menu

White Noise - An Electric Storm (1968)

mijn stem
3,82 (93)
93 stemmen

Verenigde Staten
Electronic
Label: Island

  1. Love Without Sound (3:07)
  2. My Game of Loving (4:11)
  3. Here Come the Fleas (2:15)
  4. Firebird (3:05)
  5. Your Hidden Dream (4:59)
  6. The Visitation (11:14)
  7. The Black Mass: An Electric Storm in Hell (7:39)
totale tijdsduur: 36:30
zoeken in:
avatar van sq
4,5
sq
Experimentele muziek, met voor destijds ongewoon veel electronica erin. Hypnotiserend en opwindend (seks), perfecte representant van het hippie-tijdperk.

4,0
Dit album is nu in mijn ogen nu nog actueel, ik hou van experimentele electronice muziek.
overdreven effecten, loops, versnelen / vertragen van muziek, het zit er allemaal in.

Ik had nooit gedacht dat ik van experimentele electronice muziek uit 1968 zo zou genieten!

avatar van ChrisX
Plaat gemaakt door Klaus Vorhaus i.s.m. een aantal mensen van de BBC Radiophonic Workshop (o.a. ook verantwoordelijk voor de muziek bij de oude Dr. Who series).

Als je dit leuk vind dan konden de BBC Radiophonic Workshop cd's wel eens interessant zijn.

avatar van cosmicon
ChrisX schreef:
Plaat gemaakt door Klaus Vorhaus i.s.m. een aantal mensen van de BBC Radiophonic Workshop (o.a. ook verantwoordelijk voor de muziek bij de oude Dr. Who series.


Als mijn geheugen mij niet in de steek laat heet de man David Vorhaus en niet Klaus!!

avatar van Yak
3,5
Yak
ChrisX schreef:
Als je dit leuk vind dan konden de BBC Radiophonic Workshop cd's wel eens interessant zijn.


Dit vind ik wel een goede overzichts-cd van de Radiophonic Workshop. Delia Derbyshire, die ook aan deze plaat van White Noise heeft meegewerkt, is één van mijn favoriete Workshop-artiesten.

5,0
cosmicon schreef:
(quote)


Als mijn geheugen mij niet in de steek laat heet de man David Vorhaus en niet Klaus!!


Inderdaad is David Vorhaus. Laatste nummer is een meesterlijke cover van een Pink Floyd nummer. 5*

avatar van Safri
My game of loving is echt een wereldplaat, ongelooflijk. Ik ga de rest nu ook beluisteren.

avatar van ChrisX
Mr Confused schreef:
Laatste nummer is een meesterlijke cover van een Pink Floyd nummer. 5*


Hoe kom je daar in vredesnaam bij? OK, het heeft wel wat weg van A Saucerful Of Secrets maar het is geen zeker geen cover te noemen. Nog veel gekker.. is A Saucerful Of Secrets niet van latere datum?

Omayyad
ChrisX schreef:
Hoe kom je daar in vredesnaam bij? OK, het heeft wel wat weg van A Saucerful Of Secrets maar het is geen zeker geen cover te noemen. Nog veel gekker.. is A Saucerful Of Secrets niet van latere datum?

Neen, want David Vorhaus heeft meerdere malen in interviews aangegeven dat hij juist vanwege het titelnummer van A Saucerful Of Secrets deze plaat is gaan maken.

avatar van Toon1
4,0
Omayyad schreef:
(quote)

Neen, want David Vorhaus heeft meerdere malen in interviews aangegeven dat hij juist vanwege het titelnummer van A Saucerful Of Secrets deze plaat is gaan maken.


Maar daarom is het nog geen cover. Maar Saucerful of Secrets is trouwens van het voorjaar van '68, terwijl deze opgenomen is in het najaar van '68 (En uitgebracht in 1969 zelfs), dus de invloeden zijn er zeker.

Omayyad
Toon1 schreef:
Maar daarom is het nog geen cover.

Klopt!

avatar van Savant
4,0
Iemand die sex en dood electronisch op de plaat kwakt en daar mee wegkomt daar dient de pet diep voor af genomen te worden. En dat in '68. Ik weet nog goed dat toen ik het voor de eerste keer hoorde mijn nekharen recht overeind stonden tijdens 'love without sound'. Experimenteel, maar niet zonder melodie. Een in plaatgroeven vastgelegde 'bad trip', vermengd met een dosis waanzin. Iedereen die hier naar luistert krijgt daar gratis wat van mee.

avatar van citizen
4,0
Savant schreef:
Een in plaatgroeven vastgelegde 'bad trip', vermengd met een dosis waanzin. Iedereen die hier naar luistert krijgt daar gratis wat van mee.


Opgroeiend, alleen thuis, alles donker en dan heel hard deze plaat. Na verloop van tijd staat het schuim op je hersenen. Brrrr.

avatar van Onderhond
1,0
Mjah, deed me ergens denken aan Patrick Wolf. Klint bij allebei alsof het gemaakt is door een dronken persoon.

Kan er maar weinig mee. Allemaal erg traag en effectje per effectje. Beetje een breakcore voor bejaarden effect. Zal toen wel erg wild en gewaagd geweest zijn, kan er af en toe wel om lachen, maar heb niks gehoord wat de interesse trekt verder.

Achterhaald curiosum. 1*

4,0
Ik vond het in tegenstelling tot Onderhond een goede plaat die qua genre de kroon spant. Iemand nog aanraders in de stijl van deze plaat?

Sietse
Sanderrrrrrrr je zou eens Broadcast kunnen proberen.

avatar van Toon1
4,0
Onderhond schreef:
Allemaal erg traag en effectje per effectje. Beetje een breakcore voor bejaarden effect. Zal toen wel erg wild en gewaagd geweest zijn, kan er af en toe wel om lachen, maar heb niks gehoord wat de interesse trekt verder.


avatar van nuf
4,5
nuf
Wat ontzettend leuk is dit toch, en dat ontzetten experimentele valt toch wel mee heb ik het gevoel? gewoon veel geluidseffecten zoals Pink Floyd ed ook hebben (ookal waren die later).

Ik geniet hier gewoon van, elk nummer heeft iets leuks, en dan nummer 6 als uitgebreid geluidenavontuurtje.

Ik ga maar proberen deze plaat te scoren, en nu 4 sterren geven, als het op lange termijn leuk blijft wordt het vast een 4.5

avatar van herman
4,0
Ben dit op het spoor gekomen via een oude podcast van Erol Alkan, die ook een voorliefde heeft voor oude electronica en 60's pop, exotica, volgens mij.

Vind het blij vlagen erg leuk. Met name Here Come the Fleas (Stereolab + Broadcast avant la lettre) en ook wel My Game of Loving zijn erg bijzonder en aangenaam, maar af en toe schiet het een beetje door in experimenteel geneuzel mijns inziens.

Moest maar 's op zoek gaan naar die BBC Radiophonic Workshop cd's, is vast nog een hoop leuks op te vinden.

Heel bijzonder dit, maar of het mij ook daadwerkelijk gaat pakken dat zullen de komende luisterbeurten uitwijzen... Dat gehijg en gekreun in My Game of Loving is in ieder geval al even onuitstuitbaar als hilarisch...

avatar van Gerards Dream
4,5
Wat is dit een heerlijk absurd album met al die vreemde wendingen erin. Het eerste wat in me opkwam was dat ik luisterde na een aflevering van Monty Python, maar dan nog gewaagder.

Voor mijn gevoel kreeg ik ook binnen een dik half uur te horen wat nu precies flowerpower is en andere thema's uit de jaren zestig van de vorige eeuw. Ja en dan de muziek en andere geluiden het is een heerlijke bizarre trip langs wat het leven in petto heeft. Te beginnen bij het opstaan in Parijs. Daarna een gezellig tafereel in de slaapkamer waarbij de liefde overwint. Here Come the Fleas is een heerlijke tekenfilm, waarin zoveel plaats vindt dat is niet te beschrijven. Een track als Firebird laat me alle zorgen vergeten.

Your Hidden Dream is zo'n track met een dubbele bodem erin. Aan de ene kant het mooie van het leven, maar aan de andere kant de gevaren die loeren. Met geluiden die aan de ruimte doen denken begint The Visitation, waarna een gil volgt. Hierna wordt het heerlijk psychedelisch en krijg ik het gevoel een vreemde reis te maken door de tijd. Ja, en dan is daar veel te snel de laatste track. The Black Mass: An Electric Storm in Hell. Het doet in eerste instantie denken of ik in de kerk zit, waar gaande weg een rock-band de boel overneemt. Heerlijk rollende drums gegil, lampen en kaarsen die het moeten ontgelden en ga zo maar door. De Beeldenstorm is er niets bij. In één woord schitterend.

Kortom: omder de naam White Noise hebben David Vorhaus en zijn team een heel behoorlijk album gemaakt, met een helder vehaal.

avatar van joko16
4,5
vaak heerlijk op getript...volstrekt unieke plaat!!!

avatar van niethie
4,0
Ontzettend freakerig plaatje vol hypnotiserende electronische experimentjes, erg orgineel, uniek en bovendien zijn tijd ver (erg ver) vooruit. Het zal niet iedereen- aanspreken maar ik vond het in ieder geval geweldig. Het laatste nummer is voor mij echt de ultieme climax maar ook de overige nummers mogen niet onderdoen

4 sterren (zal met meerdere luisterbeurten wel snel omhoog gaan)

avatar van willemmusic
4,5
Stukjes van deze lp werden veel gebruikt in het legendarische VPRO-programma "Het Gat Van Nederland"
Ik herinner mij een item over een motorijdster, net weduwe van een gecrashte coureur. Er werden vragen gesteld waarom zij door bleef rijden. Zij antwoordde dat ze zo haar overleden echtgenoot in ere hield en op de motor nergens meer aan dacht, alleen aan hem.
Telkens weer komen die beelden in mijn hoofd wanneer ik The Visitation draai...


Mag ik nog even wijzen op White Noise 2 "Concerto for Synthesizer" met die mooie hoes van een aquarium? Bij vlagen interersant.

avatar van kunz
5,0
echt een plaat naar mijn hart! ik wist wel dat er zoiets bestond! my game of loving vind ik persoonlijk het aller-allermooist. weet iemand nog zo een plaat? ik heb inmiddels wel the united states of america ontdekt.

avatar van Gerards Dream
4,5
kunz schreef:
echt een plaat naar mijn hart! ik wist wel dat er zoiets bestond! my game of loving vind ik persoonlijk het aller-allermooist. weet iemand nog zo een plaat? ik heb inmiddels wel the united states of america ontdekt.


Zo'n dergelijke plaat als dit ken ik niet, maar vaak draai ik deze in combinatie met Tone Float van Organisation en The Piper at the Gates of Dawn van Pink Floyd en dat bevalt mij prima. Heerlijk even een tijd in een bizarre wereld van muziek en klanken.

avatar van Gerards Dream
4,5
Een dergelijke plaat is uniek, vooral als je wat gaat speuren op het net wat er over te vinden is. Je gelooft je ogen haast niet meer. Na het aanschouwen van het filmpje van Here Come the Fleas kostte het de nodige tijd om weer boven Jan te komen. Dus bij deze.

http://www.youtube.com/watc...

avatar van willemmusic
4,5
kunz schreef:
weet iemand nog zo een plaat? .


Als je van weirde/sixties/piep/knor houdt, zou je het oeuvre van Mort Garson eens kunnen proberen: bv. The Wozard of Iz (is dat geen nieuwsgierigmakende titel?).

avatar van fredt
4,5
Dit is echt een klassieker in de electronische popmuziek, die een onuitwisbare indruk op mij heeft achtergelaten (niet in de laatste plaats wegens de niet geringe hoeveelheden drugs die ik in die tijd gebruikte tijdens het luisteren).

kunz schreef:
echt een plaat naar mijn hart! ik wist wel dat er zoiets bestond! my game of loving vind ik persoonlijk het aller-allermooist. weet iemand nog zo een plaat?

Probeer Tonto's Expanding Head Band, album "Zero Time" eens. Uit 1971, ook te gekke tripmuziek. Het nummer "Timewhys" werd in de jaren '70 nog wel eens in Studio Sport gebruikt als ze een reportage een dynamisch tintje wilden geven.
De twee leden van deze band, Malcolm Cecil en Robert Margouleff, hebben later o.a. ook hun sporen verdiend met het produceren van klassieke albums van Stevie Wonder als "Talking Book" en "Innervisions".

avatar van willemmusic
4,5
fredt schreef:
Probeer Tonto's Expanding Head Band, album "Zero Time" eens. Uit 1971, ook te gekke tripmuziek.

Je wegwijzert die arme jongen naar Synthesizerland!
En dat strekt zich onmetelijk uit van PornoMoog (Klaus Schulze-Body Love) naar
ReliMoog (Caldera-Stabat Mater) en kan leiden tot een levenslange synthverslaving!!!
Eigenlijk hebben we het hier over twee platen, het knip&plakwerk van kant 1 en het synthesizerbeheerste 2, waar David Vorhaus later voortborduurde op White Noise 2.
Als je daarvan houdt is Tonto´s EHB misschien geen slecht advies, al vind ik dat in vergelijk tot White Noise gedateerd klinken en is ook nog 3 jaar later opgenomen.
Voor cut&pastegeluiden zou je, naast het werk van de BBC RadiophonicWorkshop, dat ook aan de eerste kant bijdroeg, zomaar uit kunnen komen bij Spinvis.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:10 uur

geplaatst: vandaag om 11:10 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.