menu

George Harrison - Brainwashed (2002)

mijn stem
3,94 (108)
108 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Dark Horse

  1. Any Road (3:52)
  2. P2 Vatican Blues (Last Saturday Night) (2:39)
  3. Pisces Fish (4:52)
  4. Looking for My Life (3:49)
  5. Rising Sun (5:27)
  6. Marwa Blues (3:41)
  7. Stuck Inside a Cloud (4:05)
  8. Run So Far (4:06)
  9. Never Get over You (3:26)
  10. Between the Devil and the Deep Blue Sea (2:35)
  11. Rocking Chair in Hawaii (3:07)
  12. Brainwashed (6:07)
totale tijdsduur: 47:46
zoeken in:
avatar van Germ
4,0
Germ (crew)
Halfje erbij voor deze topper!

avatar van Ducoz
4,5
Fantastisch album, zeer "uplifting".
Ook zeer treurig om te weten dat George overleed tijdens deze sessies en verwonder ik mij over de levensvreugde waarmee de plaat is ingespeeld.
Dit zal ook wel met de productie en het team dat hem afmaakte te maken hebben.

Ik vind "Brainwashed", het nummer zelf, een fantastische song en zeker memorabel.
Misschien is dit album in zijn geluid minder dan meesterwerken als "All things Must pass", maar dit doet daar echt niet voor onder.

George schreef en composeerde vanuit het hart, schreef nooit echt nummers over de liefde, puur liefde voor zijn god en zijn bestaan. Wonderschoon, fantastisch album dit


Stijn_Slayer
Jammer dat z'n stem daar waardeloos was. Heb het op dvd, met nog een gigantische berg aan interviews e.d. (6 dvd's vol!)

avatar van Ducoz
4,5
Als je nou wil weten hoe de beatles anno 2011 hadden geklonken kun je denk ik het beste 'Y Not van Ringo, Memory Almost Full van Paul en deze van George bij elkaar leggen, beetje door elkaar luisteren, en het werkt voor mij... enigzinds.

Al ben ik erg blij dat de Beatles als band de jaren 80 nooit hebben mee gemaakt, dat had wel eens flink kunnen spelen met hun imago...

avatar van Ducoz
4,5
Eigenlijk gek dat deze niet in de box zit, is tenslotte van zijn Dark Horse label, dit is nou zo'n plaat waarvan ik het niet erg zou vinden om hem dubbel te hebben

avatar van heartofsoul
4,0
Zes jaar geleden aangeschaft, toen verkeerd opgeborgen in mijn onoverzichtelijke platenkast, en nu pas -vorige week- in de speler gedaan (beter laat dan nooit) . Eerste indruk:één van zijn beste albums na "All Things Must Pass" , prachtig slidespel van George en voorlopig 4 punten.

avatar van musiquenonstop
3,0
Goede plaat zonder meer. Maar ik ben helemaal weg van Cloud Nine qua songs, tekst en sound, dus ik denk dat daar voor mij niet boven uit te komen is. (Staat op 2 in mijn all-time top 10) Maar zeker vocaal vind ik hem minder als op zijn voorganger, of dat met zijn lichamelijke gesteldheid te maken had of met opname techniek dat weet ik niet.

Ik draai hem regelmatig maar nooit meer als één keer, zoals ik dat met andere platen vaak wel doe.

avatar van Ducoz
4,5
George Harrison had tijdens deze opnames long kanker, waar hij ook aan overleed.
Dit zal wellicht invloed hebben gehad op zijn zangprestaties

avatar van devel-hunt
4,5
Ducoz schreef:
George Harrison had tijdens deze opnames long kanker, waar hij ook aan overleed.
Dit zal wellicht invloed hebben gehad op zijn zangprestaties

Ik vind zijn zang op Brainwashed juist heel sterk. Harrison klinkt niet ziek. Op Dark Horse klinkt hij meer als een longkanker patient als op Brainwashed. Zijn stem is sterk en mooi. Misschien alleen op een nummer run so far klinkt hij wat minder. Terwijl juist dat nummer al eind jaren 80 is opgenomen.

avatar van Ducoz
4,5
Nee Nee Devel, je begrijpt me verkeerd.
Het was gericht aan Musiquenonstop.

Harry klinkt hier inderdaad prima, misschien iets jonger of zijn stem hoger, ik weet het niet.
Maar hij zal daar wel last van hebben gehad, daar ben ik van overtuigd.
Waar je het vooral aan merkt is de "laidback"heid (of whatever) van de nummers, je hoort hem nergens meer echt rocken en is het overgrote deel veilig gezongen, ging m goed af

avatar van devel-hunt
4,5
Brainwashed is inderdaad laidback gezongen, maar dat was een plaat als 'George Harrison' ook.

Bovendien is het grootste deel van Brainwashed op verschillende momenten in de jaren 90 al opgenomen. In eerste instantie stond de plaat voor 1998 geplant onder de titel 'Portrait of a dead leg'. Daarna is de release datum uitgesteld naar begin 2000. Harrison werd ziek maar was ook nog niet tevreden, hij bleef aan de plaat sleutelen. Toen hij eind december 1999 bijna werd vermoord is de release datum helemaal uitgesteld en vervolgens nooit meer tijdens zijn leven afgemaakt.
Ik weet nog dat er in muziekbladen in 1998 stond dat er voor de nieuw te verschijnen Harrison Cd nummers waren waar ook McCartney op mee deed. Of dat waar is weet ik niet, ik heb dat bericht nooit meer kunnen terugvinden.

Stijn_Slayer
Maar zijn latere Beatles nummer waren vaak in een hoog register gezongen, en ook in een nummer als 'It's What You Value' zette hij zijn stem creatiever in. Dat kon hij hier duidelijk niet meer aan.

Hier zingt hij nasaal en klinkt zijn stem iel. Op George Harrison is zijn stem veel voller, maar daar wordt inderdaad wel min of meer in dezelfde stijl gezongen. Hij klinkt niet echt ziek, en ook ruim voordat hij ziek werd had George periodes waarin zijn stem ieletjes klonk (al was het minder erg dan hier het geval is). Ik vind 'Horse to the Water' eigenlijk krachtiger gezongen dan deze nummers, en daar was hij al helemaal doodziek.

avatar van musiquenonstop
3,0
Ducoz, even voor de goede orde George had zover ik weet keelkanker., en is daar ook aan gestorven.

Maar inderdaad, daar had ik nog niet echt stil bij gestaan, de nummers zijn over een langere periode opgenomen. Mischien ook nog wel op verschillende plaatsen. Dat maakt natuurlijk wel een verschil met wanneer je iets opneemt in enkele dagen of weken in dezelfde studio en/of de zelfde apperatuur.

Maar het zal wel hoofdzakelijk aan mij liefde voor cloud nine liggen !

Stijn_Slayer
Hij had in 1997 keelkanker. Hij is volgens de documenten gestorven aan longkanker, maar dit was ook uitgezaaid naar z'n hersenen. Er wordt ook wel eens gezegd dat hij daar aan is overleden.

avatar van devel-hunt
4,5
Harrison is uiteindelijk gestorven aan een hersentumor. Hij is begin november 2001 nog naar New york gevlogen voor een experimentele behandeling, maar die sloeg niet aan. Vervolgens wilde hij terug naar England maar hij was te zwak om nog zo'n lange reis te maken. Dus is hij naar een farm in Californie gebracht van ene Gavin the Baker, een vriend van de familie. Daar is hij uiteindelijk op 29 november 2001 overleden.

Maar even terug naar 'Brainwashed, ik vind nummers als pisces fish, any road, stuck in a cloud en de titeltrack juist heel goed en krachtig gezongen. Rustig maar vol soul en gevoel.

avatar van Ducoz
4,5
Met dat laatste ben ik het eens, dat kenmerkt de plaat juist. In "brainwashed"(titel track) lijkt hij zijn innerlijke rust uit het begin van de '70's weer gevonden te hebben.

Stijn_Slayer
De titeltrack is wel ontiegelijk nasaal gezongen. Alsof z'n neus is dichtgeknepen. Niet dat het me verder stoort.

avatar van devel-hunt
4,5
Dat nasale in zijn stem heeft hij altijd al wat gehad.

De titlsong vind ik één van de hoogtepunten van de CD. Alsof hij een laatste waarschuwing en boodschap aan de wereld achter wil laten. Het nummer eindigd met chant van een minuut of twee. Helemaal in de sfeer van de CD chants of india. Alsof hij zich klaarmaakt voor het einde. Wat waarschijnlijk niets met het nummer te maken heeft, het nummer stamt uit 1998, toen Harrison weliswaar ziek was geweest maar weer door artsen als totaal genezen was verklaard.

avatar van Ducoz
4,5
Hij ligt nu voor 6 euro bij de Fame in Amsterdam! Voor de geïnteresseerden.

avatar van pmac
4,0
Doordat Jeff Lynne niet te veel aan de knoppen heeft gezeten zal deze plaat langer meegaan dan Cloud nine. De nummers zijn sterk en afwisselend. Harrison's stem klinkt niet ziek maar soms zelfs scherp en stemvast. De cd is echter niet helemaal los te zien van vroegijdig overlijden. Daardoor krijgt de muziek nog bijna een heilig randje. Een mooi afscheid van een bijzonder mens.

avatar van Toon1
4,5
Na Scorsese's docu over Harrison gezien te hebben deze plaat weer eens van het stof gehaald. Een geslaagde zwanenzang. Beste nummer is uiteraard het titelnummer, al wordt het soms gevaarlijk cheesy. Toch, de context in gedachten houdend kan dat wel. Verder een zeer consistente plaat, al krijg je in het midden een klein dipje. Verder geniet ik erg van 'The Devil and the Deep Blue Sea' (op de ukelele), en het bluesy 'Rocking Chair in Hawaii'. 4*

Fedde
Harrison's onvoltooide. Liefdevol door zoon Dhani en Jeff Lynne tot een goed einde gebracht. Het album kwam bijna een jaar na Harrison's dood uit in november 2002.

Lynne is als producer wel te herkennen, vooral in zijn fameuze afterbeat op de tweede of vierde tel, maar domineert hier niet. Daarmee onderscheidt de productie zich van voorganger Cloud Nine, het opgetogen come-back album uit 1987.

Luisteren naar dit album brengt meerdere gevoelens bij me naar boven. Allereerst respect. Een doodzieke Harrison weet hier nog verbazend goed uit de verf te komen en vergeet daarbij zijn humor en relativerende spiritualiteit niet. Geen klacht komt over zijn lippen al stelt hij duidelijk vast hoe hij er aan toe is in Stuck Inside a Cloud. Zijn stem klinkt soms wat dun en zwak, maar dat is eigenlijk nooit echt anders geweest. Er zat altijd een onvast element in zijn zang en soms was hij flink zijn stem kwijt (Concert for Bangladesh). Zijn 'weeping slide guitar' klinkt uiterst herkenbaar.

Tweede gevoel is: uplifting. Any Road en Looking for my Life hebben dat bijvoorbeeld sterk. Gek, maar ik denk steeds Tom Petty te horen. Harrison is hier nog steeds een Traveling Wilbury. Die korte periode met Petty, Dylan, Orbison en Lynne moet iets met hem gedaan hebben.

Derde gevoel: gewoon gezellig. Hoogvliegerij kom ik op dit album niet tegen. Het blijft lekker beluisterbaar en vraagt niet heel veel aandacht. De composities zijn aardig maar niet echt briljant. Indrukwekkende gitaarsolo's moeten we missen. Het kabbelt allemaal wat. Daar is niks op tegen. Nummers die niet meteen alle aandacht opeisen krijgen zo de kans te groeien.

Vierde gevoel: de wat wrange nasmaak na titelnummer Brainwashed. Ik vind het geen sterk nummer en had liever een betere afsluiter gehad. Dat had wat mij betreft Rocking Chair in Hawaii mogen zijn. Het stemt me wat verdrietig. Komt ook wel omdat ik niets met Yoga en Hindoe-religie heb. George wel natuurlijk en daar kwam hij openlijk voor uit. En zo kom ik dan opnieuw uit bij: RESPECT.

Beste nummers: Any Road, Looking for My Life, Stuck Inside a Cloud en Never Get over You.

avatar van Funky Bookie
3,0
Ik begrijp dat voor de fans er bij deze schijf ook een stuk emotie zit, aangezien het zijn laatste album is. Over het geheel vind ik de zang (begrijpelijk) wat matig.
Het hele album vind ik sowieso wat vlak en nietszeggend. Alleen Between The Devil springt er bij mij uit, maar verder blijft het allemaal zeer veilig.
Geen slechte plaat, maar voor mij ook geen aanrader.

avatar van LucM
4,0
Dit album werd kort na zijn door uitgebracht en bevat songs die hij vlak voordien heeft opgenomen. Zijn zang klinkt hier dunner dan voorheen (begrijpelijk) en ook wat meer nasaal maar niet zonder gevoel. Goede productie ook van Jeff Lynne die niet teveel zijn stempel hier heeft gedrukt. De songs leunen wat aan bij zijn vorige album Cloud Nine en dat was 15 jaar voordien. Redelijk consistent album en voor zijn doen met weinig pretentie maar wel sterke, onderhoudende songs.

avatar van kort0235
4,0
Na het geweldige Cloud Nine was ik benieuwd naar dit laatste album van Harrison.
En ik moet zeggen dat deze me zeer goed bevallen is. Een van de redenen is de samenwerking met Lynne, die het voor mij tot een goede produktie maakt.
Ik heb wel iets met samenwerkingsverbanden met deze producer.
Travelling Wilburys is er één van, maar ook zijn produkties met Tom Petty (Full moon fever, Highway compagnion, Into the great wide open).
De andere reden zijn de goede songs en het behoud van kwaliteit over het gehele album.
Een klein minpuntje: Rising sun vond ik wat minder, maar het nummer daarna (Marwa Blues) wat een parel!!
Stuck inside a cloud vond ik echt het hoogtepunt.
Voor mij een dikke 4.0*, maar dat zou wel eens opgewaardeerd kunnen worden.

avatar van Deranged
5,0
Ja is een prachtplaat.

Voor mij zijn sterkste maar heb sowieso een zwak voor George Harrison.

Kan bij mij weinig tot niets fout doen.

Tevens mijn favoriete Beatle overigens.

Al waren of zijn het allemaal wel echt toffe dudes natuurlijk die zowel tezamen als afzonderlijk super kekke dingen hebben gedaan.

Gast
geplaatst: vandaag om 13:37 uur

geplaatst: vandaag om 13:37 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.