rocken op rearview gh en denk ik, ik wil ze live ook even checken, where to start?

Niet deze dan, is erg mooi en sfeervol maar niet erg rock... ik zou het bij de Live on Legs live platen houden, die zijn het mooist compact en rocken allebei als de neten....

avatar van gigage
Ok, thanks. Zijn ook wat makkelijker te vinden op de site waar ik mijn ceedees bestel.

avatar van little lion man
Sluit me aan bij Freakey. Dan heb een je een mooie dubbel cd 'The best of Pearl Jam live'.
Later koop je dan Benaroya omdat deze zo mooi is,

avatar van Funky Bookie
4,5
Semi-akoestisch meesterwerkje. De band laat wederom horen een echte live band te zijn. Het voelt intiem aan en ook vanaf CD voel je dat je meegezogen wordt.
Dit kan ook nog weleens 5* worden in de toekomst.

5,0
Wat een super gave dubbelaar is dit zeg!!

avatar van Twinpeaks
5,0
Heerlijk optreden . Veel emotie en wat zingt Vedder weer prachtig. Waar bij studio albums weleens de vermoeidheid begint door te zweten , kan ik dit optreden helemaal uitluisteren. Mooie dwarsdoorsnede van hun skills. Black blijft gewoon uitmuntend . 5 sterren

avatar van Funky Bookie
4,5
Twinpeaks schreef:
5 sterren


En dan 4,5 geven.

avatar van Twinpeaks
5,0
Whoopsie !

avatar van MarkS73
5,0
Een van mijn favoriete Pearl Jam albums, hij staat zelfs in mijn top tien. Heerlijk warm geluid, en een mooie dwarsdoorsnede van PJ's songs.

Destijds, in 2004 was ik Pearl Jam een beetje uit het oog verloren. Sinds hun debuut en de vier jaren daarna was ik fan, ik liep begin jaren negentig in houthakkershemden, gescheurede spijkerbroeken en Pearl Jam T-shirts maar na Vitalogy veranderde mijn muzieksmaak en de albums die volgden pasten daar niet echt in. Sick Of It All, Bad Religion, Offspring, Pennywise, Nofx en de hardcore uit New York kwamen op, mijn lange haren gingen er af en ineens liep ik in skaterkleding zonder ooit op een skateboard te hebben gestaan. Engelse punk leerde ik ook kennen door een toenmalig vriendinnetje en wat Pearl Jam allemaal uitspookte, daar was ik totaal niet mee bezig.

In 2004, na een periode van veel uitgaan, van de ene kamer naar de andere verhuizen omdat ik feesten belangrijker vond dan de huur te betalen belandde ik eindelijk in rustiger vaarwater. Mijn eerste echte huisje en een vaste baan, dezelfde baan die ik overigens nog steeds heb. Om dat te vieren kocht ik bij de Free Record Shop tegenover dat huisje, het was ook echt een huisje, een aantal cd's waaronder Pearl Jam: Benaroya Hall. Wat een openbaring, ik had geen idee dat PJ in de voorgaande jaren zulke goeie muziek had gemaakt. Ik heb dit album grijsgedraaid en uiteraard alle studioalbums gekocht die ik had gemist de voorgaande jaren. Allemaal best oké maar het haalde het allemaal niet bij dit album. Pearl Jam was en is nog steeds een band die uitblinkt in wisselvallige albums. Elk album heeft een paar songs die geweldig zijn maar ook een aantal missers die toch nog te pruimen zijn want het is nu eenmaal Pearl Jam en Pearl Jam heeft Eddie en zelfs op zijn mindere songs vind ik hem nog geweldig klinken.

Dit album is een uitzonering op de regel, het is een dubbel-cd maar er is geen een moment dat het inzakt of dat ik de neiging krijg door te skippen. De keuze van de nummers voor dit optreden zijn perfect, elk nummer volgt elkaar perfect op, alsof ze geschreven zijn voor dit specifieke optreden. Misschien komt dat omdat ik tijdens mijn eerste beluistering veel nummers nog niet kende, ik merk dat als ik de studioalbums luister ik na een song vaak een nummer van dit album verwacht, maar alles volgt elkaar perfect op. Toen ik na de aanschaf van dit album Yield, No Code en Binaural en Riot Act kocht moest ik ook echt wennen aan deze albums, ineens kwam er een ander nummer na Thumbling My Way of Thin Air.

Voor mij de ultieme live cd en zeker een van mijn favoriete Pearl Jam albums. Lijkt mij geweldig als ze bijna twintig na dato nog een 'unplugged' album uitbrengen, er is sindsdien nog een hoop moois uitgekomen.

Lijkt mij trouwens ook een geweldig concert om bij geweest te zijn. Ik ontdekte dit optreden toevallig vanavond op YouTube en dat is dan ineens heel vreemd.
Als je een goede roman leest heb je een beeld van de personages, de omgeving waarin het verhaal zich afspeelt, dat had ik ook met dit album. Telkens de afgelopen negentien jaar als ik dit optreden luisterde had ik dezelfde beelden bij dit concert. Dit blijkt ineens totaal niet te kloppen met het werkelijke optreden. Ik stelde mij altijd een intiem huiskamerachtig concert voor, een beetje zoals hun MTV Unplugged optreden in 1992, maar niets van dat. Er zit zelfs een geblondeerde Eddie op dat podium.

Toch nog steeds een van mijn favoriet albums waar ik al bijna twintig jaar ontzettend van geniet.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:12 uur

geplaatst: vandaag om 12:12 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.