menu

Manfred Mann's Earth Band - Watch (1978)

mijn stem
3,73 (105)
105 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Bronze

  1. Circles (4:50)
  2. Drowning on Dry Land / Fish Soup (6:01)
  3. Chicago Institute (5:47)
  4. California (5:32)
  5. Davy's on the Road Again [Live] (5:55)
  6. Martha's Madman (4:52)
  7. Mighty Quinn [Live] (6:29)
  8. California [Single Edit] * (3:46)
  9. Davy's on the Road Again [Single Edit] * (3:38)
  10. Bouillabaisse [Single Edit] * (4:02)
  11. Mighty Quinn [Single Edit] * (3:39)
toon 4 bonustracks
totale tijdsduur: 39:26 (54:31)
zoeken in:
jorro schreef:
ik vind dit wel een lekker wegluisterend album. Nou ben ik nogal een fan van Davy's on the Road Again en hoor ik Mighty Quinn ook graag voorbijkomen. Maar de overige nummers zijn ook OK. Op 54 in de Oor jaarlijst 1978 en van mij 3,5*.


Ik deel exact je mening. Davy's on the road again blijft een ongelofelijk goed nummer en door dit nummer heb ik deze cd aangeschaft . Mmm tijd voor deze plaat nog eens te draaien ……….

D'Ouwe Nelis
Dit album haalt voor mijn gevoel niet het niveau van de vorige plaat, The Roaring Silence. De mooiste nummers vind ik (net als andere gebruikers) Davy's on the road again en Mighty Quinn. Met een sixties-versie van dat laatste nummer (van Bob Dylan) had Manfred Mann al in de jaren zestig een hit. Ik vind Drowning on dry land ook een mooi nummer.

avatar van Mssr Renard
4,0
Goede, evenwichtige eind jaren-70 rockplaat, die het midden houdt tussen lichte prog en gewone rock.
Nu noemen we dit zonder schaamte classic rock, maar dat zal in 1978 anders zijn geweest.

Goede vocale prestaties van Chris Thompson, mooie toetsenpartijen en solo van Mann, mooi stevig gitaarwerk van Thompson en Dave Flett. Een goede, stevige ritmesectie van Pat King en Chris Slade.

Kant a is stukken beter dan kant b omdat de nummers veel meer bij elkaar passen. Kant b kent twee livetracks wat ervoor zorgt dat het anders voelt. De insert van mijn LP leert mij trouwens dat de twee livesongs studio-overdubs heeft, wat trouwens weer in het tijdsbestek van eind jaren-70 past.

Compositorisch zijn de nummers erg goed, ook al vijf songs covers of aangedragen door gastschrijvers. De twee mooiste songs zijn trouwens wel door de Earthband geschreven: Dry Land en Chicago Institute.

Martha's Madman is trouwens ook niet onaardig. En kom, eigenlijk is de uitgebreide prog-versie van Mighty Quinn ook erg fijn.
Ik heb alleen persoonlijk niet zoveel met de wat standaard pop-rock van Davy's on the Road Again, toch wel de grote hit ook van deze plaat.

avatar van Mssr Renard
4,0
Leuke playback-liveversie van California voorde BBC:

Manfred Mann's Earth Band - California (1977) - YouTube

En hier het origineel, ook leuk:

Susie - California - YouTube

avatar van BoyOnHeavenHill
3,5
Moeilijk om hier een precies oordeel over te vellen. Op de een of andere manier haalt Watch het voor mij niet bij z'n twee voorgangers, maar als ik precies zou moeten zeggen waaróm sta ik met een mond vol tanden. Er staan geen zwakke plekken op, het klinkt als een klok, de solo's zijn strak en hard, Martha's madman is spannend, Chicago institute is mooi mysterieus, California (voor mij hoogtepunt 1) is prachtig melancholisch en kwijnend, en de melodie van Davy's on the road again (hoogtepunt 2, Robbie Robertson is wel een beetje een held van mij) is zó klassiek dat ik steeds denk dat dit een enorme Amerikaanse radiohit is geweest, maar het haalde niet eens de hitlijsten daar. En toch ontbreekt er iets, misschien een totaalsfeer die op Nightingales en Silence wèl aanwezig was.
        Overigens vind ik het wel een beetje een zwaktebod om een oude hit als Mighty Quinn van stal te halen (ook al is het dan in een onherkenbaar jasje gestoken) – me dunkt dat deze mannen inmiddels toch wel zó'n uitgebreid modern repertoire hebben dat ze dat nummer niet meer van onder het stof vandaan hoeven te halen, laat staan het op een album te zetten. (Wat ook wel zal meespelen is dat ik het sowieso een suf nummer met een ontzettend flauwe tekst vind, ook al is Bob Dylan dan wel heel erg een held van mij.) Deze versie is verder niet slecht, maar ik ervaar het een beetje als een anticlimax dat dit als afsluiter wordt gebruikt, en dan gaat het ook nog eens als een nachtkaars uit.
        Enfin, om op de plaat als geheel terug te komen, zoals gezegd absoluut niet slecht, maar de magische vonk van de twee voorgangers ontbreekt, zonder dat ik precies de vinger op de zere plek kan leggen.

avatar van The_CrY
3,5
BoyOnHeavenHill schreef:
(...)
        Overigens vind ik het wel een beetje een zwaktebod om een oude hit als Mighty Quinn van stal te halen (ook al is het dan in een onherkenbaar jasje gestoken) – me dunkt dat deze mannen inmiddels toch wel zó'n uitgebreid modern repertoire hebben dat ze dat nummer niet meer van onder het stof vandaan hoeven te halen, (...)


Toen ik ze in 2019 live zag speelden ze zelfs 'Do Wah Diddy Diddy' nog joh

4,0
Zwaar onderschat album deze. Al met al namelijk een ijzersterke, bijna briljante collectie progrock songs, heel seventies, maar ook heel goed gemaakt,met geweldige zang van Thompson en uitstekend toetsenwerk van Mann. Het songmateriaal is uitermate boeiend en er staat geen enkele zwakke broeder op. 4 sterren

Gast
geplaatst: vandaag om 09:41 uur

geplaatst: vandaag om 09:41 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.